Ο Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Κουράκλης, Δντής Θρησκευτικού /ΓΕΣ, (υπηρέτησε υπό τις διαταγές μου, το 1985 στο Πρωτοκλήση Σουφλίου ως Κληρωτός Λοχίας Αρχηγός Στοιχείου) μου χάρισε ένα βιβλίο του με τίτλο: ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ, ΣΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ και με επί μέρος θέμα: Η παρουσία και το έργο των στρατιωτικών ιερέων στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913.
Είναι ένα καταπληκτικό πόνημα και του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Λεπτομέρειες για το βιβλίο αυτό θα βρείτε σε άλλη στήλη της εφημερίδος που είχε την καλοσύνη να επιμεληθεί ο Αντγος εα κ. Παναγιώτης Μπακόπουλος. Από το βιβλίο αυτό αλλά και από άλλη πηγή συνέλεξα επιστολές οπλιτών που έπεσαν ηρωικά στα πεδία των μαχών και δείχνουν το υψηλό φρόνημα τους, την απέραντη αγάπη για την Ελλάδα μας και τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους. Θεώρησα σκόπιμο να σας τα μεταφέρω και να διαδώσουμε προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουμε αυτά στα παιδιά και τα εγγόνια μας μήπως και αλλάξουμε την κατάρρευση της πατρίδος μας.
«Σε μία από αυτές τις εξόδους στο πεδίο της μάχης για ανεύρεση φονευθέντων και την ανάπεμψη των πρώτων ευχών, ανευρέθη από τον ιερέα Δημήτριο Καλλίμαχο μέσα στο ματωμένο χιτώνιο ενός φονευθέντος Έλληνος στρατιώτου το ματωμένο γράμμα στη γυναίκα του, το οποίο ο Καλλίμαχος διέσωσε ως κειμήλιο εκπλήσσουσας φιλοπατρίας και ηρωικής αυταπαρνήσεως. Αξίζει να προσπαθήσουμε να το διαβάσουμε, όπως το έγραψε, λιτά, αλλά πηγαία και μεστά, στο ρουμελιώτικο γλωσσικό του ιδίωμα:
«Ήνε τόρα δυο μέρες Αγαπημένη μου Βασιληκουλα, που κάμωμε πόλεμο, μας βαρούνε πολ'ι μΐ' ουβιδες, χαθήκανε πουλά πεδιά θκάμας, πάγ κι η Γιάνς μας τον πήρε ούβίδα του κεφάλτ. Τόρα περιμενομ σε μια ρεματιά νά ξαπουστάσουμ λιγουλάκι κι σι γράφο. Βασιληκούλα σι χάνο για τη ’ Πατρίδα, σ.ύτό τό χουριό πού θέλουμ νά πάρουμ ί του λεν Κιλκιδα κε λεν πως το μουσχάρη θά πλέξ 1 στο εμα, έχο ένα έστημα πώς κεγώ θά πάγο νά ^ φαγο κούμαρα νά βρό τον παπούλημ άλά νά μν τ κλαψσ Βασιληκούλαμ, άμα ήνε γιά τι Πατρίδα δάκρια δεν εχ’ κλάματα μοναχά γιά όσοι ψοφούν στο στρομα θημάμε τι ελεγε κι Μήτρος τού Παπούλ για τσεγνέκες τό παλιό κερά στη Σπάρτ ή τάς ή επιτας. Κλάματα δε θέλο ντροπής πράματα νά σκουζτε για μας έδό τσβουλγαροχτόν, έγκδιτάδες ντιπ κι γιά ούλες τσατιμίες πού πράξαν σταδέλφια μας Μακεδόνοι. Μόνο ένα κερί στην άγια Παρασκεβί φτάνι, γιά διαθήκ ίνε τά πεδάκια μας, αμα μιγαλοσν νά παν κιφτά στον πόλεμο, στη Πόλ Ει μι τόν Βουλγαροχτόνο βασιληά μας νά μνιμονεύσν τον ταφουμ μί έμα. Σι φιλό Βασιληκούλαμ πολύ για χαρά γιά τη Πατρίδα. Απτό ρέμα Κιλκίδας. Αντρέας»
Σε άλλη επιστολή αποκομίζουμε τον έκδηλο ενθουσιασμό και ελπίδα στην ΝΙΚΗ των μαχόμενων στην ζώνη των επιχειρήσεων (Επιστολή ντοκουμέντο).
Στην επιστολή διαβάζουμε:
«ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ! ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ»
«Σταθμός Γουμενίτσης 19 Απριλίου 1913
Κύριε Τζώρτζη
Κατόπιν τετραημέρου πορείας εφθάσαμεν πρό τριών ημερών ενταύθα. Ανήκω εις την εφοδιοπομπή της 10ης Μεραρχίας η οποία σταθμεύει ενταύθα. Επειδή όμως διά μουλαράς είμαι τελείως ακατάλληλος και καθίσταται η υπηρεσία για μένα αφόρητος, διά τούτο εζήτησα από τον διοικητήν μας όπως, αν είναι δυνατόν με μεταθέσουν εις το μάχιμον σώμα και ελπίζω να το κατορθώσω. Προς το παρόν όμως μένω εις την εφοδιοπομπήν.
Όλα δεικνύουν ότι θα έχωμεν πόλεμον με τους Βουλγάρους.
Παντού στρατός, προετοιμάζεται, κίνησις, μετακινήσεις πυροβολικού. Όλα τα βουνά έχουν καταληφθή από στρατόν. Η Θεσσαλονίκη έχει μεταβληθεί εις απέραντον στρατόπεδον. Εντός αύτης ευρίσκεται η δευτέρα μεραρχία. Ολίγον δε απ' έξω είναι η τετάρτη μεραρχία η οποία είναι παρατεταγμένη εις τάξιν μάχης, δηλαδή με προφυλακάς φιλάκια και διπλοσκοπιές.
Ίσως όλα τα μέτρα αυτά αποσοβήσουν τον πόλεμον. Οι στρατιώται όμως δεν το θέλουν. Θέλουν να γείνη πόλεμος για να δόσουν ένα μάθημα και στους Βουλγάρους τους οποίους καθώς λένε έχουν κουράγιο να τους πάνε στη Σηλυστρία. Τέτοιος ενθουσιασμός είναι πρωτοφανής, κανείς δεν γογγύζει. Ό,τι και να υποφέρουν δεν τους μέλλει. Ημπορούμεν λοιπόν να μην νικήσωμεν και να μην έχωμεν πεποίθησιν εις τέτοιον στρατόν;
Η Διεύθυνσις μου είναι Εφοδιοπομπτή 10ης Μεραρχίας σταθμόν Γουμενίτσης. Τα μέρη εδώ είναι ευφορώτατα, νερά άφθονα δεν είναι λοιπόν κρίμα να τ' αφήσωμεν να μας πάρουν;»
Πέτρος Μαρκόπουλος
Αρθρογράφος
Μέλος ΔΣ Παμμακεδονικής Συνομοσπονδίας
