Οι βουλευτές χειροκρότησαν, καθώς η τροπολογία πέρασε με προφορική ψήφο στο νομοσχέδιο για τις αμυντικές δαπάνες, επειδή η πλειοψηφία των Αμερικανών βουλευτών είχε εκφράσει τη δυσφορία της για την Εξουσιοδότηση της Χρήσης Στρατιωτικής Ισχύος (AUMF) που είχε αποφασισθεί μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Ο νόμος εκείνος είχε χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ και εναντίον του Ισλαμικού Χαλιφάτου στο Ιράκ και στη Συρία.
Η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων επίσης είχε αποφασίσει για τον νόμο που εξουσιοδοτούσε την «AUMF» ότι πρέπει να καταργηθεί, «επειδή προκαλούσε αδικαιολόγητα προβλήματα στον αμυντικό προϋπολογισμό».
Με την ευκαιρία αυτή, ο επικριτικός στις κυβερνητικές αποφάσεις της Ουάσινγκτον οικονομολόγος και συγγραφέας δρ Paul Craig Roberts (*) υπενθυμίζει ότι εδώ και 16 χρόνια οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πόλεμο στη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική, ξοδεύοντας τρισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές δαπάνες, αλλά και πραγματοποιώντας «ανείπωτα εγκλήματα πολέμου, ενώ εξαναγκάζουν να καταφύγουν στην Ευρώπη εκατομμύρια πρόσφυγες». Την ίδια ώρα καταγγέλλει πως η Ουάσινγκτον «δεν μπορεί να αντέξει τις κοινωνικές δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης πολιτών της».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «τρεις είναι οι λόγοι για τον πόλεμο της Ουάσινγκτον (επειδή υποστηρίζει πως ''Ουάσινγκτον δεν είναι οι ΗΠΑ'') στη Συρία:
# Πρώτα έρχονται τα κέρδη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Ο πόλεμος αυξάνει την παραγωγή οπλικών συστημάτων το κόστος των οποίων πέφτει στους ώμους των Αμερικανών φορολογούμενων.
# Δεύτερη έρχεται η ιδεολογία των Νεοσυντηρητικών για αμερικανική Παγκόσμια Ηγεμονία, «επειδή η ιστορία έχει επιλέξει τον Δημοκρατικό Καπιταλισμό». Χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Συρία και το Ιράν που δεν αποδέχονται την αμερικανική ηγεμονία θα πρέπει να καταστραφούν.
# Τρίτος λόγος έχει να κάνει με το Ισραήλ και τις ανάγκες σε υδάτινους πόρους στον νότιο Λίβανο. Περιοχή που δύο φορές προσπάθησε να καταλάβει ο ισραηλινός στρατός -όπως έχει κάνει με τα παλαιστινιακά εδάφη- και δύο φορές τούς απώθησαν οι δυνάμεις των Χεσμπολά.
Ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει την πολιτική αυτή «αντιαμερικάνικη» που προκαλεί φτώχεια στο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας και απειλεί με Αρμαγεδόνα.
Ο πόλεμος ως μέθοδος εξωτερικής πολιτικής
Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε την προεδρική του θητεία με εκρηκτικές αποφάσεις: Βομβαρδίζοντας τη Συρία με 59 Τόμαχοκ (που κοστίζουν $93 εκατομμύρια των φορολογούμενων πολιτών). Συνέχισε τον βομβαρδισμό του Αφγανιστάν, διέταξε να πληγούν κατοικίες με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη drones στην Υεμένη και βομβάρδισε αμάχους στο Ιράκ. Ακόμη, έστειλε κι άλλα στρατεύματα στη Σομαλία και απείλησε να πλήξει με πυρηνικά όπλα τη Βόρεια Κορέα.
Φυσικά, αυτή δεν είναι πρωτόγνωρη εξωτερική πολιτική για πρόεδρο των ΗΠΑ.
Ο Ντ. Τραμπ κληρονόμησε την πολιτική τουλάχιστον των προέδρων που είχαν προηγηθεί συνεχίζοντας επτά πολέμους από τους προέδρους Τζορτζ W. Μπους και Ομπάμα.
Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πόλεμο στο Αφγανιστάν εδώ και 15 χρόνια (μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001) ασχέτως αν κυβερνούν Ρεπουμπλικάνοι ή Δημοκρατικοί.
Ξεπερνούν τους 660.000 οι Αφγανοί πολίτες που έχουν ξεσπιτωθεί. Οι νεκροί Αφγανοί μόνο το 2016 ήταν περί τους 12.000.
Το αφγανικό βαρέλι δίχως πάτο ρουφάει κάθε χρόνο περί τα $611 δισεκατομμύρια. Κι αυτό αποτελεί το 36% των παγκόσμιων αμυντικών δαπανών.
Ο Martin Luther King, Jr. είχε αποκαλέσει κάποτε τις στρατιωτικές δαπάνες «τρελοκομείο».
(*) Ο Dr. Paul Craig Roberts διετέλεσε βοηθός υπουργός Οικονομικών επί διακυβέρνησης Ρόναλντ Ρήγκαν, βοηθός διευθυντή σύνταξης της Wall Street Journal και αρθρογράφος στο Business Week.
πηγή: zougla.gr άρθρο του Κώστα Μπετινάκη
