αποτελεί ανωμαλία στην πήξη του αίματος, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο θρόμβωσης (δημιουργία θρόμβου μέσα σε αγγείο).
Τέτοιου είδους ανωμαλίες πιστοποιούνται στο 50% των ατόμων που εμφανίζουν θρομβωτικό επεισόδιο (π.χ. θρόμβωση στις εν τω βάθει φλέβες του κάτω άκρου) το οποίο δεν προκλήθηκε από άλλο αίτιο.
Ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει ανιχνεύσιμη ανωμαλία, οι περισσότερες από τις οποίες όμως οδηγούν σε θρόμβωση μόνο υπό την παρουσία κάποιου επιπρόσθετου παράγοντα κινδύνου. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεραπεία για τις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά υποτροπιάζοντα επεισόδια θρόμβωσης αποτελούν ένδειξη για μακροπρόθεσμη προληπτική αντιπηκτική αγωγή.
Το πρώτο βασικό είδος θρομβοφιλίας ταυτοποιήθηκε το 1965, ενώ οι πιο κοινές ανωμαλίες (συμπεριλαμβανομένου του παράγοντα V Leiden) περιγράφησαν τη δεκαετία του 1990.
Η θρομβοφιλία στα παιδιά οφείλεται σε γενετικά αίτια (κληρονομική θρομβοφιλία) ή επίκτητα αίτια (αίτια που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής ενός παιδιού και οφείλονται συνήθως σε κάποια αρρώστια-επίκτητη θρομβοφιλία). Για να συμβεί θρόμβωση στα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις συνυπάρχουν κληρονομικά και επίκτητα αίτια μαζί.
Στην κληρονομική θρομβοφιλία τα παιδιά κουβαλούν από τη γέννηση τους την προδιάθεση για θρομβώσεις. Συνήθως υπάρχουν τέτοιες διαταραχές και σε άλλα μέλη της οικογένειάς τους.
Τα περισσότερα παιδιά με κληρονομική θρομβοφιλία δεν εμφανίζουν κάποιο σύμπτωμα τους πρώτους μήνες της ζωής. Για να παρουσιάσει ένα παιδί θρόμβωση συνήθως απαιτείται να συντρέχουν κληρονομικοί και επίκτητοι παράγοντες (αρρώστια, παχυσαρκία, ακινησία, κληρονομικοί κληρονομικών θρομβοφιλικοί παραγόντες).
Οι θρομβώσεις ανάλογα με το σημείο που συμβαίνουν δίνουν και τα ανάλογα συμπτώματα. Μπορεί να εκδηλωθούν σαν αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο με ημιπληγία (παράλυση του ήμισυ του σώματος), διαταραχή στην όραση, σπασμούς. Μπορεί να οδηγήσουν σε εμβολή στους πνεύμονες και να προκαλέσουν δυσκολία στην αναπνοή και κυάνωση (πτώση στην οξυγόνωση του αίματος οδηγεί σε κυανό χρώμα του δέρματος και των βλεννογόνων) ή σε θρόμβωση κάποιου άκρου (πόδι ή χέρι) που οδηγεί σε πόνο πρήξιμο και αλλαγή στο χρώμα του δέρματος..
Ο έλεγχος στην παιδική ηλικία εφόσον τα παιδιά δεν έχουν συμπτώματα δεν συστήνεται γιατί δε θα γίνει κάποια προφυλακτική θεραπεία.
πηγή; mothersblog.gr
