Έτσι ξεκινά η Αλήθεια, το sequel της Τσακισμένης Ακτής, του πολυδιαβασμένου αστυνομικού μυθιστορήματος του Αυστραλού συγγραφέα Πίτερ Τεμπλ.
Η ζωή του Βιλάνι είναι η δουλειά του. Η ταυτότητά του, ο προορισμός του και το μοναδικό σταθερό σημείο αναφοράς του. Ωστόσο, μέσα σε λίγες αποπνικτικές μέρες του καλοκαιριού, καθώς οι φωτιές πυρπολούν το σύμπαν κι ενώ ανώτεροι και συνάδελφοί του ραδιουργούν και καιροσκοπούν, βλέπει όλες τις σταθερές της ζωής του να καταρρέουν.
Η Αλήθεια, μέσα από μια δραματική πλοκή που κόβει την ανάσα, μιλά για έναν άντρα, για μια οικογένεια, για μια πόλη. Για τη βίαιη απώλεια της ζωής, την αγάπη, την ηθική ακεραιότητα, την απάτη. Μιλά για την αλήθεια σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η βία και η διαφθορά.
Η Αλήθεια είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο απονεμήθηκε αμιγές λογοτεχνικό βραβείο (2010, Miles Franklin Literary Award).
«Κάθε πρόταση μετράει. Ο Τεμπλ δεν αστειεύεται. Αν ζητάτε πλουμιστές αράδες, ήρθατε σε λάθος μέρος. Η Αλήθεια δεν χαρίζεται σε κανέναν… Είναι ένα μυθιστόρημα σπάνιας δύναμης».
Australian Literary Review
Παρουσίαση στο Πρώτο Θέμα
Ο νοτιοαφρικάνικης καταγωγής συγγραφέας είναι ίσως από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικών στον κόσμο. Και όχι χωρίς λόγο. Τα βιβλία του ακροβατούν στο νουάρ, την υψηλή λογοτεχνία και την διαπίστωση ότι οι φόνοι πάντα εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον.
Πρώτο Θέμα people (01.02.15)
Παρουσίαση στην Athens Voice
Το αβυσσαλέο σκοτάδι που επικαλύπτει την ανθρώπινη ψυχή και η διαφθορά, ατομική και συλλογική, είναι τα μεγάλα θέματα αυτού του βιβλίου το οποίο συνδυάζει όλα τα χαρίσματα του αστυνομικού hardboiled με μια σχεδόν επιστημολογική ακριβολογία στην ενατένιση της εγκληματικής φύσης. Να ένα πραγματικά αφοπλιστικό θρίλερ στο οποίο μπορούν να στραφούν με ασφάλεια όλοι οι θαυμαστές του Τζέιμς Ελρόι.
Δημήτρης Καραθάνος Αthens Voice
Παρουσίαση στην Εποχή από τον Κώστα Αθανασίου
Μια περιπλάνηση στη σκοτεινή πλευρά
Ο επιθεωρητής Στίβεν Βιλάνι είναι επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών στην Πολιτεία της Βικτόρια. Στη θέση αυτή, η επαφή του με τη σκοτεινή πλευρά της πόλης δεν είναι σπάνια. Τα αμέτρητα πτώματα που έχει δει στη ζωή του και στην «καριέρα» του τον καταδιώκουν ακατάπαυστα. Έτσι, η ανακάλυψη του πτώματος μιας νέας κοπέλας στη μπανιέρα ενός διαμερίσματος θα μπορούσε να είναι απλώς άλλη μία υπόθεση. Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: το διαμέρισμα αυτό ανήκει σε ένα πολυτελές συγκρότημα, μια μεγάλη επένδυση όπου παίζονται πολλά συμφέροντα και... «δεν θέλουμε ένα περιστατικό με μια καριολίτσα να αμαυρώσει ένα έργο εκατομμυρίων δολαρίων, που είναι αιχμή του δόρατος για την πολεοδομία μας και ανεκτίμητο στολίδι για την περιοχή». Η ανακάλυψη, αργότερα, τριών άλλων πτωμάτων, δύο από τα οποία έχουν βασανιστεί με τον πιο βάρβαρο τρόπο, προσθέτει κι άλλες σκοτούρες στο κεφάλι του Βιλάνι.
Ο Βιλάνι διασχίζει μια πόλη και μια χώρα που μοιάζει να αποσυντίθεται. Βία, ναρκωτικά («ένας ντίλερ μπορούσε να γίνει πλούσιος προμηθεύοντας απλώς ένα ιδιωτικό σχολείο»), ευυπόληπτοι ναρκέμποροι, δημοσιογραφία και πολιτική βυθισμένες στη σήψη, διαπλοκή, διαφθορά, συγκαλύψεις, εξαγορές, απειλές. Και μια πόλη «απόκοσμη», γεμάτη από χαμένους ανθρώπους, άστεγους, μεθυσμένους, εξαρτημένους.
Μέσα σε αυτή τη μαύρη πλευρά της πόλης και της χώρας του, ο Βιλάνι ζει και το προσωπικό του δράμα, το οποίο οδεύει προς μια τραγική κατάληξη που, σε τελική ανάλυση, θα δείξει τη ματαιότητα της δουλειάς του. Και, βέβαια, δεν θα μπορούσε να μην έχει και ο ίδιος στίγματα στο παρελθόν του, που θα στραφούν εναντίον του την κατάλληλη στιγμή. Και, στο φόντο, τα ραδιόφωνα περιγράφουν τις μεγάλες πυρκαγιές που έκαιγαν τεράστιες εκτάσεις της Αυστραλίας εκείνο το ασφυκτικό καλοκαίρι.
Ο Τεμπλ είναι από τους συγγραφείς που χρησιμοποιούν το όχημα της αστυνομικής πλοκής για να μιλήσουν για πράγματα που υπερβαίνουν το πλαίσιο της αναζήτησης κάποιου ενόχου. Η Μελβούρνη του Τεμπλ είναι μια πόλη σκοτεινή και άγρια, κυρίως όμως διεφθαρμένη, όπου υπουργοί και εργολάβοι πρωταγωνιστούν σε ένα παιχνίδι διαπλοκής στο οποίο η ζωή των «ανώνυμων» πιονιών δεν έχει την παραμικρή αξία.
Μέσα σε αυτόν τον απειλητικό κόσμο, ο επιθεωρητής Βιλάνι δεν είναι ο κλασικός «καλός»: καταδιώκεται και ο ίδιος από τις ενοχές του για τις κηλίδες που στιγματίζουν το παρελθόν και το παρόν του, τόσο στη δουλειά όσο και στην προσωπική του ζωή. Είναι προφανές ότι, όσα εγκλήματα και αν διαλευκανθούν, λίγα μπορούν να αλλάξουν πραγματικά. Και, από την άλλη, μια κατεστραμμένη ζωή δεν φτιάχνει εύκολα. Ο Βιλάνι, «ένα αγροτόπαιδο που είχε έρθει στην πόλη», το ξέρει: «Τα έκανα σκατά. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να φτιάξω την κατάσταση. Ούτε αυτή ούτε καμία άλλη». Η ιστορία λοιπόν απλώς πορεύεται προς την αμφίβολη κάθαρση του τέλους παίρνοντας ελεγειακά χαρακτηριστικά που κορυφώνονται στη δραματική έκβαση της προσωπικής περιπέτειας του Βιλάνι.
Σε παλιότερη συνέντευξή του, ο Τεμπλ λέει για τον Βιλάνι ότι ήθελε να τον κάνει «να δει τη διαφθορά, να δει τι κάνει η εξουσία». Μπροστά σε αυτό, ο Βιλάνι αντιλαμβάνεται τα περιορισμένα όρια που έχει, ωστόσο αποφασίζει να παρακούσει τις διαταγές, να παραβλέψει τις απειλές και τις σκευωρίες, να αγνοήσει τις προσπάθειες εξαγοράς. Επιλέγει έναν προσωπικό δρόμο σύγκρουσης, παρόλο που ξέρει ότι η όποια νίκη δεν μπορεί παρά να είναι μισή.
Ο, γεννημένος στη Νότια Αφρική το 1946, Πίτερ Τεμπλ θεωρείται από τους καλύτερους συγγραφείς της Αυστραλίας. Τα βιβλία του έχουν βραβευτεί πολλές φορές, ενώ η Αλήθεια έγινε το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα που πήρε το βραβείο Miles Franklin, το σημαντικότερο ίσως λογοτεχνικό βραβείο της χώρας.
Γράφει ο Κώστας Αθανασίου, epohi.gr, 24.03.15
Παρουσίαση στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα
Ήταν ξαπλωμένη πάνω στον σάκο διακομιδής σε στάση ανάπαυσης γιόγκα -πόδια σε διάσταση, οι παλάμες προς τα πάνω, τα νύχια των ποδιών βαμμένα κατακόκκινα, μακριά πόδια, αραιές τρίχες εφηβαίου, μικρά στήθη.
Για έναν επιθεωρητή, σαν τον Στίβεν Βιλάνι, με πολυετή προϋπηρεσία στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Μελβούρνης, ο οποίος έχει ακολουθήσει όλη τη διαδρομή ανέλιξης, από την αρχή μέχρι τη θέση του επικεφαλής, η θέα ενός πτώματος αποτελεί ακόμα μια μέρα στη δουλειά. Όμως, η ομοιότητα της δολοφονημένης με την κόρη του αρκεί να τον αναστατώσει, ιδιαίτερα στο τέλος μιας δύσκολης μέρας. Το πτώμα βρέθηκε στο μπάνιο ενός διαμερίσματος, σε ένα νεόδμητο υπερπολυτελές συγκρότημα κατοικιών, μία από τις προβαλλόμενες αρετές του οποίου, για να προσελκύσει αγοραστές, είναι η υψηλού επιπέδου ασφάλεια. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα και συνοψίζονται στα λόγια του υπουργού Δημόσιας Τάξης προς τον Βιλάνι: Δεν θέλουμε ένα περιστατικό με μια καριολίτσα να αμαυρώσει ένα έργο εκατομμυρίων δολαρίων, που είναι αιχμή του δόρατος για την πολεοδομία μας και ανεκτίμητο στολίδι για την περιοχή.
Με τις εκλογές να είναι προ των πυλών και τις κατασκευαστικές να οραματίζονται -μεταξύ άλλων- πολεοδομικές επενδύσεις ανάπλασης, ιδιαίτερα στον τομέα των μεταφορών και της ασφάλειας, οι πιέσεις που ασκούνται είναι τεράστιες, και αν σε αυτές προσθέσει κανείς και τη δημοσιογραφική έρευνα, έτοιμη να προσαρμοστεί στις εκάστοτε συνθήκες, αναζητώντας το οποιοδήποτε μελανό σημείο μπορεί να εντοπίσει, τότε το μείγμα γίνεται εκρηκτικό και η ηθική μετατοπίζεται εκτός κάδρου. Και ο Βιλάνι δεν είναι τέλειος. Έριξε το βάρος στην καριέρα του σε μια προσπάθεια να απεμπλακεί από το άσωτο παρελθόν του, που έθεσε τον γάμο του σε κίνδυνο, όμως η απουσία του συνεχίζει να αποτελεί την καθοριστική σταθερά αποτυχίας, κυρίως στο ρόλο του πατέρα, με την μικρότερη κόρη του, τη Λίζι, να περιπλανιέται στους δρόμους της Μελβούρνης αποπροσανατολισμένη υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Η σχέση του με τον πατέρα του, ο οποίος ζει πια μόνος του στη φάρμα, με το δάσος, που το φύτεψαν δέντρο δέντρο, και τα αγωνιστικά άλογα, ενώ το πύρινο μέτωπο, ευνοούμενο από τις υψηλές θερμοκρασίες και τους θυελώδεις ανέμους, αφήνει πίσω του μαύρη γη και πλησιάζει απειλητικά, πολύπλοκη.
Ο Πίτερ Τεμπλ παραδίδει ένα πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο αστυνομικό μυθιστόρημα, δικαιολογώντας τόσο τα βραβεία όσο και τις επαινετικές κριτικές που κατά καιρούς έχει λάβει, αρνούμενος να διηγηθεί μια απλή ιστορία διαλεύκανσης ενός εγκλήματος, επιχειρώντας -και επιτυχάνοντας- να αποδώσει πειστικά μια πραγματικότητα, εκείνη της πολιτείας της Βικτόρια, με χαρακτήρες -προεξέχοντος του επιθεωρητή Βιλάνι- στέρεους και φυσικούς, με γωνίες που δημιουργούν σκιές και σύνθετες επιφάνειες, αντίθετα με όσους παρελαύνουν στην πλειονότητα ομοειδών ιστοριών.
Όμως, το στοιχείο εκείνο που με έθελξε περισσότερο και με έκανε να εκτιμήσω, και τελικώς να απολαύσω, ακόμα περισσότερο την “Αλήθεια”, ήταν η σύνθετη καθημερινότητα του Βιλάνι, και δεν αναφέρομαι τόσο στην προσωπική του ζωή, στοιχείο που δεν είναι πρωτότυπο, αν και το εύρος και η ένταξή της στην κεντρική ιστορία είναι αδιαπραγμάτευτα ένα ακόμα ατού στη φαρέτρα του Τεμπλ, όσο στην επαγγελματική του καθημερινότητα. Είναι κάπως βαρετοί και ψεύτικοι οι επιθεωρητές εκείνοι που έχουν την πολυτέλεια να ασχολούνται με μία και μόνη υπόθεση για μέρες ή και για μήνες, απαλλαγμένοι από οτιδήποτε άλλο συμβαίνει στον έξω κόσμο και άπτεται της αστυνομικής αρμοδιότητας. Ο Βιλάνι, επικεφαλής τμήματος μην ξεχνάμε, προΐσταται πλήθους υποθέσεων, έστω και αν ξεκάθαρα υπάρχει μία η οποία τον βασανίζει περισσότερο και γι’ αυτό άλλωστε είναι αρκούντως ενδιαφέρουσα ώστε να την αφηγηθεί κανείς.
Η “Αλήθεια” διαθέτει όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά μιας καλής αστυνομικής ιστορίας, γεγονός που όμως δεν θα ήταν αρκετό αν ο Τεμπλ δεν ήταν τόσο ικανός στη διαχείριση του υλικού και στην αφήγησή της, κάτι που ξεχωρίζει το μυθιστόρημα αυτό ανάμεσα σε τόσα άλλα του είδους, άποψη την οποία ενισχύει η βράβευσή του με ένα αμιγώς λογοτεχνικό βραβείο (2010, Miles Franklin Literary Award).
Γράφει ο Γιάννης Καλογερόπουλος, Χανιώτικα Νέα 06.04.15
Παρουσίαση στο blog Librofilo
(...)Το μυθιστόρημα του Τεμπλ μπορεί να έχει αστυνομική φόρμα και να υποτάσσεται στους κανόνες του είδους, αλλά μοιάζει περισσότερο με μια πολιτικοκοινωνική δυστοπία του 21ου αιώνα. Η μεγαλούπολη είναι εφιαλτική, στους δρόμους γίνεται της μουρλής, ενώ η διαφθορά στην πολιτική αλλά και στην κοινωνική ζωή είναι διαρκώς παρούσα με τον εμφαντικότερο τρόπο.
Ο ήρωας, ο Βιλάνι είναι ένας άνθρωπος κατεστραμμένος και αποκαρδιωμένος που βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με προσωπικά και επαγγελματικά διλήμματα. Από την άλλη είναι σκληρός και πολύ ξεροκέφαλος, για να το βάλει κάτω, δεν είναι ούτε κι αυτός αθώος, έχει κάνει τις "λαδιές" του. Θα συγκρουσθεί με όλους, τις δυνατές κατασκευαστικές εταιρίες, τους πάμπλουτους που εξουσιάζουν πολιτικούς και δημοσιογράφους, τους ανωτέρους του, την ίδια του την οικογένεια.
Χαλαρό σίκουελ της αριστουργηματικής "Τσακισμένης ακτής", η "Αλήθεια", είναι ένα υπαρξιακό και ελεγειακό μυθιστόρημα με την μορφή ενός σκληρού αστικού νουάρ. Συναρπαστικό και στιβαρό, με εξαίρετη δομή και ανάπτυξη, μπορεί να μη φθάνει στα ύψη του τόσο εντυπωσιακού προηγούμενου του μυθιστορήματος, αλλά η ένταση "χτυπάει κόκκινο" κι εδώ, η προβληματική που αναπτύσσει σε όλα του τα βιβλία ο συγγραφέας, είναι διαρκώς παρούσα (πολιτική και κοινωνική διαφθορά, ρατσισμός, οικολογική καταστροφή). Είναι μεγάλος συγγραφέας ο, πολιτογραφημένος Αυστραλός πλέον, Τεμπλ, και το αποδεικνύει με κάθε βιβλίο του.
