Ο Μαξ Φρις έγραψε την Ανδόρρα όταν ήταν πενήντα ετών, και ασχολείται σ' αυτό το έργο με ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στα βιβλία του. Ο νεαρός Αντρί, από τον οποίο όλος ο κόσμος περιμένει να ζει και να συμπεριφέρεται σαν Εβραίος μια και ο πατέρας του διέδωσε αυτό το ψέμα για να καλύψει μια παράνομη ερωτική του σχέση, αποφασίζει πως δεν του μένει άλλη λύση: πρέπει να δεχτεί ότι είναι Εβραίος, αν και είναι Ανδορρανός όπως και οι συμπολίτες του. Το είδωλο που κατασκεύασαν οι άλλοι γι’ αυτόν, τον έχει μεταμορφώσει. Η παραβολή είναι ολοφάνερη.
Οι κάτοικοι της Ανδόρρας δεν σκοτώνουν τους «Εβραίους» τους, απλώς τους μεταμορφώνουν σε Εβραίους σε έναν κόσμο και σε μια εποχή όπου η ιδιότητα του Εβραίου συνδυάζεται με βέβαιη καταδίκη σε θάνατο. Ο Εβραίος είναι εδώ η συμβολική παράσταση όλων εκείνων στους οποίους η κοινωνία θέτει τη σφραγίδα που θα τους μετατρέψει σε παρίες.
