Εκτύπωση αυτής της σελίδας
02
Απριλίου

Παρουσίαση του βιβλίου "Η εκκλησιαστική μουσική της Σμύρνης" του Νίκου Ανδρίκου

Κατηγορία Παρουσιάσεις

Η Σμύρνη κατά τον 19ο αιώνα αποτέλεσε το έμβλημα του εκσυγχρονισμού και της νεωτερικότητας για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε όλους τους τομείς του κοινωνικού βίου και της δημιουργικής έκφρασης.

andrΗ εν γένει μουσική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στην περιοχή, αισθητικά και μορφολογικά φέρει έντονα  τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του υφολογικού συγκρητισμού και της υβριδικότητας.

 
Κάτι τέτοιο ισχύει και για την Εκκλησιαστική μουσική, καθώς στην περιοχή θα παρουσιαστεί ένα ξεχωριστό νεωτερικό ιδίωμα που θα γίνει η αφορμή να προκληθούν εντάσεις-αντιδράσεις από τα συντηρητικά περιβάλλοντα της Πόλης. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα καταστεί τροχοπέδη στην καθιέρωση και περαιτέρω δημοφιλία του "σμυρναίικου ύφους" όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στον ελλαδικό πλέον χώρο, ειδικά μετά τα γεγονότα του 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών.    

 

O κεντρικός προβληματισμός του βιβλίου αφορά κατά κύριο λόγο στην προσπάθεια ανίχνευσης αλλά και αξιολόγησης του τρόπου με τον οποίο το ιδιότυπο στιλιστικά ρεύμα της Σμύρνης εντάχθηκε στην ευρύτερη μουσική πραγματικότητα της εποχής, παίζοντας συγχρόνως έναν ρόλο αναμφίβολα εκσυγχρονιστικό στα πλαίσια επιμέρους πεδίων, όπως εκείνων της συνθετικής δημιουργίας, της διδακτικής, της εκδοτικής παραγωγής, του θεωρητικού στοχασμού, κ.ά. Η μελέτη των ιστορικών πηγών σε συνδυασμό με την διάθεση ερμηνείας του ιστορικο-κοινωνικού πλαισίου της εποχής βοήθησε στην ανάδειξη των πλέον ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που καθόρισαν την ιδεολογική-αισθητική φυσιογνωμία του εν λόγω κινήματος, και παράλληλα εξασφάλισαν την ιστορική του αυτοδυναμία.

 

Ο Νίκος Ανδρίκος γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου στην ηλικία των επτά ετών άρχισε να διδάσκεται εκκλησιαστική μουσική από τον αείμνηστο Πρωτοψάλτη Θεόδωρο Μανιάτη. Την περίοδο 2000-2004 συμμετείχε στο επιστημονικό πρόγραμμα του Μανόλη Χατζηγιακουμή «Μνημεία Εκκλησιαστικής Μουσικής», ενώ κατά την περίοδο 2004-2007 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ψάλλοντας στον α΄ Πατριαρχικό χορό διπλά στον Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ. Χ. Ε. Λεωνίδα Αστέρη.


Από το 2002 ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την τουρκική δημοτική μουσική, μελετώντας σάζι με τον Περικλή Παπαπετρόπουλο, ενώ κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη, μαθήτευσε σάζι, μεθόδους καταγραφής και φωνητικό ρεπερτόριο, δίπλα στους δασκάλους της παλιάς γενιάς της Τουρκικής Ραδιοφωνίας, Mehmet Erenler, Yucel Paşmakcı και Şahin Gultekin. Παράλληλα, παρακολούθησε ως εξωτερικός ερευνητής μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κερατίου (Halic Universitesi), με γνωστικό αντικείμενο την μελέτη των λαϊκών μουσικών ιδιωμάτων της Τουρκικής επικράτειας.
Έχει εκπονήσει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου τη διδακτορική του διατριβή, πραγματοποιώντας συγχρόνως ανθρωπολογική έρευνα, ειδικά στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, μέσω της καταγραφής Μικρασιατών προσφύγων μουσικών.


Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με την μουσική παραγωγή κατά την υστεροθωμανική περίοδο, με τον προφορικό-ιδιωματικό χαρακτήρα της εκκλησιαστικής μουσικής, καθώς και με την μουσική θεωρία των τροπικών συστημάτων–λόγιων και λαϊκών– της Ανατολής. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 και για δύο χρόνια βρέθηκε στην Άρτα, διδάσκοντας ως επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, ενώ το 2011 ίδρυσε το Κέντρο Σπουδών Ανατολικής Μουσικής του Αναγνωστηρίου Αγιάσου, το οποίο διευθύνει έως και σήμερα, ως επιστημονικά υπεύθυνος και συντονιστής λειτουργίας προγράμματος σπουδών.


Δημοσιεύσεις - Επιστημονικά άρθρα του ιδίου: «Το υβριδικό σύστημα των λαϊκών δρόμων και η ανάγκη εναλλακτικής επαναδιαχείρισής του», «Η εκκλησιαστική μουσική παραγωγή στη Λέσβο του 20ού αιώνα – Ιστορική-υφολογική προσέγγιση», «Τουρκόφωνοι Πολυχρονισμοί και Άσματα Εγκωμιαστικά στον Σουλτάνο Abdulhamit τον Β΄, μελοποιημένα από εκκλησιαστικούς συνθέτες».

 

Παρασκευή 7 Απριλίου στις 18.00 στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών (ΚΜΣ)

Διαβάστηκε 267 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)