ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 2:28:47μ.μ.
04
Νοεμβρίου

Ήταν Ζεστό το Σπίτι - Διήγημα της Χριστίνας Ιατρού - Σοϊταρίδη

Κατηγορία Πεζογραφία

- Όχι! Όχι! δεν αντέχω άλλο, έχει και η υπομονή τα όρια της. Και εγώ τα όρια της δικής μου αντοχής τα έχω ήδη εξαντλήσει.

ACIATROU-Δεν αντέχω πια!
-Θεέ μου! Θεέ μου, όλοι περιμένουν από μένα.
-Ω!Θεέ μου, δεν αντέχω...
Αυτά σκεπτόταν και μονολογούσε η Μάρθα εξουθενουμένη και απελπισμένη συνάμα, καθώς προσπαθούσε να θέσει μια τάξη στην κουζίνα της, έπειτα από το μεσημεριανό της Κυριακής.

     

Να! Μόλις προ ολίγου η κόρη της, άρπαξε την ρακέτα και πήγε να παίξει τένις. Ο μεγάλος της γιος, βγήκε για ποδηλασία. Και ο μικρότερος πήγε να βρει τον φίλο του να παίξουν ποδόσφαιρο.  Ο Ιάκωβος - ο άνδρας της – αφού της έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο, πήρε το κασελάκι του με τα εργαλεία και πήγε να βοηθήσει τον φίλο του, με την μηχανή του αυτοκινήτου του.
    

-Θα επιστρέψω σε μερικές ώρες αγάπη μου! και ξέρεις κάτι; Από τώρα ονειρεύομαι την υπέροχη μηλόπιτα, που θα μοσχοβολά όλο το σπίτι από το άρωμα της κανέλας, δεν κρατιέμαι πότε θα γυρίσω.

    

-Α! Ωραία!..σκεπτόταν εκνευρισμένη τώρα η Μάρθα. Έχουν και την απαίτηση να τους έχω έτοιμο και το βραδυνό φαγητό στην ώρα και το γλύκισμα τους.
-Ε! Όχι δεν αντέχω πια...
Και ξάφνου, της ήρθε μια ιδέα!!!
-Αφού όλοι βγήκαν, γιατί να μένω κλεισμένη εγώ;...
Φόρεσε το πανωφόρι της, διόρθωσε κάπως τα μαλλιά της. Εύκολα βρήκε ταξί.
Εδωσε στον ταξιτζή τη διεύθυνση – που θα πήγαινε, μια βόλτα, να χαζέψει στις βιτρίνες.

    

Σε λίγο έπιασε κουβέντα με τον καλόβουλο ταξιτζή, μίλησε καλοπροαίρετα για την οικογένεια της.
  

- Αχ! τι υπέροχο πράγμα η οικογένεια! Είπε με πόνο ο ταξιτζής –και μάτια του γέμισαν δάκρυα.
-Εσείς δεν έχετε οικογένεια; Ρώτησε η Μάρθα.
-Ναι! πως, έχω γυναίκα και δύο παιδάκια, μα, από την περασμένη Κυριακή δεν ζούμε πλέον μαζί.
-Έτσι, για κάτι μικροπραγματάκια, τίποτε το σοβαρό, απλώς είπαμε μερικές κουβέντες.
-Να σας συστηθώ όμως, ονομάζομαι Δημοσθένης.
-Αχ! να ξέρατε, πόσο ευτυχισμένος ήμουν, γύριζα στο σπίτι έπειτα από τον κόπο της ημέρας, το σπίτι ήταν ζεστό και μοσχοβολούσε η λαχταριστή μηλόπιτα! Τα παιδάκια μας χαρούμενα, σαν χελιδονάκια, περίμεναν το γυρισμό μου.
-Τελευταία όμως η γυναίκα μου είχε παράξενες ιδέες, βαρέθηκε μου είπε αυτή την ανιαρή ζωή, ήθελε να έχει ελευθερία, να μένει μόνη, να κάνει ξέγνοιαστη ζωή
-Είπαμε μερικές βαριές κουβέντες, πήρα λίγα ρούχα μου και ΄’εφυγα από το σπίτι, δεν μπορώ όμως να ησυχάσω. Τι κάνει η γυναίκα μου; τι κάνουν τα παιδάκια μου; και ήταν μια τόσο καλή γυναίκα, η ζωή μας κυλούσε με αγάπη, ώσπου η κακή ειμαρμένη ζήλεψε την ευτυχία μας.
    

Και λέγοντας αυτά, τα λόγια του πνίγηκαν σε λυγμούς.
   

-Κύριε Δημοσθένη! Είπε έξαφνα η Μάρθα, που μέσα στη δική της ψυχή, γινόταν μια μεγάλη πάλη...
-Κύριε Δημοσθένη! Δεν θέλω να πάω στα μαγαζιά, θα ήθελα να επισκεφθώ την γυναίκα σας...εάν βέβαια το θέλατε κι εσείς.
-Άγγελος είσαστε, όχι άνθρωπος, της είπε εκείνος.
-Εγώ θα περιμένω πάρα κάτω στη γωνία,  δεν θέλω να με δει.

                                              

... Στο άνοιγμα της πόρτας πρόβαλλε μία ελκυστική νέα γυναίκα, έχοντας δίπλα της δύο πεντακάθαρα παιδάκια.
   

Αφού συστήθηκε η Μάρθα πέρασε μέσα στο περιποιημένο καλλαίσθητο σαλονάκι.
 

...Πέρασαν δύο ώρες, δάκρυα σιγκίνησης, μετανοίας, έτρεχαν από τα μάγουλα των δύο γυναικών, της Μάρθας και της Ελπίδας. Δάκρυα χαράς, η συνάντηση τους αυτή, η τόσο τυχαία, τις οδήγησε στον σωστό δρόμο της ζωής!...Η Μάρθα πήρε μαθήματα και έδωσε απάντηση στα δικά της ερωτήματα. Ομοίως και η Ελπίδα, αποκόμισε διδάγματα αγάπης και θυσίας...
    

-Που είναι τώρα ο Δημοσθένης;  ρώτησε με λαχτάρα την Μάρθα.
    

-Εδώ, στη γωνία, περιμένει την συγκατάθαση σου.
 

Η  πόρτα άνοιξε καθώς πρόβαλε ο Δημοσθένης και έκλεισε στην αγκαλιά του την γυναίκα του και τα δύο αγγελούδια τους, ρίχνοντας μια ματιά ευγνωμοσύνης στον { ΑΓΓΕΛΟ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ } στην Μάρθα.
      
 
...Η Μάρθα άλλος άνθρωπος τώρα, με όρεξη και χαρά κι ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο που της έδειξε το σωστό δρόμο, είχε προφθάσει να ετοιμάσει τα πάντα για το δείπνο!

 

Μια διάχυτη ευωδία από λαχταριστή μηλόπιτα περίμενε την οικογένεια να την γευτεί.
    

Όταν όλα ήταν έτοιμα, πήρε στα χέρια της το αγαπημένο της βιβλίο { Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ } και έμεινε βυθισμένη, ούτε καν άκουσε την πόρτα που άνοιξε, παρά μόνο όταν ένιωσε το τρυφερό χέρι του Ιάκωβου στον ώμο της.
    

... Πρόσωπα χαρούμενα, η οικογένεια γύρω από το τραπέζι,  δίχως λόγια, μα με μάτια που εκφράζουν όλη την ευγνωμοσύνη τους στην άοκνη μέλισσα, στην υπέροχη αυτή ευλογημένη, χιλιολατρεμένη ύπαρξη, την σύζυγο, την μητέρα!
     

Αυτή ήταν η καλύτερη αμοιβή για την Μάρθα, ακόμη περισσότερο η συνείδηση της που πράττοντας το σωστό, έφερε την ομόνοια και την ΑΓΑΠΗ στον Δημεσθένη και στην Ελπίδα, αλλά και στο δικό της σπίτι την αρμονία και την γαλήνη.
                           

Η καρδιά της ήταν ζεστή απόψε.

 

{ ΗΤΑΝ  ΖΕΣΤΟ  ΤΟ  ΣΠΙΤΙ }
                                   

 

 

 

 

 

 

 

Χριστίνα Ιατρού – Σοϊταρίδη

Συγγραφέας - Ποιήτρια

Μελβούρνη

 

Διαβάστηκε 360 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα