ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 8:54:16π.μ.
31
Μαρτίου

"Ιωάννης Καποδίστριας: ο Κυβερνήτης που έδωσε τα πάντα για την πατρίδα του, την Ελλάδα" Α' μέρος της Πιπίνας Δ. Έλλη

Κατηγορία Πεζογραφία

Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε ο κυριότερος παράγων στην προσπάθεια για την εθνική χειραγώγηση της Ελλάδας στις δύο πρώτες δεκαετίες του 19ου αι.

Στους Έλληνες, είναι γνωστός ως ο Πρώτος εκλεγμένος Κυβερνήτης (στις 30 Μαρτίου 1827), της πατρίδας τους, από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, απελευθερωμένης1 από τους κατακτητές της Τούρκους,  (και ανήκουσας στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος), και ενόσω η ελληνική επανάσταση ακροβατούσε.


Ο Ιωάννης Καποδίστριας κορυφαία πολιτική και διπλωματική προσωπικότητα της Ευρώπης στις αρχές του ΙΘ’ αι., γεννήθηκε στην Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα την 11η Φεβρουαρίου του 17762. Ήταν το έκτο παιδί του Αντώνιου – Μαρία Καποδίστρια3, ο οποίος καταγόταν από οικογένεια ευγενών4. Η δε μητέρα του Ι. Καποδίστρια Διαμαντίνα ή Αδαμαντία Γονέμη, καταγόταν από οικογένεια ευγενών, και επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» (όπως ο σύζυγός της) από το 1606.
    

Ο Ι. Καποδίστριας έκανε τη στοιχειώδη εκπαίδευσή του (τα πρώτα δώδεκα χρόνια του) στην Κέρκυρα και παράλληλα μυήθηκε στην Eλληνο-ορθόδοξη παιδεία από τον  διδάσκαλο - μοναχό Συμεών της Ιεράς Μονής της Πλατυτέρας. Το 1794 ήρθε στην Βενετία, όπου σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομική στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας. Επειδή οι κύριες σπουδές του αφορούσαν τον τομέα της ιατρικής, όταν επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα το 1797, έχοντας αποκτήσει το διδακτορικό του (10/6/1797), άσκησε το επάγγελμα του ιατρού-χειρούργου5. Περισσότερο από όλα όμως και σύμφωνα με τις καταθέσεις  συγχρόνων του, εξείχε ο ανθρωπισμός αυτού του νέου ιατρού, καθώς θεράπευε δωρεάν τους φτωχούς ασθενείς του και ταυτόχρονα τους παρείχε δωρεάν τα φάρμακά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο «οι πάσχοντες πτωχοί τον εκάλουν παρήγορον ιατρόν, ευεργέτην, πατέρα». Καταθέτει ο Σπύρος Δε Βιάζης6, ο οποίος σε μελέτη του, αναφερόμενος  στον Ι. Καποδίστρια,  τον εξετάζει «ως ιατρόν και συγγραφέα». Παράλληλα με την άσκηση της Ιατρικής ο Ι. Καποδίστριας επιδίδεται σε ενέργειες και πρωτοβουλίες επιστημονικής και φιλολογικής κατεύθυνσης, με αποτέλεσμα την  ίδρυση  της «Εταιρείας των Φίλων» και του «Εθνικού Ιατρικού Συλλόγου» στην Κέρκυρα.

 

Το 1799, που οι Ρώσοι και οι Τούρκοι κατόπιν μίας σύντομης πολιορκίας καταλαμβάνουν την Κέρκυρα, μετά την υπογραφή της συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως (21/3/1800), τα Επτάνησα αναγνωρίζονται ως αυτόνομο κράτος υπό την επικυριαρχία των Τούρκων.  Η Επτάνησος ονομάζεται «Επτάνησος Πολιτεία, την διακυβέρνηση αναλαμβάνουν οι τοπικοί πρόκριτοι των νήσων και το σύνταγμα αποκαλείται «Βυζαντινόν Σύνταγμα».  Ετούτη την περίοδο, ο Ι. Καποδίστριας, τοποθετείται ως αρχίατρος  στο νεοϊδρυθέν στρατιωτικό νοσοκομείο Κερκύρας και αναλαβαίνει τη διοίκησή του.  


Ενωρίτερα η κατοχή των Γάλλων στα Επτάνησα,  επί δύο χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα τη διάδοση στους πληθυσμούς, των γαλλικών ιδεών,  σε σχέση με την κοινωνική αδικία των ευνοούμενων και των  ευγενών, εις βάρος της πλειοψηφίας του λαού.   

 

Η διάδοση ετούτων των ιδεών, ενήργησαν θετικά επί των Επτανησίων,  οι οποίοι έκαναν πράξη αυτό ακριβώς: να εξεγερθούν δηλαδή κατά των ευγενών συμπολιτών τους.  Η εξέγερση εκδηλώνεται  πρώτα στην Κεφαλληνία, τον Αύγουστο του 1800 και τότε ο ηγεμόνας της Κέρκυρας Σπυρίδων Θεοτόκης,  στέλνει τον Ι. Καποδίστρια  και τον Νικόλαο Γραδενίγο Σιγούρο, για την συγκράτηση των επαναστατών.  Ο Ι. Καποδίστριας πετυχαίνει με τους χειρισμούς του, να ηρεμήσουν τα πράγματα και στη συνέχεια να επιτευχθεί ευταξία.  Ο εκπρόσωπος των μεγάλων δυνάμεων αντιδρώντας στις ενέργειες του Ι. Καποδίστρια, στέλνει τον κόμη Γεώργιο Μοτσενίγο7  για τον έλεγχο και την συγκράτησή του ως προς τις πρωτοβουλίες του, αλλά κυρίως για την θετική τους εξέλιξη.  Όμως ετούτος ο τοπικός άρχοντας (ο Ι. Καποδίστριας) εκπλήσσει με το ήθος του και   την ικανότητά του τον κόμη Γεώργιο Μοτσενίγο.

 

Με  την αυτονομία της Επτανήσου  το 1801, η νεοεκλεγμένη Γερουσία των Επτανήσων (1/Απριλίου/1801, κοινή συναινέσει των μελών της Γερουσίας της Ιονίου Πολιτείας), διορίζει Γραμματέα της Επικρατείας της Επτανησιακής Πολιτείας του «νεοπαγούς κράτους», τον  εικοσιπεντάχρονο τότε Ι. Καποδίστρια, ο οποίος  όχι μόνο διακρίνεται για την ικανότητά του ως προς την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης των Επτανήσων, αλλά και για την έμφαση στην εκπαίδευση των Επτανησίων μεταξύ άλλων, πάντα με τις ευεργετικές ενέργειές του.  


Ο Ι. Καποδίστριας διορίζεται ως ο ένας από τους δύο διοικητές της καλούμενης Ιονίου Πολιτείας. Ευαίσθητος και προσεκτικός αφουγκράζεται τις ανησυχίες των πολιτών και παίρνει πρωτοβουλίες για την αναθεώρηση «επί το δημοκρατικότερο»8 , του επτανησιακού συντάγματος,  που φέρει (όπως παραπάνω) τον τίτλο, «Βυζαντινό Σύνταγμα» και το οποίο είχαν επιβάλλει οι Ρώσοι και οι Τούρκοι.  Στις 24 Νοεμβρίου 1803, πεθαίνει ο πρόεδρος της Ιονίου Γερουσίας, Σπυρίδων Θεοτόκης και την διακυβέρνηση του Επτανησιακού Κράτους  αναλαβαίνει ο Ι. Καποδίστριας.  Στις 5 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, η Γερουσία της Επτανησιακής Πολιτείας ψηφίζει ομόφωνα το νέο Σύνταγμα, τον πρώτο χάρτη που ψηφίζεται χωρίς εμπόδια από τους  Επτανήσιους. Ετούτο το Σύνταγμα αποτελεί τον πρώτο μετά από την άλωση, Καταστατικό χάρτη, που ψηφίστηκε ελεύθερα από τον λαό της Επτανήσου. Λίγο αργότερα διαλύεται η Ρωσσο-Τουρκική Συμμαχία,  και ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων ετοιμάζεται για την κατάληψη της Λευκάδας.
    

Τον Μάρτιο του 1807 αναδιοργανώνει την άμυνα της Λευκάδας κατόπιν εντολής της Γερουσίας των Επτανησίων και αποτρέπει τις βλέψεις του Αλή πασά.  Ο Ι. Καποδίστριας γνωρίζει ετούτη την περίοδο, τους φημισμένους πρωτοστάτες της Επανάστασης του 1821, τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Νικήτα Σταματελόπουλο (Νικηταρά), Οδυσσέα Ανδρούτσο και Μάρκο Μπότσαρη.  Στις 8 Ιουλίου του 1807, οι Ρώσοι, μετά την ανακωχή με τους Γάλλους, υπογράφουν τη συνθήκη του Tilsit, σύμφωνα με την οποία ο μεν Ναπολέων παίρνει τη Δυτική Ευρώπη, ο δε τσάρος Αλέξανδρος Α’ την ανατολική.


Στις 15/27 Μαΐου 1808,  ο κόμης Ρομαντζώφ σε επιστολή του, στην οποία εσωκλείετο το παράσημο του Τάγματος της Αγίας Άννας, προσκαλεί τον Ι. Καποδίστρια να αποβεί μέλος του διπλωματικού σώματος της Ρωσίας9.  Στις 3/8/ 1808 ο Ι. Καποδίστριας προσκεκλημένος από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’, ξεκινά για την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας όπου την 20ή Απριλίου 1809, διορίζεται Σύμβουλος της Επικρατείας, με θέση στο τμήμα εξωτερικών υποθέσεων της Ρωσίας. Οι αποδοχές του είναι τρεις χιλιάδες (3.000)  ρούβλια.


Το 1811 ο Ι. Καποδίστριας διορίζεται από τον τσάρο της Ρωσίας, Αλέξανδρο Α’,  Γραμματέας στην πρεσβεία της Βιέννης. Στη συνέχεια αποβαίνει αρχηγός-διευθυντής της Γραμματείας του διπλωματικού σώματος του ναυάρχου Τσιτσαγκώφ.  Έδρα ετούτου του σώματος είναι το Βουκουρέστι  και εδώ καταφθάνει ο Ι. Καποδίστριας στις 20/5/1812.


Το 1813, έρχεται ως εκπρόσωπος της Ρωσίας, στην Ελβετία.  Στόχος των Ρώσων  είναι  η απαλλαγή της Ελβετίας από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη «…τό ελβετικό σύνταγμα προέβλεπε δεκαεννέα αυτόνομα κρατίδια [καντόνια] ώς μέλη τής ελβετικής ομοσπονδίας…»10 . Αποστολή του Ι. Καποδίστρια  στις αρχές του 1814, είναι η ενότητα και η ανεξαρτησία και επιπλέον η ουδετερότητα της Ελβετίας, έτσι ώστε να μην υιοθετηθεί και εδώ ο γαλλικός δεσποτισμός.  Ο Ι. Καποδίστριας κατορθώνει να συνδέσει την Ελβετία με τον συνασπισμό των Μεγάλων Δυνάμεων, ιδρύοντας και οργανώνοντας την Ελβετία όπως είναι σήμερα.  Το διοικητικό σύστημα που εισήγαγε ο Ι. Καποδίστριας  στην Ελβετία εξακολουθεί και επί των ημερών μας, να αποτελεί τη βάση του Ελβετικού πολιτεύματος.


Το Οκτώβριο του 1814 έρχεται στη Βιέννη, πάντα ως εκπρόσωπος της Ρωσίας, για το εκεί συνέδριο. Ο Ι. Καποδίστριας απασχολεί εκτεταμένα τον Τύπο,  ενώ η Λυδία Βλούδωφ11  γράφει ότι η προσωπικότητα του ανδρός ετούτου, «…επεσκίαζε τους πάντες…» Εδώ με τις δικές του πρωτοβουλίες ιδρύεται η «Φιλόμουσος Εταιρεία» για την οικονομική και ηθική ενίσχυση της παιδείας των Ελλήνων. Αναχωρεί από τη Γενεύη στις 22 /5/1815, και ακολουθεί τον Τσάρο στις πολεμικές του επιχειρήσεις εναντίον του Ναπολέοντα. Τον Ιούνιο του ιδίου έτους, ο Ναπολέων υφίσταται την ολέθρια ήττα του στο Βατερλώ και ο Ι. Καποδίστριας, συνοδεύοντας τον Τσάρο της Ρωσίας, έρχεται στο Παρίσι, για τις συζητήσεις σε σχέση με το μέλλον της ηττημένης Γαλλίας.  

 

Οι πρωτοβουλίες του πέτυχαν ώστε η Γαλλία να τύχει μίας ήπιας στάσης απέναντί της, εκ μέρους των αντιπάλων της,  ούτως ώστε να μην διαλυθεί ως κράτος.  Οι υπηρεσίες του Ι. Καποδίστρια, ώθησαν τον τσάρο Αλέξανδρο Α’,  και  πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι εργασίες για την υπογραφή της συνθήκης του Παρισιού, να τον διορίσει Γραμματέα της αυτοκρατορίας της Ρωσίας ή άλλως Υπουργό Εξωτερικών. Στην Aix-la Chapelle, στο συνέδριο των ηγεμόνων, ο Ι. Καποδίστριας καταθέτει υπόμνημα /σχέδιο για την αντιμετώπιση της δουλεμπορίας των Μαύρων12.   


Ο Ι. Καποδίστριας χωρίς άλλο, αγωνίσθηκε σκληρά και για την πολιτεία των Επτανήσων. Όταν υπογράφηκαν οι τελικές πράξεις του Συνεδρίου της Βιέννης στις 9/7/1815,  δεν διευθετήθηκε το θέμα των Ιονίων νήσων.  Στις διαρκείς διαπραγματεύσεις για το μέλλον τους, όταν επίμονα προτάθηκε τα Επτάνησα να περιέλθουν στην απόλυτη κυριαρχία της Αγγλίας, και ο Ι. Καποδίστριας (ως πληρεξούσιος των Ρώσων), αντιτάθηκε προς ετούτο, ο λόρδος Castlereagh υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας διαφώνησε,  και οι διαπραγματεύσεις  διεκόπησαν. Τελικά όμως και με την μεσολάβηση του Wellington, οι αρμόδιοι επανήλθαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων  και κατέληξαν ώστε στην υπογραφή  της Συνθήκης των Παρισίων, να συμπεριληφθούν αποφάσεις, σχετικές με το πρόβλημα των Επτανήσων. Ο Ι. Καποδίστριας υπέγραψε τη Συνθήκη των Παρισίων ως υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και αγωνίστηκε ώστε να καταγραφεί στη συγκεκριμένη Συνθήκη, ότι «τά νησιά θά είχαν συνταγματικό πολίτευμα καί πώς οι Άγγλοι θα είχαν μόνον την προστασία, χωρίς να επεμβαίνουν στη διοίκηση των νησιών. / Στην προστάτρια δύναμη αναγνωρίστηκε  το δικαίωμα να διατηρεί στρατό και να εκπροσωπεί το Ιόνιο κράτος στο εξωτερικό».  Για την εφαρμογή ετούτης της Συνθήκης  εγκαταστάθηκε  αρμοστής (High Commissioner), διορισμένος από τον βασιλιά13.  


    
Οι επιτυχίες του Ι. Καποδίστρια όπως ήδη αναφέρθηκε,  ώθησαν τον Τσάρο της Ρωσίας να τον διορίσει ως Υπουργό Εξωτερικών της αυτοκρατορίας της Ρωσίας (από το 1816-1822). Τον Οκτώβριο  του 1819, κατόπιν απουσίας δέκα μηνών, ο Ι. Καποδίστριας έρχεται στην Αγία Πετρούπολη,  όπου συνεχίζοντας τις προσπάθειές του και για την Ελλάδα, διατηρεί επαφές με τους εκπροσώπους της Φιλικής Εταιρείας και τους βοηθά έμμεσα, μάλλον. Ως Έλληνας ο Ι. Καποδίστριας, είχε έννοιά του και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Τμήμα των Επτανήσων, βρισκόταν τώρα υπό τον έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας. Όταν έκανε το πρώτο του ταξίδι (το 1819) στην Κέρκυρα, ύστερα από απουσία έντεκα χρόνων, διαπίστωσε τι συνέβαινε και εισηγήθηκε την αντικατάσταση του Μαίτλαντ. Μάταια όμως μετέβη στο Λονδίνο με στόχο να πείσει την βρετανική κυβέρνηση, ώστε να μετριάσει το σκληρό καθεστώς της στα νησιά του Ιονίου. Η αγγλική κυβέρνηση αρνήθηκε να ανακαλέσει τον Μαίτλαντ.14

 

Την περίοδο μεταξύ του 1820 και τέλος της άνοιξης του 1821, ο Ι. Καποδίστριας συμμετέχει σε συνέδρια στις πόλεις Troppau, Ljubjana. Με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης έρχεται σε διαφωνία με τον Τσάρο της Ρωσίας,  ο οποίος ως μέλος της Ιεράς Συμμαχίας, ήταν ενάντιος σε οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη. Όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ξεκίνησε την Ελληνική Επανάσταση (24 Φεβρουαρίου 1821) από το Ιάσιο, που τότε βρισκόταν σε ρωσικό έδαφος, ήταν η περίοδος κατά την οποία οι μεγάλες δυνάμεις μεταξύ αυτών και η Ρωσία, συνεδρίαζαν, σχεδίαζαν και αποφάσιζαν, πώς να  καταπνίξουν την όποια εξέγερση στην Ευρώπη. Καθώς ο Α. Υψηλάντης  -ο οποίος ήταν αξιωματικός του Ρωσικού στρατού- έκανε μνεία και στη Ρωσική βοήθεια, οι άλλες δυνάμεις της Ευρώπης θορυβήθηκαν και οι υποψίες τους στράφηκαν στον Τσάρο της Ρωσίας.  Ο Ι. Καποδίστριας για να καθησυχάσει τους συμμάχους και για να πείσει τους Τούρκους, ότι το κίνημα του Υψηλάντη ήταν μεμονωμένο φαινόμενο, συνέταξε επιστολή αποκηρύσσοντας την εξέγερση υπό τον Υψηλάντη ενώ παράλληλα δήλωνε ότι η Ρωσία δεν σχετίζεται με ετούτο το γεγονός. Όμως η επανάσταση μεταδόθηκε και στην Πελοπόννησο.  Τότε (Μάιο 1821), ο Μέτερνιχ κατέθεσε σχέδιο για την καταστολή όλων των επαναστάσεων στην Ελλάδα.  Η Επανάσταση στην Ελλάδα, ήταν εκ των προτέρων, καταδικασμένη. Στο Συνέδριο των συμμάχων (12/5/1821) ο Ι. Καποδίστριας κατόρθωσε να πείσει τους μετέχοντες σε ετούτο το σχέδιο, ώστε η Ελληνική επανάσταση, να εξαιρεθεί  και να μη συμπεριληφθεί σε εκείνες εναντίον των οποίων θα ενεργούσαν.  


Την ίδια περίοδο στην ηπειρωτική Ελλάδα, οι ανταγωνισμοί των διαφόρων  ομάδων συνεχίζονται και μετά την επανάσταση του 1821.  Στην κατεστραμμένη και υπό πτώχευση χώρα, επικρατεί φοβερή αστάθεια. Ύστερα από την προσπάθεια διάσωσης της Ελληνικής επανάστασης, ο Ι. Καποδίστριας αναχωρεί από την Πετρούπολη  στις  19/8/1822. Τέλη του 182215  επανέρχεται στη Γενεύη, όπου γνωρίζεται με τον πλούσιο τραπεζίτη Ιωάννη-Γαβριήλ  Εϋνάρδο και τη σύζυγό του Άννα. Ετούτος υπήρξε πολύτιμος σύμβουλος  και φίλος του Ι. Καποδίστρια και παράλληλα και του Ελληνικού έθνους. Η συμπαράστασή του στο αγώνα των Ελλήνων για την απελευθέρωσή τους, υπήρξε τεράστια.


Το 1826 ο Ι. Καποδίστριας ταξιδεύει στο Παρίσι και το 1827 έρχεται στην Αγκόνα, όπου φροντίζει να ενημερωθεί για τους Έλληνες και για  τα επαγγέλματά τους, στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Η συμβολή του Ι. Καποδίστρια στην Ελλάδα, οδηγεί την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, στις 30 Μαρτίου 1827, και εκείθεν στην απόφαση να εκλεγεί ετούτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.  Κατά συνέπεια την 1η Ιανουαρίου 1828, ο Ι. Καποδίστριας, επιβαίνοντας την αγγλική κορβέτα Γούλφ, αποπλέει από την Αγκόνα, συνοδευόμενος από τους: Ιωάννη Δόμπολη, Ιάκωβο Ρίζο Νερουλό, Σταμάτη Βούλγαρη (Ταγματάρχη του Γαλλικού στρατού, πολεοδόμο και μηχανικό), τους γραμματείς του: Αμί Μπετάντ και Μπίτζο, από τον Νικόλαο Μαυρομάτη, τον υπηρέτη του Μπρούνο και τον θαλαμηπόλο του Φρειδερίκο. 

 

Στο μέσον του υπερπόντιου ταξιδιού του ο Ι. Καποδίστριας και η συνοδεία του, επιβιβάζονται στο αγγλικό σκάφος Γουόρσπαϊτ, το οποίο,  και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος προσωπικά, επιθυμούσε να προσκυνήσει τους τάφους των γονέων του στην Κέρκυρα, ο Ναύαρχος Κόδρινκτον,  δεν τον βοήθησε να εκπληρώσει ετούτη την ανάγκη του, καθώς διέταξε το συγκεκριμένο σκάφος, να κατευθυνθεί στη Μάλτα. Εκεί όμως οι δύο άντρες είχαν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν και το αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας συνέβαλε στην αποδοχή του οικονομικού αιτήματος του Ι. Καποδίστρια, για την Ελλάδα. Στις 6 Ιανουαρίου 1828, το Γουόρσπαϊτ συνοδευόμενο από το Ρωσικό σκάφος «Ελένη» και το Γαλλικού «Ήρα», λόγω θαλασσοταραχής, καταφθάνει στο Ναύπλιο αντί για την Αίγινα -όπως εξ αρχής είχε προγραμματιστεί.


Στις 11 Ιανουαρίου 1828, έρχεται στην Αίγινα,  όπου επισκέπτεται την Μητρόπολη της Κοίμησις της Θεοτόκου. Εδώ αρνείται να καθίσει σε ειδικό θρόνο και προτιμά να παραμείνει όρθιος  και χωρίς προστατευτικό υπόστεγο, απάνω του. Ύστερα από σκληρές διαβουλεύσεις με τις ευρωπαϊκές χώρες, για την υποστήριξή τους προς το νεοσύστατο κράτος των Ελλήνων, ο νεοεκλεγείς κυβερνήτης  Ι. Καποδίστριας, έφθασε στο Ναύπλιο την εβδόμη (7η) Ιανουαρίου του 1828, όπου   οι κάτοικοι, τον υποδέχονται   με ενθουσιώδεις ζητωκραυγές. Τον Οκτώβριο του 1828, η πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, μεταφέρεται στο Ναύπλιο και ο Ι. Καποδίστριας εγκαθίσταται εδώ ως ο κυβερνήτης της νεοσύστατης ελληνικής επικράτειας.  

 

Ο Ι. Καποδίστριας ως εξευρωπαϊσμένος οπαδός μιας άλλης «πεφωτισμένης δεσποτείας» καταλάβαινε ότι το Σύνταγμα ή το κοινοβουλευτικό Σώμα δεν άρμοζαν στην ανοργάνωτη χώρα, που ήταν η Ελλάδα, και την οποία εκλήθη να κυβερνήσει. Στις 18 Ιανουαρίου με ψήφισμα στη Βουλή των Ελλήνων, πετυχαίνει την  αναστολή του Συντάγματος, και αποβαίνει το μοναδικό πρόσωπο εξουσίας, το οποίο βοηθείται από το «Πανελλήνιον», σώμα, αποτελούμενο από 27 μέλη.  Ένα νέο Σύνταγμα θα ψηφιζόταν κάποια στιγμή στο μέλλον, και κατόπιν  της σύγκλησης μιας νέας Εθνοσυνέλευσης. Ο Ι. Καποδίστριας  εγκαινίασε την απολυταρχία, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.  


Ο Ι. Καποδίστριας δοσμένος  στο βαρύτατο  καθήκον του, έχοντας στόχο του να θέσει τέλος στις έριδες των διαφόρων φατριών των Ελλήνων, συγκεντρώνεται στην ίδρυση και τη δημιουργία του ελληνικού Κράτους.  Ιδρύει την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του Ελβετού φίλου του, τραπεζίτη Εϋνάρδου, διάβημα το οποίο στέφεται με μεγάλη επιτυχία.  Ρυθμίζει  στη συνέχεια το νομισματικό σύστημα και στις 28 Ιουλίου 1828, καθιερώνει ως εθνική νομισματική μονάδα τον «Φοίνικα» και ιδρύει Εθνικό Νομισματοκοπείο.  Στις 24 Σεπτεμβρίου 1828, οργανώνει την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία στο απελευθερωμένο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.


Θεωρώντας το άτομό του, κυβερνήτη του ευνομούμενου ελληνικού έθνους  ενδιαφέρεται για την δημιουργία δικαστηρίων και την στελέχωσή τους, με το κατάλληλο προσωπικό, για την απονομή του δικαίου και της δικαιοσύνης.  Δίπλα  στην οργάνωση της διοίκησης της χώρας, ιδρύει και Στατιστική Υπηρεσία η οποία διενεργεί και την πρώτη απογραφή των πολιτών της χώρας.


Οι ένοπλες δυνάμεις αναδιοργανώνονται υπό ενιαία διοίκηση όχι μόνο για να αντιμετωπίζει η χώρα το κατεστημένο των οπλαρχηγών, αλλά κα την όποια τουρκική προέλαση. Τα αποτελέσματα αυτών των διενεργειών  διαπιστώνονται στη μάχη της Πέτρας, την τελευταία μάχη του Αγώνα των Ελλήνων, για την ανεξαρτησία της χώρας τους από τους Τούρκους. Όσον αφορά την πληγή της πειρατείας, ετούτη  αντιμετωπίζεται με επιτυχία από τον ναύαρχο Μιαούλη, στον οποίο ανατίθεται η συγκεκριμένη αποστολή. Ως ιατρός ο Ι. Καποδίστριας εφαρμόζει την καραντίνα των κοινοτήτων που πλήττονται από τις επιδημίες τύφου, ελονοσίας κτλ. Ιδρύει επιπλέον πολλά σχολεία, μεταξύ ετούτων και το Ορφανοτροφείο της  Αίγινας, έτσι ώστε να ανοικοδομηθεί το καταστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας. Παράλληλα με όλες τις παραπάνω οικοδομητικές προσπάθειες ο νέος Κυβερνήτης,  ενδιαφέρεται  πάρα πολύ και για την γεωργία, η οποία ως γνωστόν  αποτελεί  τον βασικότερο κλάδο  της Ελλάδας και τη ραχοκοκαλιά  της οικονομίας της.  Είναι γνωστό στους Έλληνες, ότι ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, Ι. Καποδίστριας, ήταν και ο πρώτος Έλληνας που εισήγαγε  στη νέα ελληνική επικράτεια, την πατάτα (γεώμηλο). 16

 

Δυστυχώς η δυσαρέσκεια των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος ή των  καλοβαλμένων Ελλήνων προκρίτων και ναυτικών, εναντίον των «νεωτερισμών»  του Ι. Καποδίστρια, για το καλό του νεοσύστατου κράτους της Ελλάδας, διογκώνεται. Δημιουργείται αντιπολίτευση εναντίον του, κυρίως όμως σε σχέση με την καθυστέρηση των αναμενόμενων εκλογών. Ο Κυβερνήτης κατηγορείται ότι απομακρύνθηκε από το παραδοσιακό κοινοτικό σύστημα  και για την επίδοσή του στην μεταφύτευση αλλοδαπών θεσμών στη νεοσύστατο ελληνικό κράτος.  Διαφωνούν μαζί του ως προς το ότι οφείλουν να  προσαρμόζονται  στην πορεία προς την εξέλιξη, όπως υπαγορεύεται από τις εκάστοτε εποχές.       


Αποτέλεσμα ετούτης της αντίληψης, είναι τα αντιστασιακά κινήματα της Ύδρας το 1829. Οι ενάντιοι προς τον Κυβερνήτη ζητούν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου,  προτού προλάβει ο Κανάρης,  διοικητής του ελληνικού στόλου υπό τον κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, να έρθει εναντίον της Ύδρας.  Ο Ι. Καποδίστριας αντιδρά, παρακαλώντας τον Ρώσο ναύαρχο Ρίκορντ να έλθει εναντίον των στασιαστών της Ύδρας, γεγονός το οποίο πραγματοποιείται. Ο Μιαούλης ενόψει της πιθανής σύλληψής του, ανατινάζει τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα –που ήταν τα σημαντικότερα και καλύτερα πλοία του ελληνικού στόλου- και στη συνέχεια καταφεύγει  στην Ύδρα.

 
Προφανώς η εποχή της διακυβέρνησης του Ι. Καποδίστρια,  έχει παρέλθει. Οι Μανιάτες δεν ενδιαφέρονται να πληρώνουν τους φόρους που επιβάλλονται από το σύστημα που έχει εγκαθιδρύσει και στασιάζουν με τη σειρά τους, εναντίον του. Η αντιπαλότητα των Μαυρομιχάληδων με τον Κυβερνήτη, ο οποίος γίνεται ευερέθιστος ίσως ακόμα και ύποπτος έναντι όλων, αποβαίνει μοιραία. Ο Ι. Καποδίστριας, διατάζει τη σύλληψη του γέροντος Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ενώ τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον γιο του Γεώργιο, τους κρατά στο Ναύπλιο, την πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους.  Συνέπεια ετούτης της αντιπαλότητας και του μίσους των Μαυρομιχάληδων εναντίον του, υπήρξε η εκτέλεσή του στις 5:35  πρωινή της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου πήγαινε για να εκκλησιαστεί, συνοδευόμενος από τον μονόχειρα σωματοφύλακά του Κοκκώνη. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εκτελείται από τους παρόντες, οι οποίοι προστρέχουν για να βοηθήσουν τον Κυβερνήτη, ενώ ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζητά άσυλο στη Γαλλική πρεσβεία. Το εξαγριωμένο ωστόσο πλήθος απειλεί ότι θα πυρπολήσει τη  Γαλλική Πρεσβεία και εκείνη παραδίδει στις αρχές τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη για να εκτελεστεί την 10η Οκτωβρίου του 1831.

 

Την ορφανεμένη θέση του Ι. Καποδίστρια συμπληρώνει για μικρό διάστημα μόνο, ο αδελφός του Αυγουστίνος.  Η χώρα βρίσκεται ξαφνικά σε κατάσταση αναρχίας και οι δυτικές δυνάμεις προστρέχουν με στόχο να εγκαθιδρύσουν το βασιλικό πολίτευμα, ώστε να αποφευχθεί οποιοδήποτε φιλελεύθερο κίνημα.  

 

Η ελληνική πολιτεία ευγνωμονούσα τον Ι. Καποδίστρια, τον πρώτο Έλληνα Κυβερνήτη της νεοσυσταθείσης ελληνικής χώρας μετά την επανάσταση του 1821 (εναντίον των Τούρκων), ονομάζει το Πανεπιστήμιο Αθηνών «Καποδιστριακό» και το πρόσωπό του  απεικονίζεται στα είκοσι λεπτά της ελληνικής έκδοσης του ευρώ. Επί της πρωθυπουργίας Σημίτη, το σχέδιο για την διοικητική αναδιοργάνωση της ελληνικής επικράτειας, αποκαλείται «Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας».

 

 

 

 

 

 

 

Δρ Πιπίνα Δ. Έλλη

Συγγραφέας - Ποιήτρια

Από τον Τόμο Α΄της τεράτομης σειράς ΜΕΛΕΤΕΣ, Συδνεϋ 2014

 

 

 

1. Στην Ήπειρο, Μακεδονία, Κρήτη, η σκλαβιά  των Τούρκων διήρκεσε 500 χρόνια.
 

2. Κατ’ άλλους η ημερομηνία γεννήσεώς του είναι η 10/2/1776, Πολιτικό Ήθος,  ©2015, Ιωάννης Καποδίστριας.
 

3. Αναφέρεται μαζί με τον Ν. Σιγούρο Δεσύλλα, ως πρεσβευτής στην Υψηλή πύλη  στην Κωνσταντινούπολη για μα δείξουν τη σημαία του νέου κράτους των Επτανήσων στον Μεγάλο Βεζύρη και ύστερα στον Πατριάρχη για την ευλογία του, Νινέττα Χ. Λάσκαρη, Κέρκυρα, Μία ματιά μέσα στό χρόνο, 1204-1864, εκδόσεις Ι. Σιδέρης, β’ έκδοση,  Αθήνα 1998, σ. 78.

 

4.   Σε έναν από τους προγόνους  του είχε απονεμηθεί από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ Β’, ο τίτλος του Κόμη. Αυτός το τίτλος εισήχθη το 1679, στη «Χρυσή Βίβλο» των ευγενών της νήσου.
 

5. Στο collegio medico όπου προήδρευε ο ιατροφιλόσοφος Ιωάννης Λάσκαρις, γραμματέας ήταν ο Φραγκίσκος Τζουλάτης, και ως μέλη υπήρχαν εξέχοντες ιατροί  και ανάμεσά τους και ο Ιωάννης Καποδίστριας, «εφάρμοσε για πρώτη φορά στον τοκετό  ημινάρκωση με όπιο», πληροφορεί από πηγές της η Νινέττα Χ. Λάσκαρη,  στο βιβλίο της Κέρκυρα, Μία ματιά μέσα στό χρόνο, 1204-1864,  ο. π., σ.   82.
 

6. Πολιτικό Ήθος,  ©2015, Ιωάννης Καποδίστριας, σ. 17.

 

7.  Νινέττα Χ. Λάσκαρη, Κέρκυρα, Μία ματιά μέσα στό χρόνο, 1204-1864, ο. π., σ. 80.
 

8. Περί Πηγών… Πηγή WWW.Sansimera.gr/ blographies

 

9. Πολιτικό ήθος, ©2015, Ιωάννης Καποδίστριας.
 

10. Περί Πηγών… Πηγή WWW.Sansimera.gr/blographies

 

11.   Πολιτικό ήθος, ©2015, Ιωάννης Καποδίστριας, σ. 17.
 

12. Πέρασαν 67 χρόνια από την πρόταση του Ι. Καποδίστρια στην Aix-la Chapelle, σχετικά με το δουλεμπόριο των μαύρων, για να υπάρξει  συμφωνία όλων στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο του Βερολίνου (1884-1885) ότι σε σχέση με την καταπολέμηση του δουλεμπορίου θα ήταν η ίδρυση της Association Internationale Africaine , όσα είχε προτείνει ο Ι. Καποδίστριας

 

13.   Νινέττα Χ. Λάσκαρη, Κέρκυρα, Μία ματιά μέσα στό χρόνο, 1204-1864, ο. π., σ. 91.

 

14.  Αυτόθι, σ. 93.

 

15.   Την περίοδο 1822-1827 εγκαταστάθηκε στην Γενεύη της Ελβετίας έχοντας λάβει τον τίτλο του επίτιμου πολίτη, από όπου βοήθησε την ελληνική επανάσταση, Πολιτικό ήθος, ©2015, Ιωάννης Καποδίστριας, ο.π., σ. 32.  

 

16.   Είναι γνωστή η ιστορία για την πειθώ του Έλληνα σε σχέση με την πατάτα και την χρήση της τελικά.

Διαβάστηκε 376 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα