ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024 - 12:18:04μ.μ.
25
Νοεμβρίου

"Με όχημα τη γλώσσα μας - Η οικουμενικότητα του ελληνικού Πνεύματος" του Χρήστου Γκόντζου

Κατηγορία Πεζογραφία

«ΕΝ ΚΑΙΡΟΙΣ ΧΑΛΕΠΟΙΣ ΜΕΜΝΗΣΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (Πολύβιος)»

xristosgkontzosΗ ελληνική γλώσσα από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα παρουσιάζει γνωρίσματα, που αποδεικνύουν τη συνέχεια του ελληνισμού στην εξελικτική του πορεία. Η πατρίδα μας πολλές φορές σκλαβώθηκε, αλλά κράτησε τη λαλιά της στο πονοδρόμημά της. Το δέντρο της ενιαίας γλώσσας μας φύτρωσε πριν από τον Όμηρο. Ρίζωσε με τα Ομηρικά έπη. Ποτίστηκε από τους τραγικούς: τον Αισχύλο, το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη. Μπολιάστηκε με τα πατερικά Βυζαντινά κείμενα. Βλάστησε με το Μακρυγιάννη. Άνθισε με το Δημοτικό τραγούδι. Κάρπισε με το Σολωμό, τον Παλαμά και τον Παπαδιαμάντη. Πολλαπλασιάστηκε με το Σκαρίμπα, το Σεφέρη, τον Ελύτη και το Ρίτσο, όχι με παρθενογέννεση, αλλά με καρπό εύχημο και ροδαλό, πλάσμα του φωτός και της ευκρασίας, που χαρίζει το Οικουμενικό ελληνικό πνεύμα.


Η ελληνική γλώσσα έχει πλουτίσει το λεξιλόγιο σε τέτοιο σημείο, που είναι ικανό να εκφράσει οποιαδήποτε υψηλή έννοια και την πιο μικρή διαφορά και απόχρωση με την κατάλληλη λέξη. Έδωσε στις λέξεις τέτοια εννοιολογική και σημασιολογική πυκνότητα που σπάνια παρουσιάζεται σε άλλες γλώσσες. Γι' αυτό και μπόρεσε μέχρι τώρα, τα  ξένα γλωσσικά στοιχεία που έρευσαν στο αίμα της, να τα αφομοιώσει με τη ζωντάνια, την πλαστικότητα, τη ροηκότητα και τη δυναμικότητα της. Δε νοθεύτηκε, δεν αλλοιώθηκε, δεν αλλοτριώθηκε. Μιλιέται και γράφεται πολύ πιο μπροστά από τον Όμηρο και θα μιλιέται πάντοτε, γιατί τα θεμέλια της και η δομή της είναι από τα αράγιστα υλικά της ελληνοσύνης.


Η ζωντανή μας γλώσσα ακολούθησε κι αυτή το βιολογικό νόμο της εξελικτικότητας και της προσαρμογής στη μοίρα και την ιστορία του έθνους μας. Χρέος έχουμε να τη διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο και θυσία. Να εξαλείψουμε εκείνους τους παράγοντες που συρρικνώνουν, νοθεύουν και αλλοιώνουν τη γλώσσα μας, και να διατηρήσουμε τα κύρια διακριτικά γνωρίσματα του έθνους μας με τον Ηροδότειο ορισμό: «εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα». (Ηρόδ. 8.144).

«Ανάγκη μεγάλων γνωμών και διανοιών ίσα και τα ρήματα τίκτει» (= Για να κατορθωση κανείς να αποδώσει μεγάλες έννοιες, έχει ανάγκη από τις ανάλογες λέξεις)  (Αισχύλος)

ΟΙ  ΡΙΖΕΣ  ΤΗΣ  ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ ΑΚΟΥΜΠΑΝΕ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ «Αληθώς την Ελλάδα πεπαίδευκεν ούτος ο ποιητής». (Πλατ. Πολ. 606. 8)

Εμείς οι Έλληνες μιλάμε Ομηρικά και πολλές φορές δεν το γνωρίζουμε. Χρησιμοποιούμε χιλιάδες λέξεις αυτούσιες ή παραμορφωμένες απλές ή σύνθετες. Υπάρχουν ακόμη εκατοντάδες λέξεις που, ενώ δεν έχουν διασωθεί αυτούσιες στο λόγο μας, κρύβονται μέσα στα σύνθετα ή σε διάφορα παράγωγα. Πολλές λέξεις έχουν παραφθαρεί και δύσκολα αναγνωρίζονται. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία η ετυμολογία, η ανάλυση, η σύνθεση των λέξεων για την κατανόηση τους. Η ετυμολογία δίνει την ανατομία των λέξεων, μας γνωρίζει α) την αρχική προέλευση των λέξεων, β) την αρχική σημασία της ρίζας από την οποία, με συνεκδοχή, προήλθαν οι σημασίες όλων των ομόρριζων, γ) τον τρόπο της δημιουργίας νέων λέξεων, δ) πλουτίζει και οργανώνει το λεξιλόγιο και γενικά υποβοηθεί, κατά θετικό τρόπο, στη βαθύτερη γνώση και κατάκτηση του οργάνου της γλώσσας.

 

Παραθέτουμε ορισμένα παραδείγματα από τις εκατοντάδες και χιλιάδες λέξεων που μιλάμε και που έχουν τη ρίζα τους στην ομηρική και αρχαία γλώσσα και που φανερώνουν την ομοιογένεια και την ενιαία γλώσσα μας από τον Όμηρο μέχρι σήμερα. Υπάρχουν πολλές λέξεις που έχουν πάρει πρόθεση, όπως: παροτρύνω, πηρός, ανάπηρος κλπ. Υπάρχουν λέξεις του λόγου που γέννησαν μια καινούργια λέξη, π.χ. «ρέζων αίσυλα», ρέζω, σημαίνει ποιώ, πράττω, κατορθώνω και το αίσυλος = απρεπής, κακός, ασεβής, άδικος , αυθάδης, αυτός που έγινε ρεζίλι. Όμηρος: «σχέτλιος  οβριμοεργός ος ουκ όθετ' αίσυλα ρέζων» (= ο αυθάδης, ο κακούργος που δε ντρέπεται καθόλου να κάνει κακούργα) (Ιλ.Ε.4Ο3).

 

Για τον προϊδεασμό του περιεχόμενου παραθέτουμε σχετικά παραδείγματα που περιέχονται στο κεφ. που ακολουθεί και περιέχει τριακόσια περίπου λήμματα από τις εκατοντάδες που υπάρχουν στη γλώσσα μας.

Δε λέμε (δ.λ.) αίδεσις το σεβασμό, τη συμπάθεια, αλλά λέμε (α.λ.) αιδεσιμότατος (υπερθ. του επιθ. αιδέσιμος).
δ.λ. αλς, τη θάλασσα, α.λ. αλιέας.
δ.λ. αυδή, τη φωνή, α.λ. άναυδος.
δ.λ. άχθος, το βάρος, α.λ. αχθοφόρος.
δ.λ. βαύνος, τον κλίβανο, α.λ. βάναυσος.
δ.λ. βλώσκω, το έρχομαι, α.λ. «μολών λαβε» (μ.τ.χ. αόρ. β' έμολον).
δ.λ. γόος, το θρήνο, α.λ. γοερός.
δ.λ. δειρή, το λαιμό, α λ. περιδέρειο (αττ. δέρη).
δ.λ. ελίττω, το περιστρέφω, α.λ. ελιγμός.
δ.λ. επιπολάζω, το επιπλέω α.λ. επιπόλαιος.
δ.λ. θαμά, το συχνά α.λ. θαμώνας.
δ.λ. λώπη, το ένδυμα, α.λ. λωποδύτης.
δ.λ. θέω, το τρέχω, α.λ. βοηθώ-έω, και -άω-ώ λ. βοήθεια.
δ.λ. κέλαδος, το θόρυβο, την ταραχή, α.λ. εγκέλαδος.
δ.λ. ναυς, το πλοίο, α.λ. ναύτης.
δ.λ. νέομαι, το επανέρχομαι, επιστρέφω, α.λ νόστος.
δ.λ. νέω, το γνέθω, α.λ. νήμα.
δ.λ. νήφω, το πίνω κρασί α.λ. νηφάλιος.
δ.λ. νήχω, το κολυμπώ, α.λ. νηκτικός.
δ.λ. οιμώζω, θρηνώ, α.λ. οιμωγή, οιμωγές.
δ.λ. ομβρώ (-έω), το βρέχω, υγραίνω, α.λ. «όμβρια» (όμβρια ύδατα).
δ.λ. οπάζω, δ.λ. οπαδέω, α.λ. οπαδός.
δ.λ. ορέγω, το ποθώ, επιθυμώ, α.λ. όρεξη.
δ.λ. ορχέομαι, το χορεύω, πηδώ, α.λ. ορχήστρα.
δ.λ. πέδη, το δεσμό, α.λ. τροχοπέδη.
δ.λ. ρέζω, το πράττω, α.λ. ρέκτης.
δ.λ. ρύπτω, το καθαρίζω. α.λ. ρύπος.

Ελληνικά είναι τα ονόματα των αρχηγών των  συμμάχων του Πριάμου [1]


Πρίαμος. Παράγεται από τον αόρ. επριάμην του ρημ. ωνούμαι = αγοράζω. Η αδελφή του Ησιόνη τον είχε αγοράσει από τον Τελαμώνα, βασιλιά της Σαλαμίνας, προσφέροντας τον εαυτόν της, για να μη τον σκοτώσει, όταν είχαν μαζί με τον Ηρακλή κυριεύσει την Τροία, πριν δυο γενιές από τα χρόνια του Αγαμέμνονα.

 

Άδραστος (η Άδρηοτος) και Άμφιος, αδέλφια οδηγούν τους λαούς (=στρατούς), για χάρη του Πριάμου από τα μέρη της Ελλησπόντιας Αδράστειας. Την πόλη είχε χτίσει εδώ απόγονος του βασιλιά Αδράστου που ήταν πρωταρχηγός στην εκστρατεία των «Επτά επί Θήβας, για να αποκτήσουν στο θρόνο της Θήβας το γιο του Οιδίποδα Πολυνίκη (Ιλ. Β. 828 -834).


Εύφημος αρχηγός των Κικόνων, είναι γιος του Τροιζήνιου Κεάδη (Ιλ. Β. 846-847).

 

Ο Πάνδαρος οδηγεί τους εύπορους που κατοικούν στη Ζέλεια στους πρόποδες του Βουνού Ίδης της Τροίας και προέρχεται από τη γενιά του Λυκάονα της Πελοποννήσου.


Η κοινή ονομάτιση του βουνού της Ίδης της Τρωάδας με το βουνό Ίδη της Κρήτης μας οδηγεί σε ιστορικά συμπεράσματα καταγωγής κοινής και προέλευσης. Ο Πυλαιμένης «<πύλαι-μένος = αυτός που αντρειεύεται μπροστά στις πύλες των Τειχών)» οδηγεί τους Παφλαγόνες του. Ο γενάρχης Παφλαγών είναι γιος του Φινέα (Απολλόδωρου Α. 120-124). Όταν ο Πυλαιμένης σκοτώθηκε οι δικοί του πέρασαν τη Θράκη και τη Δυτική Μακεδονία και έφτασαν στο Αδριατικό Πέλαγος και έχτισαν την Ενετία Στράβων (543) Ομ. «Παφλαγόνων δ' ηγείτο Πυλαιμένιος λάσιος κηρ εξ Ενετών» (= αρχηγός των Παφλαγόνων ήταν ο Πολυμαίνης με τη γενναία καρδιά από τους Ενετούς (Ιλ. Β 851-852).        

Σημ. (λάσιος-α, -ον) = δασύς, δασύτριχος, πυκνόμαλλος- //πυκνόδεντρος, θαμνώδης, κατάφυτος.



ΠΩΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ ΟΙ ΞΕΝΟΙ [2]



«Η Ελληνική συγκεντρώνει τον πλούτο και την ομοιογένεια της Γερμανικής, τη λυγεράδα της Ισπανικής, τη μουσικότητα της Ιταλικής και τη σαφήνεια της Γαλλικής». Κλουντ Φοριέλ (Γάλλος Ακαδημαϊκός)

Μ. Ventris (Άγγλος επιστήμονας: αποκρυπτογράφησε τη γραμμική γραφή Β) «Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είχε ανωτερότητα και εξακολουθεί να έχει απέναντι σε όλες τις νεότερες γλώσσες και, γιατί όχι, απέναντι σε όλες τις λατινικές γερμανικές ή σλαβικές. Αυτό το εργαλείο είναι το τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε ποτέ ανθρώπινη φύση».

 

«Αν είναι αλήθεια πως το βιολί είναι το τελειότερο από τα μουσικά, τότε η  Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψης». Η. Keller, Αμερικανίδα συγγραφέας 1880-1968 «The Story of Life»

Φρ. Βολταίρος (Γάλλος διανοητής) «η Ελληνική  γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών».

 

Telliot «Το αίμα της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας είναι ελληνικό και λατινικό όχι σαν δυο συστήματα κυκλοφορίας, αλλά σαν ένα, γιατί από τη Ρώμη πρέπει ν' ανιχνεύσουμε την ελληνική μας καταγωγή.

Κικέρων«Ει οι θεοί διαλέγονται, τη των Ελλήνων γλώττη χρώνται».


 Ο Φρειδερίκος Σίλλερ γράφει ότι σ΄όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής, στη φιλοσοφία και τον πολιτισμό συναντούσε το οικουμενικό Ελληνικό πνευμα δομημένο με τις ανθρωπιστικές αξίες και  πεισματικά διαμαρτυρήθηκε με το παρακάτω ποίημα: Παρακαλείται η Μαρία Τούμπλη, φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών να το απαγγείλει:

Φρειδερίκος Σίλλερ  (1750-1805)
Καταραμένε Έλληνα….
Όπου και να γυρίσω την σκέψη μου... Όπου και να στρέψω την ψυχή μου...
Μπροστά μου σε βρίσκω...
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική...;
Εσύ μπροστά μου... Πρώτος, Πρώτος και Αξεπέραστος!
Επιστήμη ζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική...;
Εσύ μπροστά μου... Πρώτος Πρώτος και Αξεπέραστος!
Δημοκρατία, Ισονομία, Ισοπολιτεία ζητώ...;
Εσύ μπροστά μου... Πρώτος, Πρώτος και Αξεπέραστος!
Αθλητισμό γυρεύω; Το γιατρικό του κορμιού μου...;
Εσύ μπροστά μου... Πρώτος, Πρώτος και Αξεπέραστος!
Καταραμένε Έλληνα.. Καταραμένη Γνώση...
Γιατί να καταλάβω πόσο μικρός είμαι; Πόσο ασήμαντος και μηδαμινός;!
Γιατί, γιατί δεν μ' αφήνεις στην ησυχία μου και στην ξεγνοιασιά μου;!
Καταραμένε Έλληνα... Καταραμένη Γνώση...


Είναι αξιέπαινη  η διοίκηση της ΕΕΛ γιατί με τις εύστοχες δραστηριότητες της παρουσιάζει στην κοινωνία και την πολιτεία μας το πολύτιμο πολιτιστικό της έργο, που τόσο πολύ έχει σήμερα ανάγκη ο λαός μας με την καταιγίδα της  παγκοσμιοποίησης και τις συνθήκες που επικρατούν στην  «Ενωμένη Ευρώπη»!  Ο πρόεδρος  της ΕΕΛ κ. Παύλος  Ναθαναήλ ευαισθητοποιημένη προσωπικότητα μπόρεσε  με τις ενέργειές του και την ενάργειά του να  παρουσιάζει σε τηλεοπτικό  σταθμό κάθε Κυριακή μέλη της ΕΕΛ και το συγγραφικό τους έργου.
     

Έτσι βρέθηκα κι εγώ μαζί του στο Τηλεοπτικό σταθμό κι έγινε η παρακάτω πρόταση: «Ο ιερός και ιστορικός χώρος στην  Ελιά του Πλάτωνα» μας περιμένει ακόμα και μας προσκαλεί να κάνουμε το πατρωτικό μας  καθήκον για να σώσουμε την πολύτιμη και ανεπανάληπτη κληρονομιά του Οικουμενικού Ελληνικού λόγου.

ΠΡΟΤΑΣΗ
Προτείνουμε να γίνει στην ΕΛΛΑΔΑ.
Την κοιτίδα του οικουμενικού και ανθρωπιστικού πνεύματος , ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ στην οποία θα έρχονται φοιτητές απ΄όλο τον κόσμο για να παίρνουν σχετικά πτυχία. Την πρόταση αυτή πρέπει να την υιοθετήσει και η Ενωμένη ΕΥΡΩΠΗ.


«Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ό, ξύμπας κόσμος» Δημόκριτος D.K. 247
Για τον σοφό άνθρωπο κάθε γη είναι βατή. Γιατί πατρίδα της καλής ψυχής είναι ο κόσμος ολάκερος
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ


«Αισχρόν εστί σιγάν της Ελλάδος πάσης αδικουμένης»
(Δημοσθένης)

Οι ανθέλληνες συνεχίζουν να επικαλούνται τη θεωρία του Φαλμεράυερ. Η διαχρονική εξέλιξη της ενιαίας γλώσσας μας τους διαψεύδει. Είναι γνωστό ότι ένα έθνος χάνεται στην ιστορική του διαδρομή αν χάσει τη γλώσσα του, την παράδοση του, την ιστορία του και την πολιτισμική του ταυτότητα. Οι ανθέλληνες αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και σ' αυτό το στόχο χτύπησαν από παλιά το έθνος μας, για να πλήξουν τον Ελληνισμό.

 

Ο Έρασμος, Ολλανδός καθηγητής (φιλέλληνας 1466-1536) Ουμανιστής, διακηρύσσει ότι η αρχαία Ελληνική στην οποία γράφτηκαν σοφά κείμενα, δεν είχε καμιά σχέση με τη νέα ελληνική γλώσσα. Αναπτύσσει τη θεωρία, ότι άλλη γλώσσα μίλαγαν οι αρχαίοι Έλληνες και άλλη οι σημερινοί και αυτό γίνεται σε μια εποχή, που πολλοί φιλέλληνες Χριστιανοί συμπαθούν τους σκλαβωμένους «νεοέλληνες» και διαμαρτύρονται για όσα κάνουν οι «Σταυροφόροι» εναντίον του Βυζαντίου, οι απελευθερωτές των. Αγίων Τόπων! Στο έργο του: «Διάλογος περί της ορθής προφοράς της λατινικής και ελληνικής γλώσσας, εισήγαγε το 1528 την «ερασμιακή προφορά» στην ανάγνωση της αρχαίας ελληνικής. Ξεκινώντας από την άποψη ότι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν δυνατό να έχουν πολλά σημεία (γράμματα για τον ίδιο φθόγγο π.χ. ε, αι, για το φθόγγο ε, ω για το φθόγγο ο, η, ι, υ, η, ει, οι, υι για το φθόγγο ι, υποστήριζε ότι κάθε ένα από τα ψηφία αυτά είχε δική του φωνητική αξία: οι δίφθογγοι δηλαδή προφέρονταν και δεν είχαν μονόφθογγο προφορά.


Ο Έρασμος από τη μια μεριά διακωμωδεί την Ελληνική γλώσσα και από την άλλη επιχειρεί να αποδείξει πως η νεοελληνική δεν έχει τις ρίζες στην αρχαία γλώσσα. Οι διανοούμενοι Ευρωπαίοι, που ακολούθησαν τη θεωρία του δε γνωρίζουν ότι από την ομηρική εποχή είχε συντελεσθεί η μονόφθογγος προφορά. Δε διάβασαν στην Ιλιάδα τη λέξη «αοίδιμος»;


»... οισιν επί Ζευς θήκε κακόν μόρον, ως και οπίσω ανθρώποισι πελώμεθ' αοίδιμοι εσσομήνοισι». (Ιλιάδα Ζ 357-358). (= άχαρη μοίρα ο Δίας μας έγραψε, πολυτραγουδημένο με τους ανθρώπους τους μελλόμενους να μείνει τ' όνομα μας). Τη λέξη αοίδιμος τη βρίσκουμε συχνά στις νεκρολογίες, αλλά με διαφορετική σημασία: μακαρίτης, αείμνηστος, περίφημος, αδόμενος. Στην πραγματικότητα το αοίδιμος παράγεται από το ρήμα αείδω που είναι ασυναίρετος τύπος του άδω και σημαίνει τον τραγουδούμενο, αυτόν που έγινε τραγούδι). Δεν γνώριζαν ότι ο γραμματικός Διονύσιος ο Θράξ από το 2ο π.Χ. αι. δίνει τον ορισμό: «Δίφθογγος εστί η δια μιας εκφορά δύο φωνηέντων»!


Μερικοί Ευρωπαίοι Έλληνες δεν παραδέχτηκαν τη θεωρία του Έρασμου αλλά ο Γερμανός ιστορικός και θεολόγος Φλαμεράυερ (Fallmerayer, 1790-1861) ήταν ο διασημότερος εκφραστής του πνεύματος της ερασμιακής θεωρίας. Εισηγητής της θεωρίας για τον εκσλαβισμό των Ελλήνων με το πολύκροτο βιβλίο του «Ιστορία της χερσονήσου του Μωρέως κατά τον Μεσαίωνα» ισχυρίζεται ότι «Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν καμιά σχέση με τους Έλληνες της αρχαιότητας, γιατί απορροφήθηκαν από τα Σλαβικά και τα Αλβανικά φύλα»!

 

Ο Φαλμεράυερ προσπαθούσε ν' αποκόψει τους Έλληνες από τις ρίζες των προγόνων τους, να καταπνίξει τα «κλέη» των αρχαίων Ελλήνων, να εξαφανίσει τη συνέχεια του ελληνισμού και να σταματήσει τους φιλέλληνες να προσφέρουν τη βοήθεια τους στο ξεσηκωμένο έθνος. Ήταν η εποχή που η ελληνική επανάσταση προκαλεί ανησυχία στην «Ιερά συμμαχία» (ανίερη). Γι' αυτό και προσπαθούσε να εμποδίσει κάθε προοδευτικό φιλελεύθερο κίνημα στην Ευρώπη και να καταπνίξει τα κινήματα των υποδούλων με τη Μετερνίχειο αδίστακτη διπλωματία της. «Η ελληνική φυλή, που δημιούργησε ένα λαμπρό πολιτισμό της αρχαιότητας, εξαφανίστηκε οριστικά από το ιστορικό προσκήνιο χωρίς να αφήσει απογόνους. Σλαβικά φύλα, που έρχονται στον ελληνικό χώρο από τα τέλη του 6ου μ.Χ. αι. και εξής, και αλβανικά αργότερα το 12ο και 13ο αι. απορρόφησαν φυλετικά τους παλαιούς κατοίκους της χώρας σε σημείο που «ούτε μια σταγόνα γνήσιο ελληνικό αίμα δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σύγχρονης Ελλάδας». Τη θεωρία αυτή τη συμπλήρωσε αργότερα το 1835 με την «πραγματεία για την καταγωγή των Ελλήνων»...Πριν ακόμα αναπτυχθεί η θεωρία της «σημειολογίας» μπόρεσε να περάσει στον καιρό του υπολανθάνοντα μηνύματα - όχι με επιχειρήματα, αλλά με συνθήματα- σε βάρος του ελληνισμού.


Φιλοσοφική και παιδαγωγική θεώρηση της οικουμενικότητας του ελληνικού πνεύματος



Η επιστήμη είναι οικουμενική και δε γνωρίζει σύνορα. Αγκαλιάζει όλους τους λαούς σ΄όλες τις εποχές. Δεν υπάρχει πνευματικός σοβινισμός. Και ασφαλώς αυτή η ρήση μας, για την οικουμενικότητα του ελληνικού πνεύματος, δεν υποδηλώνει πνευματικό  σοβινισμό. Ωστόσο είμαστε υποχρεωμένοι, χάρη της ιστορικής αλήθειας, να τονίσουμε ότι η ιδέα, η μορφή άνθρωπος και η ιδέα της μόρφωσης είναι καθαρά ελληνική επινόηση. Είναι η ιδέα που δημιουργεί τον εσωτερικό άνθρωπο και στοχεύει στη διεύρυνση της συνείδησής του. Δεν  αρνούμαστε ότι άλλοι λαοί πριν από μας είχαν βιοσοφίες. Οι Έλληνες όμως μπόρεσαν να πάρουν το ασυστηματοποίητο υλικό της εμπειρίας των και με εργώδη διαλεκτική πνευματική διεργασία να το μεταλλάξουν σε πνευματική ζωή και επιστήμη. Η φιλοσοφημένη ελληνική σκέψη, θεμελίωσε τις ανθρωπιστικές αξίες που έγιναν ορόσημο και σταθμός για την ανέλιξη του ανθρώπινου γένους προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι η κλασική εποχή που το πνεύμα της έγινε οικουμενικό και διαχρονικό.


Έδωσε τη μορφή στον άμορφο άνθρωπο και τον έκανε πολίτη, άνθρωπο πέραν του τόπου, του χρόνου, του έθνους και των ατόμων. Είναι ιδιότητες που, πέρα από τη βιολογική του υπόσταση, συνθέτουν το μορφοποιημένο και μορφωμένο άνθρωπο. Οι ιδέες αυτές τον ώθησαν στην αναζήτηση πλήρους μόρφωσης. Του δημιούργησαν συγκινήσεις πέρα από την ενστικτώδη αίσθηση και τον έκαναν καλλιτέχνη. Του ξύπνησαν οράματα και μπόρεσε να τα εκφράσει μέσα από το δράμα, την τραγωδία και την κωμωδία και να πορευτεί σε δρόμους που οδήγησαν στην «κάθαρση» και στην τελείωσή του. Με τις ιδέες αυτές και την οροπλαστική δύναμη της γλώσσας, θεμελίωσε όλες τις επιστήμες, που τις επωφελήθηκε όλος ο πολιτισμένος κόσμος. Η ανήσυχη ελληνική και καθαρή σκέψη διείσδυσε στα μύχια του ανθρώπινου βίου, και με τη συστηματική θέαση της φύσης και ύστερα από επίπονη πορεία στον αυχμηρό τοπίο της γνωσιοθεωρητικής έρευνας, έφθασε σε δροσερό τοπίο της θέωσης.
        

Η ελληνική αυτοσυνείδηση εξέφρασε με ποικίλες παραδόσεις, την ιστορική σύνθεση του εθνισμού με την οικουμενικότητα και του ελληνισμού με το πανανθρώπινο ιδεώδες. Ο Ισοκράτης (πανηγ. 51) κάνει τη διάκριση μεταξύ καλών και κακών ανθρώπων και μεταξύ των  παιδευμένων και απαίδευτων  πολιτισμού και απαιδευσίας.

«Τοσούτον δ΄ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν  τους άλλους ανθρώπους, ωσθ΄ οι ταύτης μαθηταί  των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της  διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας  ή  τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».


..Τόσο πολύ έχομε υπερακοντίσει εμείς τους άλλους λαούς ως προς την φιλοσοφία και τον έντεχνο λόγο, ώστε οι μαθητές μας έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και κατορθώσαμε ώστε το όνομα «Έλλην» να μη θεωρείται πλέον ως όρος, που φανερώνει εκείνον ο οποίος έχει μια ορισμένη καταγωγή, αλλ' ως λέξη ταυτόσημη προς το καλλιεργημένο πνεύμα και να ονομάζονται Έλληνες όχι τόσον όσοι ανήκουν στην ίδια ομοεθνία, αλλ' όσοι λαμβάνουν μόρφωση όμοια προς τη δική μας). Με τις θέσεις του αυτές αμβλύνεται και αφανίζεται η αντίθεση των Ελλήνων προς τους βαρβάρους και έπαψε να ισχύει η κατηγορία που δίνεται στο:
«πας μη Έλλην βάρβαρος».Οι Ρωμαίοι ονόμασαν την παιδεία «Humanitatem» και με τον όρο αυτό έκαμαν πρώτοι την ομολογία ότι: η σφραγίδα της ελληνικής παιδείας είναι εγγύηση ποιότητας για την μόρφωση και τον πολιτισμό οιασδήποτε χώρας και οιασδήποτε εποχής και την επαναλαμβάνει όλος ο κόσμος. Το ακατάλυτο μορφοποιό «Humanum» διαδόθηκε σ' όλους τους λαούς και σήμερα πρέπει να το κάνει κτήμα της η Ενωμένη Ευρώπη.

 

Η πνευματική μεταβίβαση και μετάγγιση, ως μόρφωση αλλά και ως δημιουργική επίδραση και ανάπλαση του ελληνικού πνεύματος και της παιδείας, αποτελεί χρέος της. Ούτε η οικονομική ανάπτυξη, ούτε ο τεχνικός πολιτισμός μόνα τους μπορούν να εξασφαλίσουν το σίγουρο μέλλον της. Πρέπει να προετοιμαστεί, με την ελληνική παιδεία, ο Ευρωπαίος, για να αντισταθεί στο νέο αδυσώπητο κύμα που επέρχεται ως πλημμυρίδα. Το χρέος και η ευθύνη «Ημείς τοι πατέρων μεγ΄αμείνοντες ευχόμεθα είναι» Ο Ελληνισμός δε θα ζήσει αν μείνει χωρίς οράματα. Θα ζήσει μόνο, αν μείνει άπαρτο το κάστρο της μνήμης, που το συντήρησαν και το συντηρούν οι θρύλοι, οι παραδόσεις, η ιστορία και η γλώσσα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Να μη στερέψει το ορμητικό ποτάμι της γλώσσας μας που΄ρχεται από την αστήρευτη ομηρική Βρυσομάνα. Δεν είναι μόνο ενιαία η γλώσσα μας, ενιαίο είναι και το ελληνικό πνεύμα, που στη διαχρονική του ανέλιξη, οι αξίες του ταξιδεύουν με όχημα τη γλώσσα μας. Όλες οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες για να μείνουν αξίες, πρέπει να πάψουν να είναι ετεροκίνητες και να δικαιωθούν μέσα στην ψυχή του κάθε πολίτη.



ΤΟ  ΧΡΕΟΣ (Νίκος Καζαντζάκης «Ασκητική»)
Διαβάζει η Μαρία Τούμπλη



«Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να  νοιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου  χρέος, να παραδώσεις στο γιο σου τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

Είναι προφητική η Σοφόκλεια ρήση ότι:
«Το τήσδε χώρας ου γεγήρακε σθένος»

 

Αλλά πρέπει να μη επαληθευθεί η διαπίστωση του. Κωστή Παλαμά: Η Πολιτεία λωλάθηκε κ΄απόπαιδα τα κάνει το Νου, το Λόγο την καρδιά τον ψάλτη τον προφήτη».


Θέσεις και ενέργειες που συντελούν στην αλλοτρίωση της παιδείας και της γλώσσας μας, αποτελούν παράβαση, που ταυτίζεται με την εγκληματικότητα σε βάρος του έθνους μας. Η εμπέδωση της πεποίθησης ότι για τον άνθρωπο η ζωή γίνεται αξιοβίωτη  μόνο όταν στρατεύεται σε ευγενικούς αγώνες. Οι μεγαλύτεροι ηγέτες είναι εκείνοι που ξύπνησαν τον άνθρωπο από τη νάρκη του. Οι μεγάλοι εχθροί της ανθρωπότητας είναι εκείνοι, που τον αποκοιμίζουν. Αντισταθείτε στη διάβρωση των αξιών και στην απεμπόληση τους από την καθημερινότητα. Δυστυχώς τα κεράκια που ανάβουν ακόμα, λόγοι φιλότιμοι και ρομαντικοί πνευματικοί άνθρωποι, σβήνουν από τις ανεμοθύελλες που σκορπίζονται από αδίστακτους της πολιτείας μας και κλυδωνίζουν την κοινωνία μας. Αντισταθείτε, σαρώστε, γκρεμίστε ότι σάπιο υπάρχει, για ν΄ ανθοβολήσουν και μοσχομυρίσουν οι αρετές του λαού μας. Ο ελληνικός λαός έχει γνήσια αποθέματα του ελληνικού πνεύματος και σίγουρα μπορεί να αντισταθεί και οι αξίες της ζωής ν' αποτελούν πυξίδα στο πονοδρόμημά του.

«Μην σάζεσαι δεν πεθαίνει η Ελλάδα» Θ. Κολοκοτρώνης

 

 

 

 

 

 


Χρήστος Γκόντζος.
Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ
Επίτιμος αντιπρόεδρος του « Συνδέσμου Ιστορικών συγγραφέων»

 

 


[1] Στο βιβλίο μου: «Το δέντρο της ενιαίας γλώσσας μας»υπάρχει πίνακας με όλα τα ονόματα των αρχηγών των Ελλήνων και των Τρώων»
[2] Στο βιβλίο μου : «Το δέντρο της ενιαίας γλώσσας μας»αναφέρονται δεκάδες ονόματα ξένων και ελλήνων που κρίνουν την ελληνική γλώσσα….»

 

Απόσπασμα από την μελέτη του Γιώργου Σταυράκη με τίτλο " Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ"

Διαβάστηκε 377 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα