Παλιός δισέγγονος ενός πάμπτωχου ζευγαριού από την κωμόπολη, που είχε μεταναστεύσει χρόνια στην Αμερική και είχε έρθει να περάσει τα λίγα από τα στερνά του χρόνια στα πατρογονικά του εδάφη, για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη γαλήνη της υπαίθρου, τον λαμπερό ήλιο, την καθαρή ατμόσφαιρα, τη θάλασσα.
Τα ελληνικά του σπασμένα, μα τα κατάφερνε να συνεννοηθεί έστω και με δυσκολία. Στις κουβέντες του μετρημένος και άσχετος με όσα συμβαίνανε γύρω του. Τον πλησίασα σε μια στιγμή που έπαιζε ποδόσφαιρο η εθνική μας στη Γαλλία και τον ρώτησα να μου πει κάτι για τους παίχτες της. Με κοίταξε καλά καλά και σήκωσε τα φρύδια του. Δε γνώριζε κανέναν. Έστριψα τη συζήτηση στην πολιτική και είδα ότι είχε μαύρα μεσάνυχτα. Τον ρώτησα κάτι για τις ποικιλίες των πορτοκαλιών, του σταριού, της ντομάτας, τέλεια άγνοια. Το μόνο που γνώριζε από πολιτική ήταν ο Πρόεδρος και μερικοί υπουργοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν ήξερε να οδηγεί, να κολυμπάει, να ξεχωρίζει τις μπάμιες από τις μελιτζάνες.
Με λίγα λόγια ξύλο απελέκητο, ώστε μερικοί τον θεώρησαν τόσο βλάκα, που άρχισαν να τον παίρνουν στο ψιλό γαζί, να τον πειράζουν, να επαναλαμβάνουν λέξεις από τα σπασμένα ελληνικά του και να σπάνε πλάκα μαζί του, μιας και ο Τρελοδημητρός είχε αποδημήσει και δεν είχαν κάποιον άλλον στη θέση του, για να αστειευτούν
και να σπάσουνε πλάκα.
Οπότε η λυμένη βαρκούλα του άλλου νομίσματος άρχισε να ηχολογάει γλυκά γλυκά στο πιπέρι, το αίμα από κόκκινο να γίνεται θαλασσί, κίτρινο, πράσινο, το σήμερα να φοράει τα γάντια του αύριο και η μουσική του κισσού να φιλάει τα πετραχήλια των ιεραρχών, έτσι που οι φθαρτές χειρονομίες να επιβιώνουν στην αγνότητα των σπηλαίων, αλλά ούτε και τα δόντια της αμαρτίας να οδηγούν τα σκάφη στη γοητεία της ιστορικής κλεψύδρας. Από το άλλο μέρος οι θυρεοί της αμνησίας ξεκλείδωναν τα ερωτικά βότσαλα και από τα ανοιχτά ρουθούνια τους έβγαινε ο μόχθος της μοίρας για να χτυπήσει τα πάθη του ορίζοντα και να αφοπλίσει το θολό συναίσθημα της προσδοκίας, που είχε αρχίσει να κατηφορίζει στα ρολόγια της ανάσας, για να συλλάβει την αθέατη μουσική της λεβάντας. Της αυγής το δαχτυλίδι σε ακρόαση και τα δάχτυλα του ιδρώτα μικρά για να χωρέσουν στην αυλαία της λήθης, που άπλωνε τα φτερά της για να πετάξει στην κορυφή μιας επί πεδης αγωνίας. Τρυφερή η καμπύλη του πόνου και το δέρμα της θλίψης βελούδινο.
Έφερε, λοιπόν, ο ταχυδρόμος το γράμμα από την Αθήνα και το άφησε στον καφετζή, για να το παραδώσει στο νομπελίστα φιλόσοφο Τζων Τόνις (από το Ιωάννης Τονόπουλος, που ήταν το όνομά του, αλλά και το όνομα του παππού του).
Έγινε το σχετικό σούσουρο και όλοι μείνανε άφωνοι. Τόσο βλάκες, λοιπόν, είναι οι νομπελίστες φιλόσοφοι! Τόσο βλάκες οι σημερινοί μας καθηγητές πανεπιστημίου και φιλόσοφοι ερευνητές! Ξετυλίγοντας το κουβάρι μάθανε ότι ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και πρύτανης στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες της Αμερικής και είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του στην κβαντική φυσική, είχε συγγράψει πολλά επιστημονικά βιβλία και είχε κάνει μελέτες και ανακαλύψεις σε θέματα της φυσικής επιστήμης, έτσι που δεν του δόθηκε ούτε δευτερόλεπτο να ασχοληθεί με άλλα εγκυκλοπαιδικά θέματα ή με άλλα της καθημερινότητας, ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με τον κόσμο και να έχει γνώμη και για τα πιο απλά πράγματα της σύγχρονης κουλτούρας και της επικαιρότητας γενικά. Το μεγάλο βάθος της γνώσης του σε ένα και μόνο θέμα του στέρησε το πλάτος ακόμα και στα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας.
Από εκείνη την ημέρα, όμως, η συμπεριφορά όλων άλλαξε απέναντί του, γιατί όλοι θέλανε να τον κάνουν παρέα, νιώθανε θαυμασμό και περηφάνια που μπορούσαν να συζητούν και να συναναστρέφονται έναν τόσο μεγάλο άνθρωπο, ώστε να φιλονικούν ποιος θα τον κεράσει καφέ, ποιος θα του στείλει στο σπίτι τα καλύτερα πορτοκάλια, ντομάτες, μαγειρικές, αφού όλοι ήταν πια σίγουροι, ότι ναι μεν δε γνώριζε τα πιο γνωστά σε όλους πράγματα, αλλά γνώριζε άλλα πολύ πιο σπουδαία και δύσκολα, που αυτοί όχι μόνο τα αγνοούσαν, αλλά ούτε καν μπορούσαν να τα διανοηθούν και να τα προσεγγίσουν.
Πότης Κατράκης
Πεζογράφος-Ποιητής-Στιχουργός
Μέλος της "World Academy of Arts and Culture"
Επίτιμος Διδάκτωρ Λογοτεχνίας
Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Δικ.Συλλ.Πειραιά
Από το βιβλίο "Διηγήματα και Νουβέλες" - Δεύτερος Τόμος
Εκδόσεις Λεξίτυπον