Αγαπάει πολύ τον κήπο του σπιτιού τους, ένα ολοπράσινο, πάντοτε περιποιημένο και θαλερό μικρό χωραφάκι, που όλη την ημέρα το λούζει και το ζωογονεί ο ήλιος και το δροσίζει το καθαρό αεράκι του παραθαλάσσιου λόφου του δυτικού μανιάτικου Ταϋγετου με τα φρεσκοφυτεμένα ευθύκορμα πεύκα του.
Η Σωτηρούλα μας – έτσι τη φωνάζουνε κολακευτικά όλοι και στο σπίτι και στη γειτονιά – κάθε μέρα, λίγο μετά το μεσημέρι, που γυρίζει στο σπίτι από το σχολείο της, αφήνει τη βαρειά της σχολική τσάντα στο πάντοτε νοικοκυρεμένο, κοινό με τις αδερφές της, γραφείο τους, χαιρετάει τους δικούς της με το πλούσιο χαμόγελο της ηλικίας της και μετά, με γρήγορα αεράτα βήματα, βγαίνει στον κήπο του σπιτιού τους για ν’ αγκαλιάσει με τα μεγάλα της ηλιογάλανα μάτια, με τη σκέψη της και με όλον της τον ωραίο κόσμο της καρδιάς της, τα ζουμερά βαθυπράσινα λαχανικά αντίδια, ραδίκια, σπανάκια, μπρόκολα, κραμβολάχανα και τα πολύχρωμα τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, πανσέδες, μενεξέδες, βιολέτες, γεράνια, μολόχες, τους μυρωδάτους στενόφυλλους και πλατύφυλλους βασιλικούς, όλα φυτεμένα και συντηρούμενα με λεπτότητα και αγάπη από την ίδια. Με πολλή επιμέλεια και κέφι φροντίζει για όλες τις ανάγκες τους.
Οι γονείς της, αν και τη βλέπανε πολλές φορές να είναι κουρασμένη με το συχνό ξεχορτιάριασμα και τα σκαλίσματα των πρασιών, εν τούτοις ζώντας και οι ίδιοι τον ενθουσιασμό της και τη χαρά της ήτανε και αυτοί πολύ ικανοποιημένοι με το ιδιαίτερο αυτό ενδιαφέρον της κόρης τους. Βεβαίως, όταν οι δουλειές στον κήπο μαζεύονταν πολλές και κάπως βαρειές για την ηλικία της, την βοηθάνε οι γονείς της και οι αδελφές της. Πάντοτε όμως, αυτή θέλει να έχει την πρωτοβουλία, τον συντονισμό και τον σχεδιασμό σε όλες τις εργασίες. Αυτή επιστατεί στο σκάψιμο, στο χώρισμα των πρασιών και στο φύτεμά τους. ΄Εχει προμηθευτεί με τη βοήθεια του θείου της Γιώργου του γεωπόνου, αδελφού της μητέρας της, και σχετικά βιβλία εκλαϊκευμένης γεωπονικής, που μιλάνε για την επιστημονική καλλιέργεια των λαχανικών και των λουλουδιών.
΄Ετσι κάθε μέρα το απομεσήμερο προς το βράδυ, μέχρι να συγκεντρωθεί όλη η οικογένεια για το δείπνο τους, η Σωτηρούλα έχει μια ώρα στη διάθεσή της για να πλησιάζει τα μωρά της, όπως τα ονομάζει όλα εκείνα τα πράσινα νεόφυτα του κήπου τους, να καταγράψει μέσα στο μυαλό της τις ανάγκες τους και να τα απαλλάξει από τυχόν άμεσους και έμμεσους κινδύνους και δυσκολίες στην ανάπτυξή τους. Ανοίγει και κουβεντολόι μαζί τους, τους γελάει εύθυμα, τους τραγουδάει, με αυξημένη παρατηρητικότητα ερευνά και συζητάει μαζί τους με τη σκέψη της τα τυχόν προβλήματα στο μεγάλωμά τους. Τα βλέπει έτσι με την στοργή μιας μητέρας, ώστε να μη νιώθουν μοναξιά.
Ποτέ δεν θέλει να πέφτουν σε μαρασμό, γι’ αυτό, μαζί με όλες τις δικές της φροντίδες, έχει στη διάθεσή τους συνεχώς και ένα κασετόφωνο με επιλεγμένη όμορφη απαλή μουσική. ΄Εχει διαβάσει, πως η ήπια σωστή μουσική όπως και τους ανθρώπους έτσι βοηθάει και τα φυτά στην ομαλή πρόοδο της ζωής τους.
Οι δύο μεγαλύτερες αδελφές της, η Χάρη και η Φρόσω, ευτυχισμένες με την αγγελική αυτή ευαισθησία της Σωτηρούλας, πολλές φορές χαμογελώντας σιωπηρά, παρακολουθούν κάπως από μακριά, διακριτικά, με θρησκευτική κατάνυξη τον απέραντο αυτό παραδεισένιο κόσμο της μικρότερης αδελφούλας τους.
Τους φαινότανε και λίγο αστείος αυτός ο πράσινος κόσμος της Σωτηρούλας σε συνδυασμό με τον ένθερμο ζήλο της γι’ αυτόν. Αλλά λέγανε μεταξύ τους γεμάτες ικανοποίηση και θαυμασμό: «Ναι, γίνεται και αστείος ο κήπος μας με τη λατρεία που τρέφει απέναντί του η Σωτηρούλα!.
Αλλά είναι και τόσο Αληθινός και Ωραίος!. Τόσο Αληθινός και αγνός... και τόσο όμοιος με τον ίδιον εκείνο τον όμορφο ψυχικό κόσμο της Σωτηρούλας μας».
Γεώργιος Καραμπατέας
τ.Καθηγητής του 1ου Λυκείου Σπάρτης
Πτυχιούχος Θεολογίας, Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών
Από τη συλλογή διηγημάτων «Μηνύματα Αγάπης» (Αθήνα 2011)
