Εκτύπωση αυτής της σελίδας
19
Μαΐου

SAINT JOHN PERSE - IVO ANDRIC του Σωτήρη Ε. Γυφτάκη

Κατηγορία Πεζογραφία

SAINT JOHN PERSE

Ο  Γάλλος ποιητής  και διπλωμάτης Σαίντ Τζων Περς γεννήθηκε στη Γουαδελούπη το Μάη του 1887. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας που είχεν εγκατασταθεί στα νησιά των Αντιλλών από το δέκατο όγδοο αιώνα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του τον έστειλαν οι γονείς του για σπουδές στη Γαλλία στο πανεπιστήμιο του Μπορντό. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, και  διορίστηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, ξεκινώντας τη σταδιοδρομία του από το διπλωματικό σώμα, ήδη από τις αρχές του Α Παγκόσμιου Πόλεμου κι έτσι υπηρέτησε ως ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος σε πολλές πρεσβείες της χώρας του.
Μάλιστα  διεύθυνε και το πολιτικό γραφείο του πρωθυπουργού της Γαλλίας(Μπριάν Α.).


Μετά τη κατάρρευση της Γαλλίας κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου και παρέμεινε κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής. Εκεί  εργάστηκε στη βιβλιοθήκη του κογκρέσου για αρκετά χρόνια. Στο μεταξύ η κυβέρνηση του Βισύ του αφαίρεσε και την ιθαγένεια, αφού επέκρινε δριμύτατα την κατοχική κυβέρνηση της  χώρας του.


Νωρίς αναμείχθηκε με τους φιλολογικούς κύκλους του Παρισιού. Στα 1911 γνωρίζεται με τον Πωλ Κλωντέλ και τον Φρανσίς Ζαν και θα εκδώσει τα πρώτα του ποιήματα. Είναι η  ποιητική  συλλογή «Εγκώμια», που θα εκδώσει την ίδια χρονιά.


Γνωστός θα γίνει ωστόσο ευρύτερα με το συνθετικό του ποίημα «Ανάβαση», που θα κυκλοφορήσει πολύ αργότερα, το 1924. Για μεγάλο χρονικό διάστημα θα απασχοληθεί με τη διπλωματία και μόλις στα 1942, ενώ βρίσκεται πια στην Αμερική  θα παρουσιάσει τη συλλογή του με τον ενδεικτικό τίτλο «Εξορία», και τέσσερα χρόνια μετά  θα βγάλει  μιαν άλλη ποιητική συλλογή. Είναι  οι  «Άνεμοι», ενώ τα «Παράκτια  Σήματα» θα έρθουν κάπου μια δεκαετία αργότερα. Και τέλος το 1960 θα παρουσιάσει την εξαίρετη ποιητική σύνθεση, το «Χρονικό».


Την ίδια χρονιά η Σουηδική Ακαδημία θα του απονείμει το βραβείο Νόμπελ.


Ο Σαίντ  Τζων Περς, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Alex Saint Leger -Leger, περνάει εγκάρσια τον υπερρεαλισμό και μπαίνει ακάθεκτος στον κόσμο του παράλογου κι έτσι με την ποίησή του θα χαράξει καινούργιους δρόμους στη μοντέρνα γαλλική ποίηση.


Μια επικής διάστασης  μεταμοντέρνου νεοκλασικισμού ποίηση,  που κατάφερε να μεταθέσει  την αγωνία τη μεταπολεμική σε μια υπερβατική στάση ανάτασης, απαλύνοντας κάπως την  ανθρώπινη περιπέτεια στα δύσκολα  χρόνια, που χρειάζονταν να του επουλωθούν οι χαίνουσες πληγές του. Πέθανε στις 20 9-1975.

               

 

                   

Η ΠΟΛΗ

Εγκάρσια τις σκεπές   σκεπάζει ή τις κεραμοσκεπές
Όπου βρύα φύονται
Και η αναπνοή σου τρέχει στο κανάλι των καπνοδόχων
Λιπαρότης
Μυρωδιά ανθρώπων σαν από  σφαγείου μπόχα
Φοβερά γυναικεία πρόσωπα κάτω από φούστες...


Πόλη ενάντια στον ουρανό
Λιπαρότης
Και πάλι αναπνεόμενος αέρας ή ατμός
Πολύ διφορούμενου λαού
Διότι περιττώματα περιβάλλον τη πόλη
Πάνω από το φουγάρο του μικρού μαγειρείου
Πάνω από τους σκουπιδοτενεκέδες του φτωχοκομείου
Πάνω από τη μυρωδιά του γαλάζιου οίνου
Στη περιοχή των ανθρώπων της θάλασσας
Πάνω από τα πηγάδια που καταπίνουν τις αυλές της αστυνομίας
Τους στυλοβάτες από λιανισμένη πέτρα
Και οι περιτριγυρίζοντας σκύλοι
-πάνω απ΄ το μικρό παιδί
Που σφυρίζει
Και το ζητιάνο
Του οποίου τα μάγουλα στα βαθουλώματα των σιαγόνων τρέμουν
Πάνω από την άρρωστη γάτα
Με τρεις φόβους στο μέτωπο,
Πέφτει το βράδυ στη σκοτεινιά των ανθρώπων..

 

Η πόλη ρέει μέσα από το  βρώμικο ποταμό στη  θάλασσα
Ζεύοντας......

 

 

 


IVO  ANDRIC


Από τους μεγαλύτερους Γιουγκοσλάβους  πεζογράφους και ποιητές ο Ίβο Άτνριτς γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Βοσνίας  στις 9 του Οκτώβρη  1892. Κατάγονταν από  οικογένεια μικροαστική, μικροβιοτεχνών. Από μικρός είχε οργανωθεί στη πατριωτική οργάνωση «Νέοι Βόσνιοι», αναπτύσσοντας  πατριωτική δράση.


Σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ και αργότερα στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Συνέχισε  τις σπουδές του στη πολιτιστική πρωτεύουσα της Πολωνίας, Κρακοβία στο γνωστό πανεπιστήμιό της, κοινωνικές επιστήμες και τέλος στο Γκρατς της Αυστρίας, όπου έκανε και τη διδακτορική του διατριβή.


Πρωτοεμφανίστηκε με  το πεζολυρικό του έργο  «Εx Ponto» το 1918, ενώ το δεύτερο βιβλίο του στην ίδια περίπου  τεχνοτροπία παρουσίασε δυο χρόνια αργότερα. Τίτλος της συλλογής «Ανησυχίες».


Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 διορίζεται στο υπουργείο Εξωτερικών της πατρίδας του και θα αποσπαστεί στο εξωτερικό  σε διπλωματικές διάφορες θέσεις.


Έτσι θα υπηρετήσει στη Ρώμη, στο Βουκουρέστι, στη Μασσαλία , στο Παρίσι , στη Μαδρίτη, στη Γενεύη και στο Βερολίνο.


Στη διάρκεια της  ναζιστικής κατοχής θα φυλακιστεί και στη συνέχεια θα αναγκαστεί να παραμείνει  σε κατ΄ οίκον  κράτηση. Μετά το πόλεμο είναι από τους πρώτους που θα ενταχθούν στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Θα εκλεγεί βουλευτής, όπως επίσης και πρόεδρος της Γιουγκοσλαβικής Ένωσης Συγγραφέων.


Θα εκδόσει ακόμη κάποιες ποιητικές συλλογές, αλλά  το έργο που θα τον κάνει γνωστό στην Ευρώπη, είναι το «Πάνω από τη Γέφυρα του Δρίνα» και είναι αυτό που θα τον προκρίνει για την ανώτατη διεθνή  διάκριση, το βραβείο Νόμπελ, που θα του απονείμει η Σουηδική Ακαδημία το 1961.


Άλλα γνωστά έργα του Ίβο Άντριτς  μεταξύ των άλλων είναι: «Οι Πρόξενοι  των Καισάρων», «Η Δεσποινίδα», «Η Καταραμένη Αυλή», «Το  Χρονικό του Ντράβνικ» κ.ά. Ο Ίβο Άντριτς πέθανε  στις 13 του Μάρτη 1975.

 

 

 

ΟΣ0  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ

Στενεύει ο ορίζοντας ολοφώτεινος
Κι από τη λάμψη του γίνεται λιγότερο διαφανής..
Κάθε φορά πιο γρήγορα και γρηγορότερα
Και κοντύτερα έρχεται η στιγμή
Που ο ορίζοντας δε θα υπάρχει πια
Γιατί και τα μάτια δε θα υπάρχουν
Για να τον θωρούν........


                        

 

ΤΕΛΟΣ


Σεπτέμβρης
Ανεκτίμητο, ξέχειλο κύπελλο
Την άκρια του μουσκεύει το κρασί
Και η καρδιά χτυπά πιο δυνατά, και πιο βαθιά
Το αίμα βράζει  αφού αισθάνεται
Τι φέρνει το πλούσιο σε  σοδειά φθινόπωρο
Τη φυγή, τη συνεχόμενη φθορά, το τέλος.

 

 

 

 

 

 

 

 

Σωτήρης Ε. Γυφτάκης

Συγγραφέας

Από το βιβλίο "ΕΝΟΣ ΑΙΩΝΑ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ"

Διαβάστηκε 530 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)