Ο αγώνας του 1821 αντήχησε ως την μακρινή χώρα του βορρά, την Σουηδία κι οι Σουηδέζες μας βοήθησαν κατά τρόπο εξ ίσου συγκινητικό όπως όλες οι γυναίκες της Ευρώπης και της Αμερικής. Στην Στοκχόλμη ιδρύθηκε φιλελληνικό κομιτάτο γυναικών με πρόεδρο την αδελφή του βασιλιά της Σουηδίας Καρόλου ΙΓ΄Σοφία Αλμπερτίνα. Η πριγκίπισσα ήταν διαρκώς άρρωστη και γι αυτό τον λόγο δεν ήταν διόλου κοσμική. Είχε όμως ζωντάνια μέσα της, και την ζωντάνια της αυτή την διέθετε σε αγαθοεργίες.
Από τον κύκλο λοιπόν της φιλανθρωπικής της αυτής της δραστηριότητας δεν έλλειψε η βοήθεια της προς την Ελλάδα. Η Σοφία-Αλμερτίνα σαν πρόεδρος του φιλελληνικού κομιτάτου πολλές φορές έστειλε στους Έλληνες αγωνιστές σεβαστά χρηματικά ποσά. Η πριγκίπισσα Σοφία εκτός μιας ποσότητας σημαντικής την οποία έδωσε πρότερον εις βοήθεια των Ελλήνων, κατέβαλε επομένως 10.000 τάλιρα περίπου 60.000 φρ.
Για τον σκοπό αυτόν συνέστησε φιλελληνική εταιρία της οποίας ήταν αρχηγός.
Οι συγκεντρώσεις των φιλελληνίδων της Σουηδίας γίνονταν στα ανάκτορα της Σοφίας στην Στοκχόλμη εκεί όπου στεγάζεται σήμερα το υπουργείο εξωτερικών της Σουηδίας.
Αλμπρίτζι Ισαβέλλα (1790-1863)
Τον καιρό που ήκμαζε η Ελισάβετ Σινέ στο Παρίσι, μια άλλη διάσημη γυναίκα δρούσε παράλληλα στην Βενετία. Η Ελληνοϊταλίδα Ισαβέλλα Αλμπρίτζι, κόρη του Κερκυραίου Αντωνίου Θεοτόκη και της Ιταλίδας Νικολέτας Νταβέγια.
Στον δεύτερο γάμο της η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον πλούσιο κόμητα Ιωσήφ Αλμπρίτζι.. Το φανταχτερό και πλούσιο σαλόνι της το μετέτρεψε σε φιλολογικό σαλόνι, το πλούτισε με σπάνια έργα τέχνης, το ζωντάνεψε με τον πνευματικό της κύκλο και το φώτισε με την προσωπικότητά της. Από το σαλόνι της πέρασαν όλοι σχεδόν οι διανοούμενοι της εποχής της.
Η Ισαβέλλα δεν φιλολογούσε μόνο στο σαλόνι της, αλλά ξανοίγονταν και σε πολιτικές συζητήσεις. Αυτό το σαλόνι έμεινε ξακουστό στην ιστορία κατά τους προεπαναστατικούς χρόνους. Ήταν ο τόπος επαφής των επιφανών Ελλήνων και των διαπρεπών Ευρωπαίων, που περνούσαν από την Βενετία από εκεί πέρασε ο Κοραής, ο Ούγος Φώσκολος, οι αδελφοί Καποδίστρια, ο Μουστοξύδης, ο Μαρίνος Σιγούρος, ο Προσαλέντης κ.α. Τέτοια ήταν η κίνηση των πατριωτών στο σπίτι της Αλμπρίτζι,, ώστε κίνησε τις υποψίες της αστυνομίας.
Το σπίτι της ήταν το στέκι των μεγάλων πατριωτών του 21, ήταν ο λύχνος που φώτιζε την ελληνική παροικία της Βενετίας και ακριβώς τον καιρό που η τουρκοκρατούμενη Ελλάδα είχε ανάγκη από προβολή και βοήθεια, το άστρο της Ισαβέλλας έλαμπε στον ευρωπαϊκό ουρανό και έδειχνε στις φιλελεύθερες ψυχές τον δρόμο προς την σκλαβωμένη Ελλάδα περνούσαν από εκεί κι’ έπαιρναν το επαναστατικό βάπτισμα. Ο λόρδος Χάμιλτον, ο στρατάρχης Μαρμόν, ο Σατομπριάν, ο πρίγκιπας της Βαυαρίας και μετέπειτα βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄, Ο λόρδος Γκύλφορδ όταν την πρωτοείδε κι έμαθε την ελληνική καταγωγή της έπεσε στα πόδια της κι ο λόρδος Βύρων όταν την γνώρισε ενθουσιάστηκε. Η κόμισσα Ισαβέλλα Αλμπρίτζι-Θεοτόκη πέθανε τον Σεπτέμβρη του 1863.
Amable Tastu (1798-1885)
Άλλη Γαλλίδα φίλη της Ελλάδας ήταν η Ταστύ. Γεννήθηκε στο Μέτς και διακρίθηκε στην ποίηση και στην συγγραφή θεατρικών έργων.
Ιδεολογικά ανήκε στο φιλελεύθερο κόμμα που ήταν στην αντιπολίτευση τον καιρό που πήγε στο Παρίσι ο γιος του Κανάρη για να ζητήσει βοήθεια. Η γαλλική κυβέρνηση τον δέχτηκε με κάποια ψυχρότητα και τότε η Ταστύ βρήκε την ευκαιρία να την χτυπήσει γράφοντας ένα θεατρικό έργο «Το γιό του Κανάρη». Σ’ αυτό με μια τσουχτερή σάτιρα χτυπούσε όχι μόνο την κυβέρνηση της Γαλλίας αλλά όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, που έβλεπαν το δράμα της Ελλάδας.
…Ώ δυστυχισμένη Ελλάδα
Υποφέρεις κι όμως ζεις, Εδώ όλοι κοιμούνται
έναν ύπνο βαρύ σαν τον θάνατο.
Μπορεί να πει κανείς ότι η Γαλλία
με την απάθεια που δείχνει δεν ζει τον παλμό σου.
Χειροκροτεί από μακριά τα δίκαια που υπερασπίζεσαι,
Σαν την γιαγιά καθώς βλέπει τ’ αγγόνια της να παίζουν.
Στέκεις βουβός μάρτυς μπροστά στο εκθαμβωτικό σου τόλμημα.
Η Γαλλία σήμερα δεν σε παρακολουθεί στους ευγενικούς σκοπούς σου.
Όλοι μιλούν, αλλά δεν πιστεύουν σε τίποτα.
Μένουν όμως τα νιάτα, αυτά θα μιλήσουν
στην καρδιά του νέου που φιλοξενούμε,
αυτά θα γίνουν οι υπερασπιστές της Ελλάδας
Μίλησέ τους (νεαρέ Κανάρη) για τους προδομένους Έλληνες,
πες τους ότι οι μακελάρηδες το Πάσχα κάψαν τα Ψαρά,
κι αυτοί έραναν με άνθη το έδαφος,
που ήταν νωπό απ’ τα ματωμένα πτώματα.
Έλπιζε νεαρέ Έλληνα. Μια μέρα θα δεις ότι η Γαλλία
θα συνέλθει και θα ξεσηκωθεί στη φωνή σου
και τότε τα παιδιά της θ’ ακολουθήσουν
πέρα από τις θάλασσες τον γιό του Κανάρη.
Η καταστροφή των Ψαρών συγκλονίζει την ψυχή της κ. Ταστύ.
Ώ γη στους αιώνες αθάνατη!
ποτισμένη με το αίμα των παιδιών σου,
δυστυχισμένα Ψαρά!
Κάτω απ’ τ’ άγιο χώμα σου, ο φοίνικας
Θα ξαναφυτρώνει πιο λαμπρός και πιο όμορφος.
Τους εμπρηστές σου που στην παραφορά τους
πανηγυρίζουν με αυθάδεια για το περαστικό τους κατόρθωμα
εγώ, έρχομαι να τους καταραστώ,
άλλοι θάρθουνε να τους εκδικηθούνε.
Γιώργος Σταυράκης
Συγγραφέας-Ποιητής
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Από την ανέκδοτη εργασία του με τίτλο "Οικουμενικός Φιλελληνισμός"
