ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024 - 1:31:17μ.μ.
×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 51
08
Αυγούστου

"ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ"- ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΠΑΥΛΙΔΟΥ

Κατηγορία Πεζογραφία

Θέλω να σε δω την ώρα που γράφεις. Την ώρα που Εσύ ο ίδιος γίνεσαι κάποιος άλλος, ή μάλλον πιο πολύ Εσύ. Την ώρα που η σκοτεινή πλευρά μιας σελήνης σ’ αποτύπωμα γραφής ερωτεύεται το ενδεχόμενο σύγκρουσης και ενσωμάτωσης με τις τροχιές σου.

PAVLIDOUΘέλω να σε δω, καθώς ξεφεύγεις από τη γήινη διάσπαση της ύλης και πολεμάς το φθαρτό μέσα από τις λέξεις σου.Όταν το ατίθασο ιδεογράφημα μιας σκέψης παλεύεις να το φυλακίσεις στο κλουβί της ανθρώπινης συλλαβής.


Θέλω να σε δω να αλιεύεις ιδέες στον ισθμό, που μόνο οι τριήρεις των καλλιτεχνών χωρούν.Τη στιγμή που σκιαγραφείς με τις ώρες, με τα χρόνια, ναυμαχίες στο κύμα των ανέμων. Τη στιγμή που χαρτογραφείς αποβάσεις σε χερσαία γη απόστρατων και εν ενεργεία Αγγέλων, που επιχειρείς επελάσεις σε παραγράφους αραιοκατοικοιμένες και χτίζεις πολιτείες ρυμοτομίας συναισθήματος, με κυκλικές πλατείες που φιλοξενούν αγαλμάτινες σκέψεις ποιημάτων. Τότε που καλλιεργείς μοναξιά και περιμένεις ως το χάραμα με ήλιο βραδινής φωταψίας να καρποφορήσει η σοδειά σου. Καρποφορούν τα ποιήματα. Γίνονται ζωές με κλαδιά γεμάτα όνειρα, να κόψεις, να κοπείς, να μοιράσεις και να μοιραστείς.


Θέλω να σε δω όταν η νύχτα ουρλιάζει σαν αγρίμι πάνω στο στίχο σου. Γαντζώνεται από το σεντόνι μου. Μία ατίθαση, μία εξημερωμένη. Συγχρονισμένη πλήρως τη συναισθηματική εντροπία του ίχνους, που ο παλμός σου αφήνει στο χαρτί. Την ξυπνάς και όταν ξυπνά η νύχτα και λύνεται απ’ τα δεσμά των ονείρων, πού να κουρνιάσει ο κίνδυνος και πώς να προστατέψει η ζωή τα κεκτημένα της;


Θέλω να σε δω την ώρα που γράφεις, που ξεκλειδώνεις τα κλουβιά με ποιητική απαλότητα και χύνονται στους δρόμους του νου τ’ αλυσοδεμένα φεγγάρια, οι κατάδικοι υψιπετείς αετοί, που με το ράμφος φυτεύουν αποδράσεις στο χώμα των αναγνώσεων, οι εγκλωβισμένοι επιζήσαντες στα ερείπια μιας ζωής που κατέρρευσε.


Εσύ, πρώτος λιποτάκτης και φυγάς στο αυτοδημιούργητο νησί, από μάγμα ηφαιστείου σ’ ανθρώπινη κοίτη.


Στήνεις σημαδούρα ύπαρξης στην κορυφή του όρους, που τόσα χρόνια βυθισμένο κρατούσες κάτω από το τρεμάμενο βήμα των καθημερινών ανθρώπων. Εκείνων που σε λιμνοθάλασσες βαδίζουν, ανυποψίαστοι για τους στίχους, που Εσύ ελευθέρωνες στα υπόγεια ρεύματα μιας φλέβας που τροφοδοτεί το φεγγάρι με πανσέληνο, απ’ το σφαιρικό σου κύτταρο που περιοδικά πολλαπλασιάζεται.


Θέλω να σε δω να μετράς φεγγάρια, την ώρα που οι υπόλοιποι μετρούν εκλήψεις. Να μετράς ζωές, όταν όλοι μετρούν θανάτους. Να ανάβεις φωτιές, όταν οι Θεοί ζητούν ψιχάλες να ξεδιψάσουν τους Αγγέλους τους. Να καις, να καίγεσαι και να θεριεύεις μέσα από τις φλόγες της γραφής σου.
Θέλω να σε δω...

 

 

 

Κάκια Παυλίδου

Ποιήτρια
Από την Ποιητική Συλλογή «ΘΗΛΥΚΕΣ ΟΙ ΘΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ (ΑΘΗΝΑ 2012)

Διαβάστηκε 297 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα