ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 1:49:05π.μ.
29
Απριλίου

"ΒΡΟΥΤΟΣ – ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΣ – ΡΑΣΠΟΥΝΤΙΝ …ΙΟΥΔΑΣ…Η ιστορία ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ. Κι η ιστορία ΔΙΔΑΣΚΕΙ" της Κατερίνας Ραμανδάνη-Σαντραβέλα

Κατηγορία Πεζογραφία

Γάϊος Ιούλιος Καίσαρας. Πολέμαρχος και Αυτοκράτορας – ΄΄Θεός΄΄. Ο΄΄Ρωμαϊκός θρίαμβος΄΄ και το μεγαλείο της ΄΄Αιώνιας πόλης΄΄, της Ρώμης.

ACARAMANDANI

Ανδρεία, αρετή και ηθικός εκτραχηλισμός, πράγματα ασυμβίβαστα, που οδήγησαν στην αλλαγή της ροής της ιστορίας. Ζωή μέσα στον ηθικοθρησκευτικό και κοινωνικοπολιτικό ζόφο, που έφεραν τους ΄΄τεκτονικούς΄΄ τριγμούς και στη συνέχεια το γκρέμισμα μιας απέραντης αυτοκρατορίας. Η ύλη, η λατρεία του μαμωνά, η πνευματικά ανερμάτιστη κοινωνία και η ηθική κατάπτωση της ζωής έφεραν το ΤΕΛΟΣ, τον όλεθρο και την εξαφάνιση απ’ την ιστορία και τη ζωή.


Έφεραν ακόμη τους επιστήθιους «φίλους» του Ιούλιου Καίσαρα, τον Κάσιο, …………. και τον Βρούτο! Έφεραν τους δολοφόνους του Καίσαρα και της ζωής. ΄΄Και συ φίλε Βρούτε;΄΄ θα αναφωνήσει ο άλλοτε δοξασμένος και γενναιόδωρος προς τους τρεις φίλους του Ιούλιος Καίσαρας στον πιο πιστό του φίλο, τον Βρούτο, που ύστερα απ’ τα βαθιά τραυματικά κτυπήματα των δύο φίλων του Καίσαρα, ΑΥΤΟΣ έδωσε με το μικρό ΄΄εγχειρίδιο΄΄ (δίκοπο μαχαίρι) που είχε κρυμμένο στον ΄΄κόρφο΄΄ του, το τελευταίο και τελειωτικά θανάσιμο κτύπημα στον ΕΝΔΟΞΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ που ψυχορραγούσε. Η ΄΄Ρώμη΄΄ ήδη αργοπέθαινε!  


Έδωσε ο ΄΄ΒΡΟΥΤΟΣ΄΄ τη ΄΄ χαριστική΄΄ βολή στον ΓΕΝΝΑΙΟ, αφαίρεσε κάτι πρόσκαιρο.


Η ΔΟΞΑ και το ΜΕΓΑΛΕΙΟ του ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ, κάθε «ΚΑΙΣΑΡΑ» , δεν αφαιρείται από ΄΄ΒΡΟΥΤΟΥΣ΄΄, από δολοφόνους, γιατί οι ΑΞΙΕΣ και οι ΙΔΕΕΣ δεν δολοφονούνται ούτε πεθαίνουν. ΄΄Πεθαίνει΄΄ όμως (υποφέρει) ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.


Αλλά οι «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» τους γίνονται ΜΟΝΟ θλιβερό παράδειγμα για ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ , δεν αντέχει η θύμησή τους στη μνήμη των κατοπινών γενεών.


ΓΑΛΛΙΑ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ….


ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΙΕ’ ……, ένδοξος αυτοκράτορας! Δαντών, Μαρά και Ροβεσπιέρος …


Επανάληψη του ίδιου δράματος στην ιστορία. Ένδοξες για τη Μεγάλη Γαλλία, της ΓΑΛΛΙΑΣ της ισχύος, του πνεύματος, της τέχνης και της χριστιανικής αγάπης, σελίδες που αμαυρώθηκαν. Πάλι «ΦΙΛΟΙ», πάλι  «δολοφόνοι», πάλι ηθική, πνευματική και κοινωνική κατάπτωση, οι αφορμές. Οι αιτίες είναι άλλες. Σκοτεινές, μοχθηρές, ψεύτικα συνθήματα κι ΄΄υπόγειες΄΄ ραδιουργίες, κινούμενες από εγωισμούς, πάθη, κοσμικές βλέψεις και μίση. Αυτά έτρεφαν τις εσωτερικές ζωές των πιο πάνω  «δολοφόνων» και ΄΄εκμεταλλευτών΄΄ του λαού, που τον έβλεπαν σαν όχλο, μοχλό στα μισαρά σχέδιά τους.


Οι ιδέες της φιλελευθερίας και της δημοκρατίας ήταν το «δόλωμα» για τον αμαθή όχλο, ήταν προπέτασμα καπνού για να κρύψουν τα ατομικιστικά τους σχέδια.

 

Ο ΛΑΟΣ πλήρωσε διαχρονικά. Αυτό είναι νομοτέλεια και φυσική συνέπεια. Βαστίλη – Μεσαίωνας – Διαφωτισμός – Ανθρωπισμός! Στάδια αναπόφευκτα, σαν τις οδύνες του τοκετού, που γέννησαν τις δημοκρατικές αντιλήψεις. Αντιλήψεις όμως προσαρμοσμένες πάλι σε συμφέροντα και κάστες μακριά από αυτό που λέμε ΛΑΟ, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, με την αληθινή τους έννοια. Άλλα θέλει ο λαός στη συντριπτική του ή Καθολική του πλειοψηφία και άλλα ΄΄αποφασίζονται και τεκταίνονται΄΄ «δημοκρατικά»  για να εκπληρωθεί η θέληση του λαού, δήθεν φιλολαϊκά, αλλά στην ουσία αντίθετα με την ΄΄πληρότητα΄΄ της ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ.


Γι’ αυτό ο ένας μεσαίωνας διαδέχεται τον άλλο και η  «ιστορική νύχτα»  όλων των χρόνων κι όλων των λαών συνεχίζεται έπ’ άπειρο.


Οι περίοδοι της ΙΣΤΟΡΙΑΣ με οντολογικό περιεχόμενο παραμένουν αναλλοίωτοι και διδάσκουν, ενώ οι ΄΄ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΙ΄΄ κάθε εποχής, προδότες αξιών και ΛΑΟΥ στην καθολική έκφραση και πληρότητά τους, μένουν ως παράδειγμα αποστροφής και ντροπής στην πορεία της ΙΣΤΟΡΙΑΣ.


    ΡΩΣΙΑ: ΤΣΑΡΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ … Νικόλαος Ρωμανώφ, τελευταίος των Ρωμανώφ ….Ρασπούτιν…, ΄΄συνώνυμος΄΄ του εωσφόρου.


Ξανά το ίδιο δράμα της ΙΣΤΟΡΙΑΣ.!


«Σύριγγα» που έχυσε δηλητήριο στην καρδιά του Ρωσικού  λαού. «Φίλος» ΄΄εξ απορρήτων΄΄ ο Ιούδας «των Ρωμανώφ», της ένδοξης σελίδας της Ρωσικής ιστορίας που γέννησε τον ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ, το ΜΕΓΑ ΠΕΤΡΟ, τη ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ. «Φίλος» που το ΄΄δηλητήριό΄΄ του έφερε την ύπουλη ΄΄ζεστασιά΄΄ του  «ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ».

 

Βέβαια ΄΄άλλοι΄΄ ήταν οι πάτρωνές του. Αφορμή ο Ρασπούτιν και γενεσιουργός αιτία ο στυγνός καπιταλισμός, που δυστυχώς τέτοια «έκγονα» γεννάει αναπόφευκτα. ΑΙΤΙΑ καθοριστική η εωσφορική βουλιμία για προσωρινές δόξες, εξουσίες και υλικές απολαβές των δήθεν ΄΄ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΩΝ΄΄ κάθε εποχής.


Πάλι ΄΄ιδέες΄΄ για «ισότητα», «αδελφοσύνη», ΄΄δημοκρατία του προλεταριάτου΄΄, που ΄΄φούσκωσαν΄΄ τα μυαλά και τις συνειδήσεις του Λαού, της μάζας. Και πάλι συνέπεια φυσική η αλλοτρίωση των ανθρώπων, σωματική, πνευματική και ηθική.   


Έσπειραν τον «μπολσεβικιστή εργάτη» μόνο ως ΄΄ιδέα΄΄ και για την πραγμάτωσή του θέλησαν να του αφαιρέσουν όλα τα ιερά και τα όσιά του, το σώμα, το πνεύμα (ελευθερία, δικαιοσύνη, προσωπικότητα) και την ψυχή, το βαθύτερο οντολογικό περιεχόμενό του.


Έσπειραν  δήθεν ΄΄πλέρια δημοκρατία΄΄ και ζήτησαν από τον άνθρωπο – πρόσωπο να γίνει «μπολσεβικιστής», δηλονότι όχι μόνο να ΄΄υποτάξουν΄΄ τις ανθρώπινες ψυχές, αλλά και να τους αφοσιωθούν ολοκληρωτικά ως τα βαθιά και ιερά μύχιά τους!


«Μεσαίωνας» ερεβώδης και ζοφώδης! Αποτέλεσμα μιας ΄΄ύπουλης προδοσίας΄΄ του διεθνούς ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ που ήθελε να «φονεύσει» το Θεό στις ανθρώπινες καρδιές!


Οι «προδότες» μια ΄΄ιστορική ημέρα΄΄ θα χάσουν τη δύναμή τους, δεν θα μπορούν να συνεχιστούν οι συνέπειες της «δόλιας φιλίας» τους για την ανθρωπότητα. Οι υπερχρονικές ΙΔΕΕΣ και ΑΞΙΕΣ είναι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ, δεν πεθαίνουν από κανένα ΄΄μαχαίρι΄΄ ή ΄΄δηλητήριο΄΄, είναι ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ, ισχύουν για ΟΛΟΥΣ τους ΛΑΟΥΣ της γης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, είναι πάνω και πέρα απ’ τις δυνάμεις του ΄΄ΒΡΟΥΤΟΥ΄΄, του ΄΄ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΥ΄΄, του ΄΄ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ΄΄, των δυνάμεων της δαιμονοκρατίας.


ΘΕΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ !.. ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ….


ΙΟΥΔΑΣ : «Τα αργύρια της ΦΙΛΙΑΣ και της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ».


Διδάσκαλος και μαθητής: Μια σχέση αγάπης και θυσίας. Σχέση προσφοράς και εθελούσιας αποδοχής. «ΦΙΛΙ» και «ΠΡΟΔΟΣΙΑ»: Αθεράπευτη βεβήλωση της ιερής αυτής σχέσης.    


Γι’ αυτό ο ΙΗΣΟΥΣ με πικρό παράπονο για την προδοσία λέγει στον Ιούδα που τον «κατεφίλησε»: <<Εταίρε, εφ’ ώ πάρει>>: Φίλε μου μ’ αυτόν τον τρόπο με παραδίδεις; Με «φιλί» δόλιο!!!


Πήραμε μια αφορμή για να ελκύσουμε το ΕΛΕΟΣ του Θεού. Το ΕΛΕΟΣ του Θεού χορηγείται απλόχερα και μέσα σε μια απειροελάχιστη στιγμή. Χρειάζεται όμως ένας ειλικρινής και οντολογικά βαθύς «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» με το Θεό. Ένα <<ΙΛΑΣΘΗΤΙ ΜΟΙ ΚΥΡΙΕ, ΟΤΑΝ ΕΛΘΗΣ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ>>. Ένας ΒΑΘΥΣ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ, ένας τεκτονικός ΄΄ΣΕΙΣΜΟΣ΄΄ που θα ΄΄ΔΟΝΗΣΕΙ΄΄ την όλη ύπαρξή μας. Μια «ΚΡΑΥΓΗ», ένα άπλωμα ΄΄του χεριού της καρδιάς μας΄΄ προς το ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ και ΠΑΤΕΡΑ μας. Μια ΄΄ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ΄΄ και ένα ΄΄ΔΕΣΙΜΟ΄΄ με τη «ΧΡΥΣΗ ΑΛΥΣΙΔΑ» που ενώνει και δένει ΕΜΑΣ με τον ΄΄ΗΛΙΟ΄΄, το Θεό.


Ένα «ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑ» της βαθύτερης ΥΠΑΡΞΗΣ μας, του καθένα χωριστά είναι, προς την ΠΗΓΗ του ΄΄ΟΝΤΟΣ΄΄ , το καθολικό ΄΄ΕΙΝΑΙ΄΄.  


Χρειάζεται οι επί μέρους ΄΄αγάπες΄΄ των όντων, που αλληλοπεριέχονται, να ΄΄φλογίζονται΄΄ από τον πόθο προς τη «ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ» που ελκύει ακατάπαυτα και μαγνητικά τις δικές μας ΄΄μικρές αγάπες΄΄.


Όμως πρώτη και καθοριστική των πάντων προϋπόθεση είναι το εσωτερικό  «κλάμα», που εξαγνίζει, ανακαινίζει κι ενώνει άδολες ψυχές, όλες μαζί, προς το ΕΝΑ, «ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΝ».


Το ΄΄ανέβασμα΄΄ αυτό του «Γολγοθά» και η ΄΄συσταύρωση΄΄ με το ΧΡΙΣΤΟ φέρνει την «ΝΙΚΗ», τη «ΝΙΚΗ» πάνω στον κακό εαυτό μας, πάνω στο φορέα της φθοράς και της κόλασης, φέρνει την ποθητή «ΕΝΟΤΗΤΑ» με τον αιώνιο ΠΑΤΕΡΑ μας και τον «ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΟ» κόσμο Του, την ΑΝΑΣΤΑΣΗ , την «ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΗ ΖΩΗ» γενικά κι εδώ σ’ αυτόν τον πεπερασμένο κόσμο και στον επέκεινα αιώνιο κόσμο της Θείας Απεραντοσύνης.


Το επιβεβαιώνει η Θεϊκή πρόρρηση του ΧΡΙΣΤΟΥ <<Και καθώς Μωυσής ύψωσεν τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψηθήναι δεί τον υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ούτω γαρ ηγάπησεν ο θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πθιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον>>. (Ιωαν.γ’, 14-16).


Οι άνθρωποι μπορεί να ΄΄σταυρώνουν΄΄ ή να θέλουν να ΄΄σκοτώσουν΄΄ το Θεό μέσα τους, μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, αλλ’ αυτό είναι αδύνατο. Μπορεί να ΄΄πεθαίνει΄΄ (ζει δυστυχισμένα ) ο άνθρωπος κι ο ανθρωπισμός, Ο ΘΕΟΣ ΚΙ Η ΑΓΑΠΗ δεν φονεύονται ούτε πεθαίνουν.


Ο Θεός μας ελκύει στον παραδεισένιο κόσμο του με άλλους τρόπους που είναι πέρα και πάνω από λογικούς ή φυσικούς νόμους. Ο Θεός έρχεται από εκεί που δεν τον περιμένουμε «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ».

 

 

 

 

 

 

 

 

Κατερίνα Ραμανδάνη-Σαντραβέλα

Συγγραφέας-Ποιήτρια

Διαβάστηκε 735 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(3 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα