ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 10:15:30π.μ.
16
Οκτωβρίου

Ξύνοντας την επιφάνεια - Από την συλλογή δημοσιευμάτων της Μαλβίνας Κάραλη "Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες"

Κατηγορία Πεζογραφία

Ήθελα να φύγω από δώ και να μη γράφω πια. Και εδώ μου είπανε να μείνω και πως δεν πρέπει να σταματήσω να γράφω. Κι έμεινα, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί ήθελα.

Γιατί, όποτε απομακρύνθηκα από σας, μια δυο φορές, όχι περισσότερες, μου συνέβη ό,τι και στη μικρή ηρωίδα του Προυστ: «Με το να χωρίσουμε για ένα διάστημα, διπλασίασα τις αλυσίδες που με κρατούσαν κοντά του, αλλά και τις αλυσίδες που μέχρι τώρα μου αρκούσαν να τον δένω και να νιώθω ήσυχη». Και η μαύρη αλήθεια είναι, πως μόνον εδώ, μαζί σας – και όχι στο πάλκο, ένθα και ο φυσικός μου χώρος – είμαι αδέξια, σαν ερωτευμένη, που σκυλοβαριέται τη γελιότητα του έρωτα και φεύγει ταξίδι για να σωθεί από την ταπείνωση. Φεύγει, νομίζει πως γλυτώνει, πως ελευθερώνεται. Κι επιστρέφει και είναι ερωτευμένη περισσότερο από πριν. Εδώ, λοιπόν, μικρές μου μεγαλούτσικες. Αναγκασμένη να είμαι μαζί σας. Δίχως περιθώρια απόσυρσης. Ζηλεύω μήπως αγαπήσετε κάποια άλλη περισσότερο από μένα. Μνησικακώ που μέσα σ’ αυτα τα δώδεκα χρόνια φύγατε αρκετές φορές. Όποτε δεν σας άρεσε μια άποψη (που σας απειλούσε). Όποτε βρεθήκατε μπροστά σε καμιά σωσία μου (και είναι γεγονός πως η ψεύτικη αρετή, όπως και το ψευτοτάλαντο και οι απομιμήσεις, για ένα μικρό διάστημα μπορούν να πείσουν περισσότερο από τις αληθινές). Μερικές θύμωσαν που δεν απάντησα στα γράμματά τους. Κι άλλες. Ήρθαν φορές που σκυλοβαρέθηκαν τις ιστορίες μου.

 

Πάντα, όμως, ξαναγυρνούσατε (όπως κι εγώ). Και πάντα τα μάγια της επιστροφής θα μας ροκανίζουν. Γιατί με τις πολυκαιρισμένες, βασανισμένες σχέσεις συμβαίνει ό,τι με το στρείδι: τυλίγει ένα ξένο σώμα και πληγώνεται, και τότε, μόνο τότε, υπάρχει η μεταμόρφωση μιας πληγής σε μαργαριτάρι.

 

Ήθελα σήμερα να σας γράψω για ευτυχίες. Για καινούργια πράγματα. Και όμως, το μόνο για το οποίο, τελικά, θέλω να κάψω βενζίνη είναι εκείνη εκεί η διαφήμιση, με το Ξυστό. «Σου αρέσει η μακαρονάδα σου, αγάπη μου;» ρωτάει η σκύλα τον άντρα της. Αυτός ψιλοξινίζει. Η Εξημμένη Σκύλα αρπάζει το πιάτο και του το αδειάζει στο κεφάλι. Αργά, με τη σιγουριά του δήμιου, του περιχύνει με κέτσαπ και τυρί τη φαλάκρα. Το βλέπω και μου φεύγει η ψυχή. Ποτέ πριν μια διαφήμιση δεν είπε με πιο κυνικό – άρα, κυριολεκτικό – τρόπο, τόσα πολλά και σπαρακτικά για τους γάμους των ανθρώπων. Για να το σημειολογήσω χονδροειδώς: Η σκύλα κέρδισε στο Ξυστό και τα οικονόμησε. Και μόλις τα ρουθούνια της οσμίστηκαν χρήμα, όλα τα χρόνια της κίβδηλης καλοσύνης, της υποκριτικής ανοχής, του μίσους για τον δυνάστη, τον αφέντη, αυτόν-που-έχει-τα-λεφτά, συνοψίστηκαν σε μια μικρή φρασούλα: «Σου αρέσει η μακαρονάδα αγάπη μου; Έλα να σου τη φορέσω και να σε τζάσω...».

 

Η ψυχολογία, κουκλίνες μου, δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα. Αλλιώς δε θα μας έλεγε πως «οι γυναίκες είναι τις περισσότερες φορές συμμορφωμένα άτομα, που μεταστρέφονται στο να αγαπήσουν τον δυνάστη τους, αντί να τον μισήσουν και να τον εγκαταλείψουν». Οι γυναίκες ξεγελάνε και τον καλύτερο ψυχολόγο. Άλλο σημαίνει «μεταστρέφομαι» και άλλο «υποδύομαι».


Και να μην κάνω θέμα το αυτονόητο: Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν μπορεί να αγαπήσει άδολα και ανυστερόβουλα κανέναν. Πολύ περισσότερο, τον άνθρωπο από τον οποίο εξαρτάται οικονομικά. Δεν πάει να είσαι, λεβέντη μου, το καλύτερο αρσενικό στον κόσμο. Αν η επιβίωση της γυναίκας σου εξαρτάται από σένα, δεν γίνεται να είσαι ούτε «ο πλησίον» της ούτε ο άνθρωπός της ούτε ο εραστής της. Πάνω απ’ όλα είσαι το αφεντικό της. Και τα αφεντικά, ως γνωστόν, δεν θα είναι αφεντικά, αν δεν καταπιέσουν, αν δεν εκμεταλλευτούν και αν δεν σου κάνουν τη ζωή κόλαση. Το καλό αφεντικό είναι εξ ορισμού ύποπτο. Ο δε υπάλληλος που αγαπάει το αφεντικό του, αν υπάρχει τέτοιο είδος, είναι εξ ορισμού βλάκας. Όπως καταλαβαίνεις, σχέση ανάμεσα σε αφεντικό και σε υπάλληλο αδύνατον να στεριώσει (εκτός από καμιά αρπαχτή, την ώρα της μεσημεριάτικης διακοπής).

 

Ωστόσο, υπάρχουν τόσο – κοινωνικώς – άβγαλτοι άντρες που νομίζουν ότι, κρατώντας τη γυναίκα τους στο σπίτι, της διευκολύνουν τη ζωή. Την προστατεύουν. Την γλιτώνουν από τα αφεντικά. Πέφτουν έξω. Δεν γνωρίζω καμιά γυναίκα, από την αξιοπρεπέστερη έως το τελευταίο τσόλι, που να απλώνει το χέρι για να ζητήσει εκατό δραχμές ή πενήντα εκατομμύρια, και να μη νιώθει μέσα της ξεφτίλα του κερατά. Γι’ αυτό και η πλειονότητα των γυναικών, ακόμη κι αυτές με τις δεκατρείς Φιλιππινέζες, εφευρίσκουν και διηγούνται στους άντρες τους δραματικές ιστορίες δυσβάσταχτων οικιακών υποχρεώσεων. Γι’ αυτό και όλες οι μη εργαζόμενες γυναίκες διαμαρτύρονται συνεχώς για κούραση, με έναν πονεμένο τρόπο που καμιά διπλαπασχολούμενη γυναίκα δε θα επικαλείτο. Λένε ψέματα, από ενοχή! Μηχανεύονται τρόπους ώστε να πείσουν το «αφεντικό» πως δεν τρώνε το ψωμί τους τζάμπα. Κι όταν χρειαστεί να καταφύγεις σε εφευρήματα για να δικαιολογηθείς στον «άνθρωπό» σου, τότε το μίσος σου γι’ αυτόν είναι σίγουρο πως θα ξεπεράσει σε ένταση την απέχθεια για οποιονδήποτε άλλο εργοδότη.

 

Θυμάμαι τη διαφήμιση και μου ξαναφεύγει η ψυχή. Εκατομμύρια βαριεστημένες γυναίκες, εκεί, στην κρύα στέπα του γάμου, και το Ξυστό έρχεται μόνο για μία. Γκρεμίζει το σπίτι της, θρυμματίζει την «ήρεμη» ζωή της. Την ωθεί στο να πάρει τη μεγάλη ταξική της εκδίκηση. Κι αυτό που προκύπτει από τις ξυστο-ιστορίες, τις βγαλμένες μέσα από τη ζωή, είναι πως, αν ο γάμος δεν βασίζεται ανάμεσα σε δύο ίσους, αυτόνομους και με οικονομική επάρκεια οργανισμούς, δεν είναι για να λέγεται γάμος αλλά Σύνθλιψη, Ισοπέδωση, Εξαφάνιση, Εξόντωση, Διάλυση, Αποτέφρωση, Καταστροφή.

 

Συμπερασματικά, αγόρι μου, αναγνώστη: δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, παρά μόνο με μια γυναίκα εργαζόμενη, δηλαδή κυρία του εαυτού της. Κι αυτό συζητιέται, δηλαδή... Γιατί οι κυρίες του εαυτού τους σπάνια έχουν λόγους να παντρευτούν. Και όσο η θέση τους καλυτερεύει και οι απολαβές αυξάνονται, τόσο δεν θέλουν ούτε να ακούνε για γάμους και για συνεταιρισμούς, που θα βόλευαν κάλλιστα τις προβληματικές (εταιρίες). Και για να συνοψίσω, άντρες που διαβάζετε, είναι πιο σίγουρη η σχέση με κάποια που μπορεί να πάει όπου θέλει, αλλά κάθεται μαζί σας, παρά με μια «ήσυχη» γυναικούλα του σπιτιού, που δεν έχει πού να πάει, αλλά με τα ρέστα από τη λαϊκή αγοράζει πού και πού κάνα Ξυστό.

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Μαλβίνα Κάραλη
Συγγραφέας-Σεναριογράφος-Δημοσιογράφος


Από τη συλλογή δημοσιευμάτων «ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ»
Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ
Αθήνα 1996


Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:


Αυτά τα κείμενα γράφτηκαν για ανθρώπους που αγαπάω και δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Γυναίκα». Κανένα δεν είναι κατασκευασμένο και η γλωσσική τους ακράτεια είναι αποτέλεσμα της άκρατης αγάπης που δεν έχει άλλον τρόπο να φωταγωγηθεί και να επιδείξει την αίγλη της. Βεβαίως και αντιφάσκω από σελίδα σε σελίδα. Γιατί αυτό μου επιβάλλει ο μεταβαλλόμενος εαυτός μου. Και επίσης, γιατί όλες οι θέσεις ζωής που υποστηρίζω με πάθος θα μου δημιουργούσαν μεγάλο ζόρι αν με εμπεριείχαν. Έτσι, με το καιρό κατάλαβα, γράφοντας αυτά τα κείμενα, πως η ειλικρίνεια της στιγμής δεν συνιστά αλήθεια. ΜΑΛΒΙΝΑ

 


Επιλογή κειμένου: Tζούλια Πουλημενάκου

Διαβάστηκε 1275 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα