έναν Επίκουρο,

σήμερα οι λογάδες κλωνοποιούν

τον εαυτό τους.

Κάποτε το όλον

σμίλευε την ομορφιά,

σήμερα το όλον

είναι ολότητα,

δίχως τη σμίλη.

Κάποτε ξεπερνούσαν το μέτρο,

σήμερα λένε:

«παν μέτρον άριστον».

Κάποτε οι λιθοξόοι έδιναν ζωή

στις πέτρες, 

σήμερα πετροβολάνε τον Νυμφώνα.

Κάποτε η ύπαρξη κοιτούσε

προς το φως,

σήμερα παρακολουθεί ψευδοθεάματα.

Κάποτε η τραγωδία

ήταν η υπέρβαση,

σήμερα η υπέρβαση είναι τραγωδία.

Κάποτε ο Λόγος έσωζε την πόλη,

σήμερα την πόλη σώζουν

οι ρινόκεροι.

Κάποτε η μουσική ήταν τού ουρανού,

σήμερα είναι του σχεδιασμού.

Κάποτε, εν αρχή, ήταν η σκέψη,

σήμερα, εν αρχή, είναι η πράξη.

Κάποτε οι άνθρωποι πέθαιναν,

σήμερα εξευτελίζουν τον θάνατο.

Χριστόφορος Τριάντης
Εκπαιδευτικός - Ποιητής