Στην Όραση τη λαμπερή, όπου το φως μας δίνει
και στα σκοτάδια της ζωής να ζούμε δεν αφήνει.
Στην Ακοή τη χρήσιμη, που ακούμε όλους τους ήχους,
της μουσικής και της μιλιάς και της καρδιάς τους χτύπους.
Στην Όσφρηση, που' ναι ραντάρ για κάθε οσμή του κόσμου,
του ρόδου, κρίνου, γιασεμιού, βασιλικού και δυόσμου.
Στη Γεύση, που χάρις σ' αυτή νιώθουμε τη νοστίμια.
τη γλύκα, πίκρα, αλλοίωση κι όλα τα επιζήμια.
και στην Αφή την ταπεινή που μόνο να αγγίξεις
ό,τι σ' αρέσει κι αγαπάς, με τη χαρά θα σμίξεις.
Θεέ, που τις πολύτιμες μας έδωσες αισθήσεις
από κανένα ούτε μια ποτέ να μη στερήσεις,
γιατί θα' ν' είναι δυστυχής κι όσα και να' χει πλούτη
θα φύγει με παράπονο απ' τη ζωή ετούτη.
Παύλος Πολυχρονάκης
Λογοτέχνης - Ποιητής