μαύρο γάλα τότε σε πότισαν
στων πουλιών το αέναο κάστρο
με τον ήλιο σου, πλάθεις αγάλματα,
εκμαγεία, αμφορείς και υδρίες
με το δάκρυ ποτίζεις τη θάλασσα
με αρμύρα "ιστορείς" "νόσταλγίες"
σε είπαν ελαφρόμυαλο
μοναχό και διπρόσωπο
κι εγώ σε λέω "έλληνα""
γιατί κάτι τέτοιο μου θυμίζεις
με τον ήλιο τα χώματα σμίλεψες
με αρμύρα της γης τα ποτίζεις
τα χωράφια σου βγαίνουν στη θάλασσα
και μ' ακτίνα του ήλιου θερίζεις.
Στη ζωή σου πάντα απρόβλεπτος
αψηφάς των σοφών τις προβλέψεις
την πορεία του κόσμου την άλλαξες
μοναχά, σταθερά, δύο σου λέξεις :
- "Μολών λαβέ" - "ΟΧΙ".
θεμελιώνεις αυτό που αγωνίστηκες
και γκρεμίζεις αυτό που 'χες χτίσει
"τα του δήμου"", οι βουλές και τα πάθη σου
νικητή μα και ικέτη σε ορίζουν.
Γιατί μετά τις νίκες σου γίνεσαι ικέτης;
Γιατί παρακαλάς τον Αρταξέρξη;
γιατί σε κατακτήσαν οι Ιταλοί που εσύ είχες νικήσει;
Έχεις κι εσύ τις ευθύνες σου....
μην μας κερνάς άλλο κώνειο
μην μας εξοστρακίζεις
γνώρισε τη, "Διαλεκτική"
το διάλογο, ....
Τα της πόλεως την οργάνωση....
το "γνώθι σ αυτόν"....
Γιάννης Γερογιάννης
Ποιητής-Εκπαιδευτικός
