έτσι πορεύομαι μετά

στης ζωής την καταιγίδα.

Βάζω στην καρδιά χαρά

όσο μπορώ μεγάλη,

κι όσο η μέρα περπατά

γελώ-πριν έλθει η άλλη

δεν σκύβω το κεφάλι.

Το πλοίο την πυξίδα του

θέλει για να σαλπάρει,

τα καύσιμα το τραίνο μας

στις ράγες να ρολάρει.

Χωρίς την δύναμη κανείς

στη ζωή δεν καταφέρνει,

τα εμπόδια να προσπερνά

τον ώμο του θα γέρνει.

Σ΄αυτό βοηθάει κι ο Θεός

που πάντοτε πιστεύω

μεσ΄την ψυχή μου βρίσκεται

όταν Αυτόν γυρεύω.

Κική Ντούζου - Χατζηνικολάου

Παιδίατρος - ποιητρια-ενδυματολόγος- στιχουργός

Από ανέκδοτη συλλογή ποιημάτων