Μα αυτοί την δόξα δεν κοιτούν, χρήματα δεν ζητούνε
τίτλους και αξιώματα ποτέ δεν κυνηγούνε.
Τον πόνο τους τον κάνουνε γλυκύτατο τραγούδι
και την αγάπη, της ζωής το πιο όμορφο λουλούδι.
Υμνούν της φύσης τσ'ομορφιές, τον έρωτα, τ'αστέρια,
την άνοιξη και τα πουλιά, πονούνε την μιζέρια.
Τιμούνε την φτωχολογιά, τα νιάτα τ'ανθισμένα
θρηνούνε για τα όμορφα όνειρα τα σβησμένα
Και θέλουνε για αμοιβή, μονάχα να ελπίζουν
πως κάποιες αδειανές καρδιές, μπορεί να τις γεμίζουν.
Παύλος Πολυχρονάκης
Λογοτέχνης-Ποιητής
