και καθώς όλα είναι ανθισμένα
νοιώθω μια αιθέρια μυρωδιά.
Η μυρωδιά όμως δεν είναι
απ΄ το ανθισμένο γιασεμί μου,
ούτε απ’τα αγριολούλουδα
που έφερε ο ήλιος στην αυλή μου.
Εσύ είσαι το ανθισμένο κρίνο
και σαν το μύρο ευωδιάζεις
και είσαι ένα φώς μες στη ψυχή μου
σαν τους Αγίους που τους μοιάζεις.
Αν ξεχαστεί λίγο η ματιά μου
λίγο να φτάσει πιο μακριά,
θα δώ τη φύση να οργιάζει
απ΄ τα άνθη, τα φυτά.
Μα όσο και αλλού να ψάξω
εσύ είσαι ο μόνος θησαυρός,
και είσαι λουλούδι σπάνιο είδος
και πέταλά σου ο ουρανός.
Τη λατρεμένη μυρωδιά σου
θα την κρατώ παντοτινά
σαν φυλακτό μες στην καρδιά μου
να ευωδιάζεις τα όνειρά μου.
Παναγιώτα Νόνη
Ποιήτρια
