της αλληλεγγύης

μέσα στ' απόρθητα

της νόησης κάστρα

μακριά απ΄τους λόφους

με τις αγαύες

και τα βαλτόνερα

των δισταγμών.

ΙΙ

Κρατώ στη χούφτα

το νερό και το λάδι.

Κρατώ στη σκέψη

την κύκνεια ιαχή της παρακμής

και του Σοπενχάουερ τη ματωμένη θλίψη.

Κρατώ στο νου

του Μαλατέστα τη συνέπεια

και του «διαφθορέα» Σωκράτη τις ιδέες.

III

Βλέπω

τους γρανιτένιους βράχους των συμφερόντων

τις γκρίζες πολιτείες της πλήξης

τα τραγικά στρατόπεδα των αιχμαλώτων

τις καλύβες του πόνου των ταπεινών

τα πεδία των μαχών με τα θρεμμένα όρνια.

IV

Ακούω

της καρδιάς μου τις φωνές.

Ακούω

των ανθρώπων τις κραυγές

κι απ΄το πιστόλι του Βαν Γκογκ

τον κρότο.

V

Αρχίζω την πορεία

μέσα σε πόλεις με εξατμίσεις

και ατσάλινα ένστικτα.

Κώστας Ευαγγελάτος

Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός της Τέχνης

Από την ενότητα Ποιήματα της συλλογής Αλέα Προσομοίων, εκδ. Απόπειρα, Αθήνα