Είναι τα δένδρα που όμως πρόστυχα πληγώσαμε
Είναι οι μνήμες της ζωής που τριγυρίζουν…
Είναι η «μάνα γη» που αναδεύεται
Τα νερά, τα μυστικά που κελαρύζουν
Ο αέρας και ο τόπος που μας φώναζε

- Δώστε χώρο τώρα στα μπουμπούκια να ανθίσουν.