Τα βήματά μου είν’ αργά, μα τρέχει η σκέψη πίσω,
στα χρόνια κείνα τα παλιά, το δρόμο πριν αρχίσω.
Παιδί μιας άλλης εποχής σαν «μαραθωνοδρόμος»,
στο στίβο μπήκα της ζωής κι ο «λόγος»... ήταν «νόμος».
Κάνοντας στάση στους σταθμούς, χωρίς να ξαποστάσω,
στο «πόδι» μάζευα καρπούς, το τρένο να μη χάσω.
Τα πόδια σέρνονται στη γη, μα η καρδιά μου θέλει,
να δει κι απ’ άλλη μια κορφή τον ήλιο ν’ ανατέλλει.
Μα το παιδάκι που ρωτώ για την πιο πέρα στάση,
ευγενικά μου λέει κι αυτό «στο τέρμα έχεις φτάσει».
Σπύρος Κ. Καραμούντζος
Εκπαιδευτικός - Ποιητής
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
Μέλος της "World Poets Society"
Μέλος της "International Writers Association"
Από την ποιητική συλλογή «ΑΛΚΥΟΝΕΣ»
