Μέσα στον κρότο της βροντής ακούω τη φωνή σου
να μου φωνάζει, μ' αγαπάς και πως με θες μαζί σου.
Μέσα στη λάμψη τσ' αστραπής αστράφτει η μορφή σου
και μόλις σβήσει η αστραπή, φεγοβολά η ψυχή σου.
Μέσα σε μπόρες και βροχές σπεύδεις με μια ομπρέλα
στον τόπο όπου βρέχομαι και μου φωνάζεις: «Έλα!»
Μέσα στη μαύρη σκοτεινιά βλέπω με τη ματιά σου
και στο μηχανοστάσιο ακούω την καρδιά σου.
Μες τα ναυάγια της ζωής πάντα τα καταφέρνεις
και όπου και να ναυαγώ, σωσίβιο μου φέρνεις.
Και μες τη βαρυχειμωνιά νιώθω τη ζεστασιά σου
σαν μπαίνω στον παράδεισο, πού 'ναι η αγκαλιά σου!
Παύλος Πολυχρονάκης
Λογοτέχνης - Ποιητής
