με κοφτερό μυαλό
και βαρύ πεπρωμένο.
Μέσα σ΄ ένα σκοτεινό δωμάτιο
μια εξωτική τσιγγάνα
του εγγυήθηκε το μέλλον του.
Συνοδεύτηκε από ένα σαράκι,
πλούτισε από έναν θρόνο,
γίνηκε αστραπή, κεραυνός.
Έκλαψε όταν έχασε τ΄ αδελφικό του αίμα.
Κλαίει ακόμη όταν βλέπει εκείνο το όνειρο.
Ανεμίζει την ελπίδα,
τρώει σα θνητός,
ζει σαν κηπουρός,
κι αγναντεύει τους θαλασσινούς γλάρους.
Ποιος ξέρει άραγε
από που μεταγγίζει τη δύναμή του
και πως θα φύγει…
Μα γω γνωρίζω πως
μια μέρα θα του απλώσει το χέρι
ο χαμένος του αδελφός
και θα λευτερωθεί
απ΄ τα τσιγγάνικα λόγια.
Κατερίνα Ραμανδάνη
Συγγραφέας-Ποιήτρια