που δε βρίσκει τη δύναμη
μι’ αχτίδα να σου δώσει.
Μα κι αν μπορούσε σκέπτεται,
τι θα ’λεγαν οι άλλοι
αν πρόσθετε στη λάμψη σου
λίγα δικά του κάλλη.
Πάντοτε θ’ αγωνίζεται,
ποτέ δε θα ενδώσει,
με κάποια λάμψ’ απρόσμενη
μπορεί να τους τυφλώσει.
Πρέπει να είσαι σίγουρη
πως δε θα σε προδώσει,
την πένα που του χάρισες
δε θα την παραδώσει.
Των ματιών σου τα όνειρα
μ’ αγάπη θα τρυγήσει
και τον κόσμο που πρόσμενες,
στα πόδια σου θ’ αφήσει.
Γιάννης Τσώλης
Συγγραφέας - Ποιητής