Και οι κραυγές των σκυλιών
σκέπασαν την πίκρα των εραστών.
Έσβησε η αγάπη
στους λάκκους των χοιροβοσκών,
αργά το δειλινό …
Και απέμειναν τα σήμαντρα
σκουριασμένα στους ξεχασμένους ναούς
να θυμίζουν μακρινές δόξες
νικημένων βασιλείων …
Μάταια περίμεναν οι πιστοί στους ερειπώνες
τον αέρα να δροσίσει τις ελπίδες,
κείτονταν ξερές σαν κόκκαλα νεκρών γύρω
από αρχαία χαλάσματα.
Η ζωή έφυγε ολότελα
από τις καστροπολιτείες του νότου.
Ξέμεινε η μοναξιά, ακέραιη,
ελαφρά θλιμμένη
έχοντας για συντρόφια λέξεις δίχως ήχους …
Χριστόφορος Τριάντης
Εκπαιδευτικός - Ποιητής