Μια νέα πολιτική κίνηση δημιουργήθηκε στην Ελλάδα από νέους ανθρώπους με όραμα και στόχο να αλλάξουν όλα αυτά που μας ενοχλούν στην πολιτική και στην κοινωνία. Θα τα καταφέρουν; Ο χρόνος θα δείξει…
Συνέντευξη στους Von Saia Tsaousidou και Georg Gstrein
1. Μια νέα πολιτική κίνηση. Γιατί;
Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις και το πολιτικό προσωπικό υπάρχουν ως υπολείμματα του παρελθόντος. Η Δημοκρατική Ευθύνη δεν είναι απλώς μια νέα πολιτική κίνηση. Είναι μια νέα, μια άλλη πολιτική αντίληψη, λογική και νοοτροπία, που επιδιώκει την πολιτική ποιότητα. Μακριά από λογικές ιδιοκτησίας και κληρονομικά δικαιώματα, μακριά από τη λογική ότι η πολιτική είναι επάγγελμα, που πρέπει κανείς πάση θυσία να το κάνει εφ' όρου ζωής, πιστεύει με τρόπο αδιαπραγμάτευτο στη συλλογική λειτουργία και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Χτίζεται μέρα με τη μέρα από τη βάση προς την κορυφή, με τη συμμετοχή αρχικά περίπου 1800 πολιτών, που υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη, και σήμερα με περισσότερα από 3000 μέλη, άγνωστα στο πανελλήνιο, στη λογική του ότι δεν είναι τηλεοπτικοί αστέρες, αλλά πολύ γνωστοί στους χώρους δουλειάς τους, στις κοινωνίες τους και στις περιοχές τους.
Αυτό που οραματίζεται για τη χώρα η Δημοκρατική Ευθύνη το εφαρμόζει πρώτα η ίδια στο εσωτερικό της. Ο τόπος θα βγει από τ’ αδιέξοδά του μόνο έτσι. Με αξιοκρατία, με αληθινή δημοκρατική λειτουργία και με επανεκκίνηση κάθε δημιουργικής και παραγωγικής πρωτοβουλίας. Είτε αυτό συμβεί έγκαιρα και προλάβουμε την τελική κατάρρευση είτε η τελική διάλυση μας προλάβει και το κανουμε μετά. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα θα περάσει στην επόμενη ιστορική φάση μόνο με μια άλλη πολιτική λογική, μόνο με μια άλλη ανθρώπινη ποιότητα. Αυτά δημιούργησαν τη Δημοκρατική Ευθύνη, και γι’ αυτό πιστεύουμε βαθιά στο εγχείρημα. Θέλουμε να επιστρέψει η πολιτική στους πολίτες και οι πολίτες στην πολιτική.
2. Ναι, αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποιο γνωστό πρόσωπο στην ηγεσία σας. Νομίζετε ότι μπορεί να λειτουργήσει και να επιτύχει ένα κόμμα χωρίς γνωστό αρχηγό;
Είναι ακριβώς η άλλη λογική. Η πεμπτουσία του συλλογικού κόμματος είναι ακριβώς αυτή. Οι έλληνες αναζητούν ακόμη και σήμερα τον επόμενο λαοπλάνο απατεώνα, που θα εμφανιστεί ως ο νέος ηγέτης και θα τους υποσχεθεί αυτά που θέλουν ν' ακούσουν, προτείνοντας μαγικές λύσεις και επιστροφή στο χρυσό παρελθόν της ευημερίας με τα δανεικά. Ψάχνουν τον επόμενο ηγέτη που θα μοιράσει χρήματα.
Η Δημοκρατική Ευθύνη αντιμετωπίζεται από πολλούς συμπολίτες μας με ενθουσιασμό ακριβώς για αυτόν το λόγο, διότι πιστεύουν στην πραγματική και όχι στην προσχηματική συμμετοχή. Και αυτός είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην αυτοσυνειδησία και το γκρέμισμα των μύθων με τους οποίους ζουν οι Έλληνες. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα και δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα και μετά η κοινωνία μας, δεν υπάρχει κανένα μέλλον.
Η αλλαγή αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει από το προσωπικό, τις δομές και τους μηχανισμούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή. Και η δομή της είναι μία από τις πολλές σημαντικές διαφορές με τα παλιά κόμματα. Στη Δημοκρατική Ευθύνη δεν υπάρχουν θέσεις εξουσίας αλλά θέσεις ευθύνης, διακονήματα και όχι αξιώματα.
Οι ηγεσίες αναδεικνύονται στις πολιτικές μάχες και δεν ορίζονται από πριν σε κλειστά κονκλάβια και προκαθορισμένα συνέδρια-φιέστες.
3. Εσείς ως κόμμα σε ποιο χώρο ανήκετε;
Αν μιλήσουμε με τρέχοντες όρους, θα τοποθετούσαμε τη Δημοκρατική Ευθύνη στο χώρο του προοδευτικού κέντρου. Ίσως της νέας σοσιαλδημοκρατίας που έχει ανάγκη η χώρα αλλά ενδεχομένως και η Ευρώπη. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στην κοινωνική δικαιοσύνη και στο κοινωνικό κράτος ανησυχούν πολύ για όσα έχουν έρθει και για όσα έρχονται.
Όμως πέρα από το χώρο στον οποίο ανήκουμε, σημασία έχει και ο χρόνος στον οποίο ανήκουμε. Η Δημοκρατική Ευθύνη λοιπόν φιλοδοξεί και νομίζω το χτίζει καθημερινά ν’ ανήκει στο παρόν και το μέλλον. Να έρχεται από το μέλλον. Τα σημερινά κόμματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ανήκουν στο παρελθόν. Είναι εκεί καθηλωμένα, ως αντίληψη, ως νοοτροπία. Και φυσικά το πολιτικό τους προσωπικό μυρίζει ναφθαλίνη. Η Δημοκρατική Ευθύνη θέλει να εμπνεύσει, να συνδιαμορφώσει με τους πολίτες όραμα, να δημιουργήσει τη νέα πραγματικότητα που έχουμε όλοι ανάγκη. Οι υπόλοιποι μοιράζουν ακόμα φταιξίματα για το χθες. Εμείς προτείνουμε να μοιραστούμε ευθύνες για το αύριο.
4. Ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα;
Η ανεργία πριν απ’ όλα. Η φυγή των νέων στο εξωτερικό αλλά και το εργασιακό περιβάλλον όπως αυτό διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα. Την ίδια ώρα που η παιδεία βρίσκεται σε ανησυχητική στασιμότητα, η υγεία καταρρέει, ενώ και τα εξωτερικά μας θέματα με την προσθήκη του μεταναστευτικού αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολη συγκυρία. Είναι επείγουσα ανάγκη ν’ αποφασίσουμε τι χώρα και τι καθημερινότητα θέλουμε. Ο τόπος βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο. Ό,τι λειτουργεί από κεκτημένη ταχύτητα του παρελθόντος και φυσικά όλα βρίσκονται σε κάθετη πτώση. Καμία νέα δημιουργία, κανένας σχεδιασμός μακροπρόθεσμος ή έστω βραχυπρόθεσμος. Η Δημοκρατική Ευθύνη πιστεύει πως αυτή η κατάσταση πρέπει ν’ αναταχθεί σήμερα. Τώρα.
Η χώρα ν’ αποφασίσει ποια θα είναι η ταυτότητά της στο μέλλον και συλλογικά να τη δημιουργήσουμε. Οι άνθρωποι ενώνονται στο όραμα, στην ελπίδα. Αλλά στην πραγματική ελπίδα, όχι στην μπαρούφα ή την πομφόλυγα, που οδηγούν σε ψευδαισθήσεις και τελικά στην καταστροφή. Εμείς πιστεύουμε στην αισιοδοξία τη δύσκολη, που στηρίζεται στο βάθος της αυτοσυνειδησίας και της γνώσης και στην οργανωμένη δουλειά, όχι σε λύσεις μαγικές ή ηγέτες λαοπλάνους. Είναι απαραίτητο να τα ξαναβρούμε αυτά.
5. Ποια η πρότασή σας ώστε να μην μεταναστεύουν οι νέοι μας στο εξωτερικό για αναζήτηση δουλειάς;
Οφείλουμε ν’ αποφασίσουμε τι οικονομία θέλουμε. Σε ποιους τομείς θα επενδύσουμε με σχέδιο και δημιουργικότητα. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν ανάψουν ξανά τα φουγάρα των εργοστασίων, δεν ξαναρχίσουμε να καλλιεργούμε τα χέρσα χωράφια και δεν ξαναμαζέψουμε τα κοπάδια. Αν δεν τυποποιήσουμε τα πολύ ποιοτικά μας προϊόντα αντί να τα πουλάμε χύδην ή ανεπεξέργαστα, ώστε να κερδίζουμε την υπεραξία τους.
Η χώρα οφείλει απέναντι στη νέα γενιά. Χρειαζόμαστε μια δομική και τολμηρή τομή στο κράτος. Ένα δημόσιο, αρωγό και όχι τροχοπέδη στην καθημερινότητα των πολιτών. Και με μια τέτοια σύγχρονη, επιτελική λειτουργία του δημοσίου, η χώρα να χτίσει την οικονομία που η κοινωνία θ’ αποφασίσει. Με τα Υπουργεία (πλην του Εθνικής Άμυνας, του Εξωτερικών) που να λειτουργούν με τρόπο επιτελικό, για τα οποία αρκούν 5.000 υπάλληλοι, ενώ οι υπόλοιποι να μεταταγούν σε αποκεντρωμένες υπηρεσίες με σκοπό αποκλειστικά την εξυπηρέτηση του πολίτη.
Με έξυπνο και δημιουργικό τρόπο, η Ελλάδα να διεκδικήσει τη θέση της στο σύγχρονο κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Κι έτσι, αν δραστικές πολιτικές πρωτοβουλίες αναληφθούν, ο τόπος έχει την προοπτική να βγει από το τέλμα, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και φυσικά πολλοί νέοι που εκδιώχθηκαν στην πραγματικότητα από τη χώρα, να επιστρέψουν. Έξαλλου πέρα από την τεχνοκρατική πλευρά, υπάρχει και η πιο συναισθηματική. Οι νέοι θέλουν να γυρίσουν. Νιώθουν ν’ ανήκουν εδώ. Είναι σημαντικό, πέρα από μια θέση εργασίας, να τους δημιουργήσουμε και το αίσθημα πως αξίζει τον κόπο να είναι εδω γιατί η χώρα τους χρειάζεται για να χτιστεί ξανά. Να νιώσουν τη χαρά ότι μετέχουν σε μια κοινή και ωραία προσπάθεια να ξαναφτιάξουμε τον τόπο.
6. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το πώς βλέπετε την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Τα οικονομικά θα βγουν ποτέ από το αδιέξοδο; Στα διεθνή ζητήματα πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα με την υπάρχουσα συγκυρία (Τουρκία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρώπη);
Υπό τις παρούσες συνθήκες η χώρα δεν πρόκειται να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Στερούμαστε βασικών προϋποθέσεων, στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί η όποια ανάπτυξη. Με το φορολογικό σύστημα και το ασφαλιστικό σύστημα, που τιμωρούν κάθε ελεύθερο επαγγελματία και επιχείρηση σήμερα, για να επενδύσει κανείς στην Ελλάδα πρέπει να είναι τρελός. Στην καλύτερη περίπτωση το 2017 μία επιχείρηση ή ένας επαγγελματίας θα πληρώνει το 71% των εισοδημάτων του στο κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία. Και στη χειρότερη το 109%! Δηλαδή όχι μόνο δεν θα του μένει κέρδος, αλλά θα πρέπει να βάζει και από την τσέπη του!
Η δραματική οικονομική κατάσταση και η αναξιοπρεπής εξωτερική θέση της χώρας έχουν ως συνέπεια να έχουν εγείρει αξιώσεις σχεδόν όλοι οι γείτονές μας, ακόμη και οι βόρειοι, πράγμα τελείως αδιανόητο προ ολίγων ετών. Η δε διεθνής συγκυρία είναι εξόχως επικίνδυνη, καθώς η θέση του Ερντογάν στην Τουρκία σκληραίνει όλο και περισσότερο, η αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, της λεγόμενης "Αραβικής Άνοιξης", άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και η εκλογή Τραμπ αλλάζει τη σκακιέρα στην ευρύτερη περιοχή. Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται ανίσχυρη και πλέον τίθεται θέμα όχι μόνο φυσιογνωμίας της αλλά και της ίδιας της ύπαρξής της. Εμείς, ως Έλληνες, σ' όλα αυτά όχι μόνο δεν έχουμε στρατηγική ή σχέδιο αλλά ούτε καν απάντηση σε πιθανές προκλήσεις.
Η απάντησή μας πρέπει να ξεκινά από την επιδίωξη της ενίσχυσης του ομοσπονδιακού χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη χάραξη κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Άμυνας με την ενίσχυση του Τρίτου Πυλώνα (ΚΕΠΠΑ).
7. Αν οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές, θα είναι κατά την γνώμη σας καλύτερα;
Η χώρα χρειάζεται άλλη κυβέρνηση με άλλη λογική. Είναι βεβαίως ξεκάθαρο ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι απολύτως καταστροφική, διότι είναι απολύτως λαϊκίστικη και ιδεοληπτική. Όμως και η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει αδύναμη, καθώς πέραν του μεταρρυθμιστικού προσωπείου του κ. Μητσοτάκη και ίσως 2-3 στελεχών ακόμη το υπόλοιπο στελεχικό δυναμικό και κυρίως η λογική και η νοοτροπία παραμένουν ίδιες. Μάλιστα, η μέχρι σήμερα πορεία της νέας ηγεσίας της ΝΔ καμία αισιοδοξία δεν μπορεί να εμπνεύσει, καθώς τόσο οι θέσεις που παίρνει όσο και οι -λίγες- πρωτοβουλίες δείχνουν απόλυτη υποταγή στην παλιά λογική του λαϊκισμού. Ούτε συζήτηση βεβαίως για τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης, τα οποία εμφορούνται από την ίδια λαϊκίστικη λογική, όταν δεν έχουν αγγίξει κάποια από αυτά τα όρια της γραφικότητας.
Συνεπώς οι εκλογές θα έχουν νόημα μόνο αν προκύψει μία άλλη κυβέρνηση κοινής αποδοχής με συγκεκριμένο πρόγραμμα και πρόσωπα εκτός της σημερινής πολιτικής, τα οποία θα έχουν τα εχέγγυα ότι θα λειτουργήσουν βάσει ενός σχεδίου μεγάλων αλλαγών.
8. Ποιους όρους και προϋποθέσεις θα θέτατε προκειμένου να συμπράξετε σε μια κυβέρνηση κοινής αποδοχής;
Η απάντηση είναι ακριβώς στα τελευταία λόγια της απάντησης στην προηγούμενη ερώτηση. Πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα, εν είδει εσωτερικού "Μνημονίου", με πολύ συγκεκριμένα βήματα, κοστολογημένα και τοποθετημένα ακριβώς στο χρόνο με συγκεκριμένες στοχεύσεις. Τα δε πρόσωπα θα πρέπει να είναι κοινής αποδοχής και κυρίως να παρέχουν τα εχέγγυα ότι θα εφαρμόσουν το πρόγραμμα που θα συμφωνηθεί απαρεγκλίτως. Χρειάζεται δηλαδή μία λογική αυτοθυσίας, καθώς το έργο θα είναι δύσκολο και η διάσωση της χώρας θα έχει και συγκρούσεις με κατεστημένα οικονομικά και άλλα συμφέροντα και συντεχνιακά "βολέματα", δεν θα προσφέρεται δηλαδή για κτίσιμο πολιτικής καριέρας. Αλλά αυτό είναι το νόημα της πολιτικής. Να προτάσσει το κοινό καλό έναντι του ατομικού, ακόμη και του ίδιου του πολιτικού.
9. Πως κρίνετε τη δράση του κ. Κοτζιά ως Υπ. Εξ., γιατί πολλά έχουν γραφτεί… Πιστεύετε ότι ασκεί Εθνική Πολιτική διαφορετική από αυτή την Κυβερνήσεως και ότι βρίσκει σ’ αυτή την πολιτική την σύμπραξη της ΑΝΕΛ;
Το βασικό πρόβλημα της εξωτερικής μας πολιτικής είναι ότι δεν έχει καθαρή στρατηγική και συγκεκριμένη στόχευση και πορεύεται ευκαιριακά, στη λογική "βλέποντας και κάνοντας". Δείχνουμε μία τόσο έντονη καχυποψία απέναντι στην ΕΕ, ώστε ουσιαστικά να αυτοαποκλειόμαστε από τις διεργασίες και τη διαδικασία μετασχηματισμού της, η οποία είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Και τούτο διότι η απουσία της ουμανιστικής αντίληψης και η στρατηγική ήττα που η πολιτική υπέστη από τις αγορές, με την ουσιαστική υποταγή της σ' αυτές είναι τόσο κρίσιμο να αναστραφούν όσο ακριβώς πιθανή είναι και η άνοδος της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη. Και αυτό είναι ευθύνη και καθήκον των μετριοπαθών δυνάμεων, του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, καθώς από τις άλλες πτέρυγες (αριστερά, χριστιανοδημοκράτες, ευρωσκεπτικιστική δεξιά και αριστερά) δεν μπορεί κανείς να αναμένει κάτι περισσότερο.
10. Ποια η θέση σας όσον αφορά στις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους;
Το ερώτημα αυτό έχει απαντηθεί από τα πράγματα. Είχε απασχολήσει περισσότερο τις ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες η θρησκευτική εξουσία ασκούσε και κοσμική εξουσία, πράγμα που δεν συνέβαινε στην Ελλάδα. Δε σημαίνει όμως ότι η Εκκλησία δεν είχε εξωθεσμική παρέμβαση κατά καιρούς. Η απάντηση είναι λίγο πολύ αυτονόητη.
Όσον αφορά σε όλες της τις παραμέτρους είναι κάτι που πρέπει να δούμε και να αποφασίσουμε, όμως πρωτεύει ο διαχωρισμός Κόμματος-Κράτους καθώς και Κράτους-Επιχείρησης.
Τα σημερινά κόμματα συντηρούν στρατούς στη λογική της ανταλλακτικής ψήφου και συμμετοχής, έναντι μίας προσδοκίας για μία θέση στον κρατικό μηχανισμό ή το δημόσιο. Στη Δημοκρατική Ευθύνη κάνουμε πράξη το διαχωρισμό κόμματος και κράτους στο καταστατικό μας, διαχωρίζοντας την ηγεσία του κόμματος από την πολιτική του εκπροσώπηση, όπως γίνεται από πολλές δεκαετίες στο γαλλικό και το γερμανικό σοσιαλιστικό κόμμα. Η Δημοκρατική Ευθύνη λοιπόν έχει άλλον πρόεδρο του κόμματος και αλλον υποψήφιο πρωθυπουργό και πολιτικό εκπρόσωπο, το γενικό της γραμματέα. Οι δύο τους θα έχουν χωριστές αρμοδιότητες και ο γενικός γραμματέας θα ελέγχεται από τον πρόεδρο και το Γενικό Συμβούλιο διαρκώς.
Το δε κράτος είναι αναγκαίο να δημιουργεί όλες τις ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη νέων επιχειρήσεων και παραγωγικών μονάδων και όχι το ίδιο να τις υποκαθιστά, πλην των περιπτώσεων που αυτό είναι αναγκαίο για το δημόσιο συμφέρον. Έτσι, δεν θα υπάρχουν πλέον και οι προϋποθέσεις για το βόλεμα στις δημόσιες επιχειρήσεις και τη δημιουργία αργυρώνητων κομματικών στρατών.
11. Πιστεύετε ότι πρέπει να ψηφίζουν οι Κάτοικοι του Εξωτερικού στις Εθνικές Εκλογές όπως στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και γιατί;
Η ιδιότητα του έλληνα πολίτη, της οποίας κυριαρχική έκφραση είναι η ψήφος, είναι ιδιότητα απόλυτη, που δεν απονέμεται υπό προϋποθέσεις και αιρέσεις κι η οποία βεβαίως δεν αναστέλλεται. Έτσι, προφανώς και οι έλληνες πολίτες, όπου και αν διαμένουν, πρέπει να έχουν το πραγματικό, το ουσιαστικό δικαίωμα του εκλέγειν (και του εκλέγεσθαι βεβαίως), υπό την έννοια ότι πρέπει να τους δίνονται όλες οι προϋποθέσεις να το ασκούν ακώλυτα. Έτσι, τουλάχιστον όσον αφορά στο δικαίωμα του εκλέγειν, αυτό θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στους έλληνες που διαμένουν στο εξωτερικό να το ασκούν στις πρεσβείες της χώρας, όπως συμβαίνει και στις ευρωεκλογές. Δεν μπορεί οι έλληνες της διασποράς να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ούτε βεβαίως είναι λιγότερο έλληνες από τους διαμένοντες στην Ελλάδα.
12. Ποιο είναι το όραμά σας για την Ελλάδα;
Στο κέντρο της πολιτικής μας σκέψης είναι ο άνθρωπος και ακόμα περισσότερο όσοι πλήττονται, όσοι βγαίνουν ολοένα και περισσότερο στο οικονομικό και όχι μόνο, περιθώριο της κοινωνίας. Ταυτόχρονα επιδιώκουμε τη δημιουργία προϋποθέσεων για ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, μία δυναμική οικονομία που θα παράγει περισσότερα απ' όσα καταναλώνει και θα δίνει ευκαιρίες για δουλειά και δημιουργία. Ζητάμε μία κοινωνία που ευημερεί και παρέχει στους πολίτες της όλες τις προϋποθέσεις για να ζουν ευτυχισμένοι.
Οραματιζόμαστε ένα άλλο κράτος, που θα υπηρετεί τον πολίτη και δε θα τον καταδυναστεύει. Και βεβαίως θα είναι αποσυνδεδεμένο από το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα. Άλλωστε στη Δημοκρατική Ευθύνη κάνουμε πράξη το διαχωρισμό κόμματος και κράτους στο καταστατικό μας, διαχωρίζοντας την ηγεσία του κόμματος από την πολιτική του εκπροσώπηση, όπως αναφέραμε και νωρίτερα.
Θέλουμε την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην πρωτοπορία της παραγωγής και της καινοτομίας παγκοσμίως. Θέλουμε επίσης να επιστρέψουν τα παιδία μας, που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Και τα θέλουμε μαζί μας στην πρώτη γραμμή της μάχης για την Ελλάδα που θα παράγει για την Ελλάδα που θα μας δίνει όλες τις προϋποθέσεις για να είμαστε ευτυχισμένοι.
πηγή: Hephaestus Wein
