Συνέντευξη στην Βάσω Β.Παππά
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
1. Κυρία Πουλημενάκου, πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική σας συλλογή με τίτλο “Αθώες Νοσταλγίες”. Τι θέλετε να προβάλλετε μέσα από τη συλλογή σας;
Οι «Αθώες Νοσταλγίες» είναι 30 ποιήματα (28 δικά μου και 2 της μητέρας μου), καθαρά βιωματικά και με διάθεση εσωτερικής αναζήτησης και πληρότητας. Η διαδρομή τους δεν ήταν εύκολη. Και αυτό γιατί μέσα από την γραφή τους επικοινωνώ με τον ίδιο μου τον εαυτό, αυτοαναλύομαι, ενδοσκοπώ και αναδύομαι καλύτερη. Αυτό που θέλω να εκφράσω με τη συλλογή μου είναι το φως και η ελπίδα να μην σβήσουν από την εποχή μας. Κάποια στιγμή στη ζωή σου κάνεις τον απολογισμό σου και διαπιστώνεις ότι ο χρόνος περνά και με τον εαυτό σου ασχολείσαι ελάχιστα. Σ΄αυτή τη διαδρομή μιας εσώτερης αναζήτησης, προέκυψαν οι «Αθώες Νοσταλγίες» και θέλω να προβάλλω τη δύναμη του ανθρώπου, πέρα και κόντρα στα δύσκολα, να ελπίζει και να συνεχίσει να ονειρεύεται...
2. Ο Νίκος Ταβουλάρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών γράφει στον πρόλογο της ποιητικής συλλογής: “Οι “Αθώες Νοσταλγίες” είναι μια απτή απόδειξη πως η τέχνη και ειδικότερα εκείνη της Ποίησης, είναι δυνατόν να τέρπει και ταυτόχρονα να προβληματίζει και να μετουσιώνει το μικρό σε μεγάλο και την τρυφερότητα της ψυχής ενός γνήσιου ποιητικού πνεύματος σε νοηματικό και υπαρξιακό Φως!”. Τι σημαίνει για σας η ποίηση; Πότε ξεκινήσατε να γράφετε και ποια στάθηκε η αφορμή;
Ο Καρυωτάκης είχε πει ότι «ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε». Για μένα ποίηση, πέρα από μια απλή καταγραφή, είναι το καταφύγιο που ψάχνω κάθε φορά, να απομονωθώ, να κλειστώ και να αναγεννηθώ καλύτερη.Είναι ένα ταξίδι στο εσωτερικό της ψυχής μου και μέσα από αυτό ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Γράφω από την ηλικία των 15 ετών.Θυμάμαι το πρώτο μου ποίημα, ήταν ένα μικρό τετράστιχο για την αγάπη. Κανείς δεν ήξερε ότι γράφω, ακόμα και οι δικοί μου πολύ αργότερα το ανακάλυψαν. Κλεινόμουν στο δωμάτιό μου (το καταφύγιο που έλεγα πριν) και προσπαθούσα μέσω της γραφής να ανακαλύψω εμένα. Αθόρυβη και ντροπαλή θα έλεγα και με τις συχνές μεταθέσεις του πατέρα μου, οι φιλίες μου και οι παρέες μου εκείνα τα χρόνια δεν ήταν σταθερές. Στην ποίηση έβρισκα τη σταθερότητα, μια αληθινή φίλη, που ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με εγκατέλειπε ποτέ. Η αφορμή ήταν,όταν σε κάποιο μάθημα στο γυμνάσιο διάβασα ποιήματα του Κων/νου Χατζόπουλου, του Λάμπρου Πορφύρα, του Κωστή Παλαμά και του Ν.Βρεττάκου. Αυτά τα ποιήματα τα λάτρεψα και αργότερα ταυτίστηκα μαζί τους, γιατί με οδηγούσαν στην ουσία της
ζωής μέσα από μια αισθητική απόλαυση που στο τέλος έβγαινε από μέσα τους η αλήθεια και η ελπίδα. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη και ευλογημένη θα έλεγα, γιατί με γέμιζαν αισθήματα ευφορίας και πληρότητας.
3.Προέρχεστε από ένα περιβάλλον καλλιτεχνικό, καθώς οι γονείς σας και ο αδελφός σας ασχολούνται με την ποίηση και τη λογοτεχνία. Πόσο επηρέασε αυτό τις επιλογές σας;
Σίγουρα το κύτταρο της καλλιτεχνίας προϋπήρχε από τους γονείς μου και εγώ και ο αδελφός μου κληρονομήσαμε αυτό το ταλέντο, αλλά πιστεύω ότι στην προσωπική μου κατάσταση αυτό που επιρρέασε περισσότερο να στραφώ στην ποίηση, ήταν η δική μου ανάγκη να αποτυπώνω ό,τι σημαντικό ένιωθα να συμβαίνει στη ζωή μου. Πάντα έψαχνα στην ποίηση και ακόμα ψάχνω τις αλήθειες που μου ομορφαίνουν τη ζωή και με ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο.
4. Από τι θέματα εμπνέεστε για να δημιουργήσετε ένα ποίημα; Από τα ποιήματά σας αγαπάτε πιο πολύ αυτά που σας δυσκολεύουν ή αυτά που σας βγαίνουν αβίαστα;
Τα θέματα που εμπνέομαι για να δημιουργήσω ένα ποίημα, είναι αυτά που αναγεννούν την ψυχή, ο έρωτας, η αγάπη, τα χρώματα του ελληνικού ουρανού και της θάλασσας, η μυρωδιά της βροχής, η αίσθηση ενός ηλιοβασιλέματος και μιας ανατολής, ο ήχος των κυμάτων, η ελπίδα, τα όνειρα, είναι αυτές οι αξίες της ζωής μας, η ελευθερία, η πατρίδα, το μέλλον, ο Θεός μας. Ακόμα και αυτά που μιλούν για χωρισμό, πόνο και θλίψη είναι φιλτραρισμένα από την ψυχή, που εμπεριέχεται μέσα τους, έτσι ώστε το ποίημα να μετουσιωθεί σε φωτεινό πέρασμα και να στείλει τα δικά του μηνύματα στον αναγνώστη. ΄Ολα μου τα ποιήματα τα αγαπώ το ίδιο, υπάρχει ποίημα στη συλλογή που το έγραψα μέσα στο λεωφορείο και ένα άλλο που με παίδεψε αρκετές μέρες, αλλά και τα δύο είναι αγαπημένα γιατί υπάρχει μέσα τους το κύτταρό μου. Είναι σαν τα παιδιά μας, που δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις, γιατί είναι μέρος του εαυτού σου.
5. Ο Κωστής Μοσκώφ στο βιβλίο του “Για τον Έρωτα και την Επανάσταση” έγραψε ότι “ποίηση είναι πράξη καιρών λυπημένων”. Θεωρείτε ότι είναι λυπημένη η εποχή που διανύουμε ώστε να μπορέσει να ανθίσει η ποίηση;
Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, όπως ένας πόλεμος, μια αρρώστια, μια οικονομική κρίση κλπ., υπάρχει περισσότερο συναισθηματική ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και έτσι λέμε ότι η ποίηση ανθίζει. Γιατί αποκρίνεται στο συναίσθημα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει.
Η άποψη η δική μου είναι ότι ποίηση είναι κάθε εποχή, είναι πράξη «παντός καιρού» και χαράς μα και λύπης.
6. Γέμισες με χρώμα δειλινού/
τις άδειες σελίδες,/
στόλισες με ρόδα και άνοιξη/
τον κήπο της καρδιάς μου.
Εσύ, ο Έρωτας!
την ένταση του έρωτα την αντέχετε; Κινδυνεύσατε ποτέ να χάσετε τον εαυτό σας από εκείνον;
Ευτυχώς που κινδύνευσα!! Πώς αλλιώς θα αναγνωρίσεις μέσα σου την αληθινή ευτυχία; Πώς αλλιώς θα μάθεις τον εαυτό σου; O έρωτας ανεβάζει την ψυχή και κυριαρχεί σε όλες μας τις αισθήσεις. Και όταν ξέρεις τι ακριβώς είναι αυτό που θέλεις, ανεβάζεις την ένταση μέχρι εκεί που αντέχεις…. ναι, ευτυχώς που κινδύνευσα!!!
7. Διανύουμε περίοδο εκλογών. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η σύγχρονη πολιτική σκηνή διαπνέεται από ένα τεχνοκρατικό πνεύμα. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η “αισθητική αγωγή” θα έκανε τους πολιτικούς καλύτερους. Ασπάζεσθε αυτή την άποψη;
Συμφωνώ ότι το τεχνοκρατικό πνεύμα μπορεί να φέρει αλλαγές στον τόπο μας και σίγουρα αυτό είναι αποδεκτό από όλους μας. Όσον αφορά την «αισθητική αγωγή», κατά τη γνώμη μου πρώτα πρέπει να ξεκινήσει από εμάς τους πολίτες. Εμείς πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, μέσω της οικογένειας, της παιδείας και των συναναστροφών μας και εκεί έγκειται για μένα η «αισθητική αγωγή». Και μετά, κατά προέκταση, πιθανόν και οι πολιτικοί μας να είναι καλύτεροι.
8. Ξύπνησα/
και μύρισε Κυριακή!/
Η ζωή είναι όμορφη!
Τι σημαίνει ευτυχία για σας; Πότε λέτε στον εαυτό σας ότι είστε ευτυχισμένη;
Ευτυχία για μένα είναι ακριβώς αυτό: Nα ξυπνάω κάθε πρωί σα να είναι Κυριακή. Γιατί η Κυριακή είναι η μέρα που ευλόγησε ο Θεός να ξεκουράζεται ο άνθρωπος σώμα και ψυχή, να έχει την υγεία του και έτσι να μπορεί να δημιουργεί, να στοχεύει και να ονειρεύεται...Είμαι ευτυχισμένη όταν η ψυχή, το πνεύμα και το σώμα εναρμονίζονται με τις μικρές χαρές της καθημερινότητας. Και αυτόν τον ορισμό της ευτυχίας έχω μεταδώσει και στα παιδιά μου.
9. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι ο Θεός είμαστε εμείς οι ίδιοι ενώ κάποιοι “εκκεντρικοί” ότι η θρησκεία είναι για τους αφελείς. Εσείς πιστεύετε στον Θεό; Ποια η προσωπική σας εκτίμηση;
Φυσικά και πιστεύω στο Θεό. Για μένα ο Θεός είναι η ανώτερη δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να στηριχτεί, να πιστέψει, να ελπίζει και να συνεχίσει να ονειρεύεται, παρ’ όλα τα δύσκολα και στο τέλος η πίστη του αυτή να τον λυτρώνει και να του ανεβάζει την ψυχή. Πρέπει να έχουμε τον Θεό μέσα μας. Τον έχουμε ανάγκη. Για τη λύτρωση, για το ταξίδι στην αιώνια ζωή και στην ελπίδα..
10. Η χώρα μας διανύει δύσκολες ώρες λόγω της κρίσης.Τι σκέφτεσθε για όλα αυτά που συμβαίνουν και πώς ονειρεύεστε την ελληνική κοινωνία σε δέκα χρόνια από σήμερα;
Βιώνω κι εγώ όπως όλοι οι ΄Ελληνες τις δυσκολίες της χώρας μας. Σκέφτομαι το μέλλον και ανησυχώ περισσότερο για τη νεολαία μας, για τα παιδιά μας. Η ελληνική κοινωνία που ονειρεύομαι σε δέκα χρόνια από σήμερα, θέλω να είναι σύγχρονη, ευνομούμενη και ευρωπαϊκή, στην οποία να εφαρμόζονται οι νόμοι και να επικρατεί περισσότερο η αλήθεια και η αξιοκρατία.
Βιβλιοπαρουσίαση/Literatur,Elliniki Gnomi, 21 May 2014
