ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 11:34:13π.μ.
×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 51
07
Μαΐου

Νέο ελληνικό σινεμά: Στην αναζήτηση και στην απόρριψη της ταυτότητας.

Κατηγορία Σινεμά

Για να μιλήσουμε για το νέο ελληνικό σινεμά θα βάλουμε σαν ορόσημο τη χρονιά 2009. Σημαντικές ταινίες υπήρχαν, βέβαια, και πιο πριν, με σκηνοθέτες που πειραματίζονταν με θεματικές και με φόρμες.

maria kannelouΤο 2009, όμως, έγινε ένα τεράστιο και δυνατό «Μπααμ!» και ξαφνικά δύο ελληνικές ταινίες απέδρασαν από τα στενά σύνορα της χώρας μας και γύρισαν τα βλέμματα των σινεφίλ στην Ελλάδα που με εξαίρεση τις διεθνείς παραγωγές του Αγγελόπουλου δεν απασχολούσε μέχρι τότε τα Φεστιβάλ. Πρόκειται για τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου, που διακρίθηκε στις Κάννες με το βραβείο Un Certain Regard κι ήταν υποψήφια για το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και για τη Στρέλλα του Πάνου Κούτρα που διαγωνίστηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, ενώ φιγουράρισε και στις 48 υποψήφιες ταινίες στα European Film Awards. Και άλλες πολλές, πάρα πολλές ακόμα διακρίσεις, σε χώρες μακρινές κι εξωτικές...

 

Οι δύο αυτές ταινίες έχουν ένα μόνο κοινό σημείο: καταπιάνονται και οι δύο με το μικρόκοσμο της οικογένειας. Οι ήρωες του Κυνόδοντα ασφυκτιούν μέσα σε αυτή και μαζί με αυτούς και το κοινό, ενώ οι παρδαλές τρανσέξουαλ της Στρέλλας κατορθώνουν να λυτρωθούν και να λυτρώσουν. Στυλιστικά οι ταινίες απέχουν όσο τα εργοστάσια της ΙΚΕΑ από την πλατεία Αβυσσυνίας. Ένα αποστειρωμένο ντεκόρ που θυμίζει ψυχιατρείο για την παθογενή οικογένεια του Κυνόδοντα και μια παράφωνη πολυχρωμία για να πλαισιώσει το φολκλόρ και την τόσο δυναμική αργκό των ηρώων του Πάνου Κούτρα.

 

Μετά από τα πολλά «Ζήτω!» που φωνάξαμε για τις επιτυχίες του νέου ελληνικού σινεμά, ένα μικρό μούδιασμα έπιασε πολλούς από εμάς. Οι ταινίες που ακολούθησαν και που βρήκαν και το δρόμο για τα φεστιβάλ έδειχναν να ανακυκλώνουν κάποια μυστικά επιτυχίας. Ξαφνικά, οι νέοι κινηματογραφιστές ενδιαφέρονταν να μιλήσουν μόνο για την οικογένεια, την οποία τοποθετούσαν σε ντεκόρ και φωτογραφία που θύμιζαν κεντρική Ευρώπη, ενώ ακόμα και το παίξιμο των ηθόποιων προσέγγιζε περισσότερο τους καταθλιπτικούς ήρωες του Michael Haneke ή του Thomas Vinterberg. Μία ταινία μπορεί να εκφραστεί με όποια μέσα θέλει, αλλά γιατί να πρέπει να της μοιάζουν κι όλες οι υπόλοιπες; Και γιατί οι καινοτομίες του Γιώργου Λάνθιμου βρήκαν τόση απήχηση στους κινηματογραφιστές που ακολούθησαν, ενώ το φολκλόρ με την έντονη ελληνικότητα που παρουσίασε ο Πάνος Κούτρας δεν άγγιξε σχεδόν κανένα από αυτούς; Και τέλος, γιατί ενώ η Ελλάδα βρίσκεται, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια στο μάτι ενός κυκλώνα που ταλανίζει τις ζωές μας και μας ταρακουνάει γεμίζοντας μας με αγωνία για το μέλλον, αποστροφή για το παρελθόν, αλλά και με ιδέες πρωτότυπες και ριζοσπαστικές, το ελληνικό σινεμά διαγράφει κύκλους χωρίς τέλος, γύρω από την οικογένεια και φοβάται να πειραματιστεί με την κινηματογραφική γλώσσα;

 

Οι απαντήσεις είναι πολλές και θα διερευνηθούν σε επόμενα άρθρα. Θα κλείσουμε, όμως, αυτό το πρώτο άρθρο με μια ευχή: Έχουμε τόσο πολλά και διαφορετικά πράγματα να πούμε και τόσο πολλούς και δημιουργικούς τρόπους να τα πούμε. Ας το κάνουμε, επιτέλους!!!


Μαρία Κανέλλου

Σινεφίλ

Διαβάστηκε 447 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα