Εκτύπωση αυτής της σελίδας
04
Ιουλίου

Πρόωρες εκλογές: Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, οι δύο μεταβλητές και το αναγκαίο κακό

Κατηγορία Πολιτική

Οι παράγοντες που θα κρίνουν την αυτοδυναμία ή το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης

 

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο περισσότερο θα απλώνει το ζήτημα των συνεργασιών οι οποίες ενδέχεται να είναι αναγκαίες, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι επιθυμητές από το σύνολο του πολιτικού συστήματος.

 

Είναι αληθές ότι στην Ελλάδα ποτέ δεν διαμορφώθηκε μια σοβαρή κουλτούρα συνεργασιών, κάτι που φαίνεται ακόμα και σήμερα στην στρατηγική που ακολουθούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Τα τρία μεγάλα κόμματα του πολιτικού φάσματος ζητούν και συζητούν για συναίνεση, χωρίς όμως στην πράξη να είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Αν για παράδειγμα υπήρχε διάθεση συγκλίσεων θα είχαν μπει σε αυτή την διαδικασία πριν από την πρώτη κάλπη. Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται από τις σημερινές προθέσεις των κομμάτων.

 

Όλοι περιμένουν να μετρήσουν τις δυνάμεις τους στα αποτελέσματα της 1ης Κυριακής για να ξεδιπλώσουν στη συνέχεια την τακτική τους επί των συνεργασιών. Κινούνται δηλαδή με γνώμονα τα «κουκιά» και τον αριθμό των εδρών προκειμένου στη συνέχεια να διαπραγματευθούν τις αντίστοιχες θέσεις σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Ο μόνος που μιλάει καθαρά για αυτοδυναμία είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος αφήνει το παράθυρο της συνεργασίας μόνο ως επιτακτική ανάγκη αντιμετώπισης μιας ακυβερνησίας. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μιλούν από τώρα για συνεργασίες, αλλά ο καθένας βάζει τους δικούς του όρους, παρά το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν την πρώτη θέση. Κουμουνδούρου και Χαρίλαου Τρικούπη μιλούν για Προοδευτική Διακυβέρνηση επί τη βάσει αρνητικής ψήφου για να πέσει ο Μητσοτάκης. Αν πραγματικά ήθελαν διεύρυνση στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας θα το είχαν κάνει εδώ και χρόνια με προγραμματικές συγκλίσεις και όχι μόνο.

 

Συνεπώς οι οποίες συμμαχίες θα ζυμωθούν μεταξύ 1ης και 2ης Κυριακής και θα προκύψουν όταν κλείσουν οι κάλπες των επαναληπτικών. Εκ των πραγμάτων δηλαδή οι πρώτες κάλπες της απλής αναλογικής υποβαθμίζονται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα το οποίο μάλιστα δηλώνει προβληματισμένο για την χαλαρή ψήφο της πρώτης κάλπης. Ολίγον οξύμωρος λοιπόν ο προβληματισμός. Είναι περίπου σαν να λένε στο εκλογικό σώμα ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι «αναγκαίο κακό». Θυμίζω ότι αυτή την έκφραση είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για να περιγράψει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.

 

Η εξίσωση της κάλπης έχει δύο μεταβλητές. Η μια είναι το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ και η άλλη το ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός. Εκεί θα κριθεί η αυτοδυναμία.

 

 

 

Κωστας Τσιτουνας

 

Πηγή:newsbomb.gr

Διαβάστηκε 42 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)