Ο σίδηρος λοιπόν στις τροφές υπάρχει ως αιμικός (στις ζωικές) και ως μη αιμικός (στις φυτικές). Γνωρίζουμε σήμερα ότι η απορρόφηση του σιδήρου από τις ζωικές πηγές είναι πολύ υψηλότερη από ότι από τις φυτικές.
Παράγοντες που συμβάλλουν στην βέλτιστη απορρόφηση σιδήρου, είναι η βιταμίνη C, το μηλικό οξύ του λευκού κρασιού, η β-καροτίνη κ.άλλοι οι οποίοι ουσιαστικά υποβοηθούν την μετατροπή του τρισθενούς σιδήρου σε δισθενή. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα συστατικά της τροφής που δυσχεραίνουν σημαντικά την απορρόφηση του σιδήρου όπως διάφορα φυτικά οξέα, αλλά και το ασβέστιο, καθιστώντας τις φακές και το σπανάκι ως μη αξιόπιστες πηγές σιδήρου, σε αντίθεση με όσα πιστεύει μεγάλη μερίδα καταναλωτών.
Σε κατάσταση καλής υγείας, έχουμε αποθέματα σιδήρου στον οργανισμό μας σε όργανα όπως το συκώτι και ο σπλήνας. Όταν τα αποθέματα αυτά εξαντλούνται, τότε εμφανίζονται διαταραχές. Η πιο σημαντική διαταραχή είναι η σιδηροπενική αναιμία που εκτός βέβαια από τριχόπτωση, οδηγεί τον οργανισμό μας σε γενικότερη αδυναμία και ατονία.
Για μια γυναίκα που βρίσκεται σε εγκυμοσύνη, είναι πολύ σημαντικό να έχει γεμάτες αποθήκες σιδήρου ώστε να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο για έλλειψη σιδήρου, κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ας σημειωθεί εδώ πως η κατανάλωση συκωτιού, που σίγουρα αποτελεί αξιόπιστη πηγή σιδήρου, πρέπει να αποφεύγεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μια και αυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, η οποία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα έως και αποβολή.
Η μεγάλη πρόσληψη σιδήρου σχετίζεται με προ-οξειδωτική δράση και γιαυτό σίδηρο σε μορφή συμπληρώματος πρέπει να παίρνουμε μόνο και εφόσον έχει διαπιστωθεί έλλειψη με συγκεκριμένο διαγνωστικό, εργαστηριακό έλεγχο.
Η συνιστώμενη ημερήσια δόση (ΣΗΔ) σιδήρου είναι 14 mg. Οι καλύτερες πηγές σιδήρου είναι το κρέας, τα εντόσθια, τα μαλάκια, τα οστρακοειδή, τα καρύδια και μετά τα όσπρια και τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά.
πηγή: zougla.gr