η παρουσίαση του βιβλίου ΔΙΑΦΩΝΩ , του π.πρύτανη και π. προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Σταμάτη Αλαχιώτη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο.
Η συμπυκνωμένη γραφή του Σταμάτη Αλαχιώτη, στο μυθιστόρημα του ΔΙΑΦΩΝΩ,με τα πολλά κρυφά, αλλά και φανερά νοήματά του, μάγεψαν τους παρευρισκόμενους που προσήλθαν από νωρίς στην αίθουσα.
Ο ήρωας με τον ακέραιο, αυθεντικό χαρακτήρα και τα ακλόνητα πιστεύω του προβληματίζει, αλλά και ευαισθητοποιεί τους αναγνώστες που θα ενσκήψουν στις σελίδες του βιβλίου.
Για το βιβλίο αλλά και την προσωπικότητα του συγγραφέα μίλησαν οι:
- Στέλλα Πριοβόλου, ομότιμη καθηγήτρια της φιλοσοφικής σχολής του ΕΚΠΑ πρόεδρος του σώματος Ομότιμων καθηγητών ΕΚΠΑ καθώς και κοσμήτορας του Λαικού Πανεπιστημίου της Αγίας Παρασκευής
- Ευανθία Σαβανάκη, καθηγήτρια τμήματος θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ, σκηνοθέτης και συγγραφέας
- Αθανάσιος Τριλιανός, φιλόλογος, όμοτιμος καθηγητής της φιλοσοφικής σχολής του ΠΤΔΕ του ΕΚΠΑ
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η κ . Αντωνία Καραντώνη.
Την εκδήλωση συντόνισε ο κ. Νίκος Φλυτζάνης , αντιπρόεδρος της Ένωσης Κώων Αθηνών "Ο Ιπποκράτης"
Ο συγγραφέας παιδαγωγός κ. Αλαχιώτης, κλείνοντας την εκδήλωση αναφέρθηκε στον ήρωα του βιβλίου, αλλά και στην αγάπη που τρέφει για τη λογοτεχνία.
Η παρουσίαση θα επαναληφθεί για όσους δεν κατάφεραν να προσέλθουν!
Σταμάτης Αλαχιώτης - Μαρία Κλ. Χατζηνικολάου
Ρεπορτάζ - Μαρία Κλ. Χατζηνικολάου
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Οι γνωστικοί τον θαύμαζαν, οι ξιπασμένοι τσανακογλείφτες τον χλεύαζαν.
Ο άνθρωπος του βιβλίου, μοναχικός, στοχαστής και πραγματιστής συνάμα, βίωσε την τοξική ατμόσφαιρα του χουντικού συστήματος του “Ελλάς Ελλήνων Φυλακισμένων”, αγωνίστηκε ενάντια στα λασπερά ένστικτα όσων χαμήλωναν τον άνθρωπο, ονειρεύτηκε ένα ανώτερο κόσμο.
Η ζήση του ήταν σκέψεις, ιδέες, όνειρα, λιγοστό υπηρετικό σώμα. Ήθελε να νογά και να μιλά λεύτερα, δύσκολα τον φίμωναν. Και δεν τον ένοιαζε που κουβαλούσε παραμάσχαλα ανιδιοτελείς ιδέες, αιμορραγούσα δημοκρατία, απροσκύνητο ηρωισμό, όλα υπέρβαρα• τον βάραινε πιότερο η αναξιοπρέπεια κάποιων κι ήθελε να τους την έκανε, λέει, να σκύψει το κεφάλι ντροπιασμένη.
Μα, σε καιρούς που έζεχνε η στενοκεφαλιά πολλών εξουσιαστών, ο φόβος κι η απελπισία των εξουσιαζόμενων και το βόλεμα των οσφυοκαμπτών; Τι έκανε…;
ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΕ στεντόρεια με τη βόλεψη της γινατεμένης απανθρωπιάς, του ερπυσμού της υποκρισίας και του παραλογισμού, της ηλιθιότητας. Αυτό έκανε...!
Μην ήταν πειραγμένος, όμως; Ένας αχαμνός αντιήρωας με τα τόσα κωμικοτραγικά που αντάμωσε στο αταλάντευτο διάβα των σταθερών αξιών του;
Κι αν ήταν αυτός ο κανονικός άνθρωπος; Δεν ήξερε, κι ίσως να το μάθαινε κάποτε, σκέφτεται μέχρι σήμερα, γέρος πια, διαφωνών και με τα γεράματά του…!
