Μισό λεπτό τότε, τι θέλουν σ’ ένα βιβλίο;
Να γλιτώσουν από τον χρόνο, να μαζέψουν σκόνη βιβλιοθήκης, να καλογεράσουν, να θυμίσουν. Να διασώσουν όσο μπορούν μνήμες, από γεγονότα χτεσινά που όμως θολώνουν και μοιάζουν ήδη μακρινά εξαιτίας του συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου. Σκίτσα που γεννήθηκαν από την επικαιρότητα και παλεύουν μήπως και καταφέρουν να την ξεπεράσουν, όμορφα τακτοποιημένα σε ένα βιβλίο.
«Πειραγμένες» στιγμούλες, εικονογραφημένες σκέψεις για τα γεγονότα της περιόδου 2013-2016. Χρωματιστές κραυγές και ψίθυροι για το θανατηφόρο δάγκωμα του φιδιού στο Κερατσίνι, το Πρωτογενές Πλεόνασμα γαλαζοπράσινου κυνισμού, την Ελπίδα που κάπου κόλλησε στην κίνηση. Για τα χαχανάκια Βρυξελλών και της πατρίδας μας, της Ευρώπης, τη σημαία που λασπώθηκε στην Ειδομένη. Σκίτσα που κρίνουν γιατί θέλουν να κριθούν.
Ο Πάνος Ζάχαρης γεννήθηκε το 1982 κάτι που υπήρξε αναµφισβήτητα Αλλαγή σε σχέση µε πριν που δεν είχε γεννηθεί. Μεγαλώνοντας είδε σκύλους δεµένους µε λουκάνικα, ανθισµένα λεφτόδεντρα και έναν τυροπιτά να µην κόβει απόδειξη. ∆εν αντέδρασε. Όσο σπούδαζε στο άντρο ανοµίας του Ιστορικού Αρχαιολογικού, ανέχτηκε την ιδεολογική ηγεµονία της Αριστεράς βάζοντας κι εκείνος το λιθαράκι του σε µια πόρτα κοσµήτορα. Παράλληλα, όντας θολοκουλτουριάρης σπούδασε στη Σχολή Σκίτσου του Σπύρου Ορνεράκη. Ζει πάνω από τις δυνάµεις του κάνοντας ακραία, διχαστικά σκίτσα, κόµιξ και φωτοµοντάζ.
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe
