|Και να! | Προτού γυρίσει η ρόδα ακέρια μια στροφή |κι η ρόγα τ΄αμπελιού να δέσει, ήρθαν τα τζιτζίκια | να το κατοικήσουν, με βιάση πολλή, αλαλάζοντας,| σέρνοντας το καλοκαίρι μεθυσμένο μ΄αψιά ρετσίνα | και με του αγριόσκινου την ευωδιά | Εμπρός φίλοι. | Τι καθόμαστε σ΄αυτές τις χαμηλές αυλές | εδώ οι καρδιές μας τι άλλο μπορεί να είναι παρά κλειστές| κι οι σκέψεις μας, άλλοτε τρεχούμενο νερό που τώρα βούρκωσε | Πάμε κι εμείς σε τούτη την αττική πλαγιά | που κατεβαίνει χορευτικά ως τη θάλασσα | Βάλτε στεφάνια στα μαλλιά από μυρσίνες, κι ανθισμένη αγράμπελη | κι ένα τραγούδι πάρτε ανηφορίζοντας, αρκαδικό, κάπως νοσταλγικό | κάπως θλιμμένο | να λέει πως είναι γλυκιά η ζωή και η αγάπη όμορφη | Τον πιο καλό εαυτό σας πάρτε μαζί σας, όπως σε ναό | τα άλλα αφήστε τα πίσω σαν φορτίο ανάξιο.
Από το «Προς Εαυτόν και Αλλήλους» 2002
Δελησάββας Π. Μιχάλης
Συγγραφέας
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
