Γόνος αστικής οικογένειας με τη διαφορά, ότι ο πατέρας του, ένας φίνος Παριζιάνος της εποχής παντρεύτηκε αρκετά μεγάλος τη νεαρή μητέρα του ποιητή κι ως είταν φυσικό, πέθανε νωρίς κι από δω ξεκινάει η κακή μοίρα του γιου, γιατί η μητέρα του παντρεύτηκε αμέσως μετά, πράγμα που ο μικρός Κάρολος δεν θα της το συγχωρέσει ποτέ, άλλωστε, όπως οι βιογράφοι του αποφαίνονται, το γεγονός αυτό θα τραυματίσει ψυχικά πολύ τον ευαίσθητο, νεαρό ποιητή και σε κάποια στιγμή θα εγκαταλείψει το πατρικό του σπίτι.
Από πολύ μικρός άρχισε να γράφει στίχους και οι δικοί του προσπάθησαν να τον αποτρέψουν στέλνοντάς τον στις Ινδίες, να ασχοληθεί με το εμπόριο, αλλά ο ποιητής θα επιστρέψει γεμάτος εμπειρίες και βιώματα ασιατικά!
Μετά την ενηλικίωσή του, έχοντας πια την πατρική του κληρονομιά με το νόμο, θα του δοθεί η δυνατότητα να αρχίσει έκλυτη ζωή. Θα αναζητήσει την ευτυχία στα ξενύχτια, τα γλέντια, τα ποτά και τις γυναίκες…
Στο μεταξύ δεν εγκαταλείπει ποτέ την αγαπημένη του ποίηση και το διάβασμα, έχει μάθει αρκετά καλά την αγγλική γλώσσα και θα μεταφράσει τον Αμερικανό ποιητή Έντγκαρ Άλλαν Πόε, του οποίου η επίδραση θα είναι καταλυτική.
Στον δύστυχο Πόε και στο έργο του, αλλά και στη ζωή του, θα βρει το ίνδαλμά του. Άλλωστε είναι και ο πρώτος Ευρωπαίος που έκανε γνωστό στην Ευρώπη το μεγάλο Αμερικανό, παράδοξο και ιδιόρρυθμο ποιητή. Την περίοδο αυτή θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί την Ιωάννα Ντυβάλ, μια γυναίκα της νυχτερινής ζωής του Παρισιού, που έγινε η παράξενη μούσα του! Από τις διασκεδάσεις και την γενικά πολυέξοδη ζωή μαζί της καταξόδεψε σχεδόν όλη του την περιουσία.
Στην απόγνωσή του προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ποίησή του… Εκδίδει μιά συλλογή που δε του έλυσε τα οικονομικά προβλήματα, αλλά θα τον φορτώσει με άλλες, χειρότερες καταστάσεις.
Η συλλογή με τον ενδεικτικό για το περιεχόμενό της, τίτλο: Τα Άνθη του Κακού θα τον φέρει ενώπιον της Δικαιοσύνης, καταδικαστεί και θα αναγκαστεί να απαλείψει πολλά από τα ποιήματα τα ...κακά, που ενέπιπταν στο νόμο, για την προσβολή της δημόσιας Αιδούς! Τον ίδιο χρόνο θα τυπώσει κι ένα βιβλίο με πεζά του κείμενα, που πάλι θα προκαλέσουν, πρόκειται για τα: Τεχνητοί Παράδεισοι, που περιλαμβάνει δοκίμια και φιλοσοφικό-ψυχολογικές αναλύσεις.
Η υγεία του ποιητή έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Δεν θα μπορεί σε λίγο ούτε πια να γράφει. Η ψυχολογική του κατάσταση κλονισμένη σοβαρά, αδύναμος, φτωχός κι εγκαταλειμμένος θα πεθάνει σε φιλανθρωπικό ίδρυμα του Παρισιού, συφιλιδικός, σε ηλικία 46 χρόνων, το 1867. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν κάποια του βιβλία. Η καρδιά μου Γυμνή και τα Πεζοτράγουδα.
Η ποίηση του Μπωντλέρ, εκρηκτική, παράδοξη και τολμηρή με στοιχεία ρομαντισμού που πνέει τα λοίσθια σηματοδοτεί την αρχή για νέους ορίζοντες και προοπτικές στην ευρωπαϊκή ποίηση, χαράζοντας και σηματοδοτώντας μία καινούργια πορεία αισθητικών τάσεων.
Πάνω στα ωραιότερα χρόνια του ο πολύφερνος, πλούσιος και ιδιότροπος ποιητής, στα είκοσι έξι χρόνια του θα γνωρίσει σε ένα ατελιέ φίλου του ζωγράφου, την ηθοποιό Μarie Daubrun, όταν αυτή πόζαρε για το πορτρέτο της και θα την ερωτευτεί. Είταν σε αντίθεση με την μιγάδα κρεολή Jaenne Duval, μια ήρεμη κοπέλα, που φαίνεται πως του χάρισε τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, ψυχική ηρεμία.
(Επιστολή του Κάρολου Μπωντλέρ προς τη Μαρύ Ντωμπρύν )
«Αξιότιμη κυρία μου, πως είναι δυνατόν να μη σε ξαναδώ! Αυτή είναι για μένα η σημαντικότερη ερώτηση, γιατί αυτό το διαπίστωσα, όταν από την απλή σου απουσία και μόνο η στέρησή για την καρδιά μου ήταν φοβερή, γνωρίζοντας, πως πάψατε να κάνετε πια το μοντέλο και στην σκέψη, πως ίσως εγώ να υπήρξα η αιτία για αυτό, αισθάνθηκα μιά παράξενη θλίψη.
Θα ήθελα να σας γράψω, αν και καθόλου δεν αρέσκομαι σε τέτοια γραψίματα...
Κανείς μετανιώνει πάντα, αλλά εγώ δε σκοπεύω να βγω από αυτό το παιχνίδι. Η απόφασή μου είναι παρμένη πια. Επιθυμώ να σας αφιερωθώ γιά πάντα! Ξέρετε, ότι η μακρά μας συζήτηση την Πέμπτη, υπήρξε πολύ παράξενη... Αυτή η συζήτηση με έβαλε σε μιάν άλλη κατάσταση κι έγινε η αφορμή, που τώρα σας γράφω...
Μέσα από σένα και τη δική σου αγάπη κι αφοσίωση θα αισθάνομαι ισχυρός και νηφάλιος. Κάπως έτσι, όπως ο Πετράρχης και θα ήθελα να σε κάνω αθάνατη, σαν άλλη Λάουρα!
Γίνε λοιπόν η μούσα μου, ο προστάτης μου άγγελος κι οδήγησε με στο δρόμο του ωραίου!
Απαντήστε μου με ένα σας λόγο, σας εξορκίζω για αυτό. Ένας δικός σου λόγος θα γίνει για μένα προσφιλή υπακοή! Αχ, να ξέρατε πόσο έτσι ξαφνικά κι όμως βαθειά έχετε μπει μέσα μου!
Θα μπορούσα να πέσω στα πόδια σας και να σας παρακαλώ, να με ακούσετε…Πέστε μου ένα λόγο σας! Φοβάμαι πολύ, πως δε θα το κάνετε...
Ευτυχισμένος, πρέπει πολύ ευτυχισμένος να είναι εκείνος, που εσείς θα επιλέξετε. Εσείς με την ομορφιά σας και τους καθαρούς, κρυστάλλινους λόγους σας, με την αξιοσύνη σας και το κοφτερό σας μυαλό…Ποια γυναίκα θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί με σας; Δε τολμώ να σας ζητήσω μιάν επίσκεψη, γιατί φοβούμαι πως θα μου το αρνηθείτε κι αυτό με τρομάζει …
Προτιμώ λοιπόν να αφήσω το χρόνο να ωριμάσει και να το φέρει. Θα περιμένω. Μπορώ και χρόνια να περιμένω, αρκεί να θελήσετε να έρθετε κοντά μου. Τελικά απ΄ ό,τι βλέπω δεν είναι και στις δυνάμεις μου να αντισταθώ και να αποκρούσω τις ορμητικές διαθέσεις των αισθημάτων μου.
Φαίνεται, πως θα σας αρέσει να με βλέπετε να τυραγνιέμαι κι αυτό είναι, που δε μπορώ να καταπολεμήσω!» Σαρλ.
Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Συγγραφέας
Από το βιβλίο "ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ"
