Το νησί αυτό ήταν ξακουστό απ' άκρη σε άκρη του πλανήτη. Άγγελοι το φρουρούσαν και ιππότες. Χιλιάδες άνθρωποι έρχονταν απ' όλα τα μέρη της γης να το γνωρίσουν για τις ομορφιές του.
Εκεί ζούσε και μια ξεχωριστή νεράιδα. Η νεράιδα της αγάπης. Τριγυρνούσε στα δάση και στα βουνά με τα όμορφα ελάφια. Τριγυρνούσε στις ακτές του νησιού και συχνά τη συναντούσε κανείς στην κοιλάδα με τις πεταλούδες στη Φιλέρημο, με τα όμορφα παγώνια αλλά και σε άλλες όμορφες μεριές του νησιού.
Σαν απαλό αεράκι περνούσε από μπροστά και όποιον ακουμπούσε τον δρόσιζε και τον έκανε να νιώθει πως πετάει. Όταν χαμογελούσε, οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν σε εκείνο το σημείο πιο έντονα και έλαμπε από ομορφιά το κάθε μέρος που βρισκόταν.
Μια μέρα βρέθηκε στο νησί που τόσο θαύμαζε μια αιθέρια και ρομαντική ύπαρξη, η Ιριρένια.
Ήταν μία όμορφη, καλοπροαίρετη και αθώα κοπέλα που αναζητούσε τ' όνειρό της.
Είχε μία ξεχωριστή συνήθεια: Της άρεσε να μιλάει στα λουλούδια, στα δέντρα, στη θάλασσα, στον ήλιο, στα αστέρια, στο φεγγάρι και όπου νόμιζε πως την ένιωθαν. Ό,τι παράπονο είχε, το έλεγε σε αυτά.
Μία μέρα όπως περπατούσε, είδε μία πεταλούδα που είχαν πιαστεί τα φτερά της σ' ένα δέντρο και προσπαθούσε ν' απελευθερωθεί.
Η Ιριρένια μόλις την είδε, πήγε προσεκτικά και τη βοήθησε να ξεφύγει.
Η πεταλούδα για να την ευχαριστήσει, έχοντας ήδη ακούσει τα λόγια της Ιριρένιας στα λουλούδια, πήγε και βρήκε τη νεράιδα της αγάπης και της είπε για την Ιριρένια.
Η νεράιδα της αγάπης βοηθούσε τους καλοπροαίρετους ανθρώπους και θέλησε να κάνει το ίδιο και με την Ιριρένια.
Έτσι πήγε να τη βρει πετώντας.
Κι εκείνη τη μέρα η νεράιδα καθώς η Ιριρένια περπατούσε μες στην καστροπολιτεία, έριξε φως στο δρόμο της και το είδε ένας πρίγκιπας. Ήταν τόση η λάμψη και η ομορφιά της Ιριρένιας που ενθουσιάστηκε και την ακολούθησε με το άλογό του ενώ την παρατηρούσε από μακριά.
Η Ιριρένια συνέχισε τον περίπατό της χωρίς να καταλάβει κάτι και καθώς περπατούσε, συνάντησε την ξεχωριστή νεράιδα. Ήταν σε έναν πανέμορφο κήπο με τριανταφυλλιές. Η νεράιδα πλησίασε την κοπέλα σαν απαλό αεράκι και την ακούμπησε με το μαγικό της ραβδί.
-Πώς σε λένε; ρώτησε η κοπέλα τη νεράιδα.
-Πώς με λένε; αποκρίθηκε εκείνη. «Είμαι δώρο από το Θεό», της απάντησε.
-Δώρο; είπε η κοπέλα και σκέφτηκε για λίγο.
-Αν συλλαβίσεις ανάποδα τη λέξη «δώρο» θα μάθεις το όνομά μου, της είπε η νεράιδα και εξαφανίστηκε από μπροστά της.
Δώρο ήταν στα αλήθεια, μια ευλογία από το Θεό και ήταν τυχερή που τη συνάντησε.
Η κοπέλα κοίταζε κάτι μπουμπούκια που βρίσκονταν στον κήπο. Ψιθύρισε σιγά «ρόδο» κι εκείνα άνοιξαν.
Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο πρίγκιπας που, μόλις τον είδε, κέρδισε την καρδιά της και αφού την κοίταξε τρυφερά, της πρόσφερε ένα λουλούδι λέγοντάς της:
-Αυτό είναι για σένα.
Κι εκείνη του απάντησε:
-Ευχαριστώ. Τι όμορφο ρόδο, και θυμήθηκε τη νεράιδα.
Τότε κοίταξε στον ουρανό και είδε μία λάμψη μακριά.
Ήταν η νεράιδα που τη χαιρετούσε ενώ ο ήλιος έλαμπε από ψηλά.
Η κοπέλα κοίταξε τον πρίγκιπα και κατάλαβε πως το όνειρο που αναζητούσε πραγματοποιήθηκε. Χαιρέτησε τη νεράιδα που της χαμογελούσε και κρατώντας το ρόδο στο χέρι της είπε: «Ευχαριστώ Ρόδο».
Μια κόρη στο Αιγαίο η Ιριρένια
στη Ρόδο τη μικρή παραμυθένια,
νεράιδα ρίχνει φως στα όνειρα της
και ο πρίγκιπας ευθύς στην αγκαλιά της.
Μαρία Παλιούρα
Συγγραφέας- Στιχουργός
Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
Από το βιβλιο "Η Ιριρένια και ο πρίγκιπας και άλλα παραμύθια"
Εκδόσεις Επτάλοφος 2016
