ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ :
giweather joomla module
Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024 - 2:02:31μ.μ.
16
Σεπτεμβρίου

JEAN JACQUES ROUSSEAU - SARAH του Σωτήρη Ε. Γυφτάκη

Κατηγορία Πεζογραφία

Ο μεγαλύτερος ίσως κοινωνικός φιλόσοφος της πριν από της Γαλλικής επανάστασης την εποχή, στην Ευρώπη.

Γεννήθηκε στη Γενεύη(1712) υπήρξε γιος ωρολογοποιού, ξεκίνησε από νεαρή ηλικία να δουλεύει  σε διάφορες βοηθητικές δουλειές, ως θυρωρός, ως βοηθός σε γραφείο δικηγόρου, αλλά νωρίς ξεφεύγει και με τη βοήθεια κάποιου ιερέα στέλνεται στην κυρία Ντε Βαρένς να τον εισαγάγει στο καθολικισμό, αλλά συνδέεται ερωτικά μαζί της παρόλο που αυτή  είταν τρεις και πλέον δεκαετίες  μεγαλύτερη του.


Σπουδάζει μουσική, αλλά αρρωσταίνει και  υποφέρει  από οικονομικά προβλήματα, οπότε αναζητά  τη στοργή  ξανά της παλιάς του ερωμένης Βαρένς, αλλά αυτή αποποιείται τις ερωτικές του δήθεν  επιθυμίες, γιατί υπάρχει άλλος εραστής κι έτσι ο φτωχός Ζαν Ζακ Ρουσσώ, προσπαθεί να βρει την τύχη του ως παιδαγωγός κι αφού διαπιστώνει πως δεν τα καταφέρνει, προσπαθεί με κάποιες  μουσικές εφευρέσεις στην  σχηματογραφία να  κερδίσει κάποια εύνοια στο Παρίσι..

 

Για καλή του τύχη πάλι μια άλλη κυρία  των Γραμμάτων αυτή τη φορά, η συγγραφέα Λουΐζα ντε Επιναί (1726-1783), γνωστή για τους πολλούς διάσημους φίλους κι  κάπου-κάπου κι εραστές  και κει θα βρει ο πολυτάλαντος Ζαν -Ζακ  ήρεμα νερά.  Στον κύκλο της θα γνωριστεί με  αρκετούς διανοούμενους της  προεπαναστατικής Γαλλίας.

 

Στο διάστημα αυτό,  με παρορμήσεις  από διάφορους διαγωνισμούς θα γράψει σημαντικά δοκίμια με  εμφανέστατο   το πνεύμα του κοινωνικού προβλήματος της εποχής και μ΄ αυτά δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά θέματα. Για τις επιστήμες και την επίδρασή τους στον άνθρωπο, γιά την ανισότητα των ανθρώπων, για την ατομική ιδιοκτησία κ. ά.


Θα εγκατασταθεί στη βίλα της Επιναί και εκεί θα γράψει το υπέροχο μυθιστόρημα του: Η Νέα Ελοίζα, μάλλον καρπός του έρωτά του προς την συγγραφέα.


Λίγο αργότερα θα γράψει τον Αιμίλιο, βιβλίο νεωτεριστικό, αφορούσε στη διαπαιδαγώγηση κι ανατροφή των νέων, οι οποίοι κατά τον Ρουσσώ, έπρεπε να ανατρέφονται σύμφωνα με  τη φύση και όχι με τις συνέπειες τις σχολαστικές του πολιτισμού… Αυτή η νέα  φιλοσοφική θεωρία  του νεωτεριστή φιλοσόφου Επιστροφή στη Φύση, θα διωχτεί  με κάθε τρόπο. Ο συγγραφέας θα  φυλακιστεί και το βιβλίο του με απόφαση του Γαλλικού Παρλαμέντου θα  ριχτεί στην πυρά.


Ο Ρουσσώ μόλις καταφέρνει να διαφύγει στην Αγγλία, κοντά στον Άγγλο φιλόσοφο Χιουμ, ενώ στο μεταξύ θα αφοριστεί από τον αρχιεπίσκοπο του Παρισιού.  Αυτή την εποχή θα εκδώσει και τις Εξομολογήσεις του, βιβλίο με το οποίο επιτίθεται,  καταδικάζοντας την κοινωνική πολιτική της Γαλλίας και της Ευρώπης γενικότερα.. 

 

Εκείνο το έργο όμως που θα τον κάνει ευρύτερα γνωστό και θα τον καθιερώσει ως τον σημαντικότερο κοινωνικό φιλόσοφο, είναι το Le contrat social το (Κοινωνικό  Συμβόλαιο), όπου υποστηρίζει με σθένος, πως η θέληση του λαού είναι εκείνη που δημιουργεί και στηρίζει τους νόμους.


Οι θεωρίες του Ρουσσώ για τη Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Δικαιοσύνη,  υπήρξαν θεμελιακά  βάθρα, για την αποτίναξη της φεουδαρχίας και του απολυταρχισμού και την έκρηξη της Γαλλικής  επανάστασης.

 

Ο Ρουσσώ πέθανε φτωχός  το 1778, την ίδια χρονιά  με τον άλλο μεγάλο συμπατριώτη του Βολταίρο, 11 μόλις έτη, πριν την ποθητή Επανάσταση. Τα παιδιά, πέντε στον αριθμό, του Ρουσσώ, καταλήξανε στο ορφανοτροφείο!


Το 1794 με απόφαση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης τα οστά του μεγάλου Γάλλου διανοούμενου εναποτέθηκαν στο Γαλλικό Πάνθεον.

 


(Η επιστολή του Ρουσσώ που  ακολουθεί, είχε γραφεί για την Σάρα, μια νεαρή κοπέλα, κάπου τρεις δεκαετίες μικρότερή του, που στα τελευταία του χρόνια, όντας φτωχός, άρρωστος κι εγκαταλειμμένος αφέθηκε να βρει λίγη γαλήνη και συμπόνια. Πρέπει να γράφτηκε λίγα χρόνια πριν το θάνατό του.!)


«...Διάβασε τη ψυχή μου, καλή, μικρή μου Σάρα, εσύ  που μπορείς καλύτερα να τη δεις και πιότερο καθάρια  ως τα κατάβαθά της να  διεισδύσεις. Το ξέρω, το αισθάνομαι βαθιά, πως δεν αξίζω αυτής της αγάπης. Χίλιες φορές θα ήθελα την ημέρα θα επιθυμούσα το  περίεργο και τσαχπίνικο ματάκι σου, τα  θέλγητρά σου τα υπέροχα να θωρώ  και να λειώνω. Όμως, αλλοίμονο, σ΄ αυτό, το πρόσχαρο προσωπάκι, στη βλοσυρότητά του, και στα πειραγματάκια σου βλέπω, ότι  βαθιά σου χαίρεσαι για την ανημποριά μου, για τη κατάντια μου…Και βάλνεσαι με ειρωνικά χαμόγελα στην απελπισία να ρίχνεις έναν δυστυχισμένο.(...)


Γελιέσαι Σάρα μου, δεν είμαι για κλάματα και χλευασμό. Δεν αξίζω της περιφρόνησης αλλά του οίκτου. Ξέρεις όλες μου τις ανίκανες ιδιότητες, αλλά εμένα τον ίδιο όχι. Μπορείς, όλα του κόσμου τα κακά να μου  καταλογίζεις, αλλά τη φωτιά που με κατακαίει τα σπλάχνα, σε ικετεύω, έλα να μοιραστείς μαζί μου. Η χειρότερη τιμωρία μου είναι αυτή, να βλέπω τον εαυτό μου, όπως εσύ τον βλέπεις. Οι απατηλές σου  κολακείες είναι για μένα ακόμη  βαριά ταπείνωση και θάθελα ειλικρινά να μην αγαπηθώ, παρά να βρίσκομαι σε αυτή τη κατάντια...


Είναι αλήθεια, όμως πως φλέγομαι μέσα μου από το χειρότερο πάθος, που μου το προκάλεσες εσύ. Όλες μου οι ελπίδες έχουν χαθεί και ολόκληρη η ζωή όπου νάναι σβήνει και μόνο η δική σου φωτιά και το δικό σου βλέμμα, μου προσφέρει  ένα μικρό φωτάκι, που αρπάζομαι για να κρατηθώ ακόμη λίγο σ΄ αυτή την καταραμένη ζωή, έτσι, όπως  κατάντησε. Οι μόνες μου χάρες  πια είσαι εσύ, κι από σένα αναπνέω, αν αναπνέω κι από σένα υποφέρω, αφού υποφέρω. Αγάπα με Σάρα!


Κι αν ακόμη σ΄ αυτή την ηλικία, γονατίζω μπροστά σου, το κάνω, γιατί η καρδιά μου τότε χορεύει κι αναρριγεί  και ξεχνιέται και χάνεται από την έλξη που προκαλείς στα μέλη μου, στην ψυχή μου..


Τα θέλγητρά σου, η καρδιά σου, η ομιλία σου, τα αισθήματά σου με γέμιζαν, με ολοκλήρωναν και με δικαίωναν μέσα μου. Ξανάνιωνα με τη νεότητά σου, γινόμουν πιο θαρραλέος με το θάρρος σου και πιότερο τίμιος με την τιμιότητά σου.


Αγαπημένη Σάρα, ζήσε καλή μου, ευτυχισμένη για να μπορώ  και εγώ ευχαριστημένος να πεθάνω…

 

Ομολογώ, πως, παρόλο που ταπεινώθηκα και καταγελάστηκα, αλλά παράλληλα ευτύχησα, όλον αυτό τον καιρό, που βρίσκομουν δίπλα σου, όλο αυτό το χρονικό διάστημα που ζούσα κάτω από το υπέροχο και θείο συνάμα βλέμμα σου και θωρούσα με  αυτό, ναι με τα δικά σου μάτια, τον κόσμο, έναν καινούργιο κόσμο που ανοίγονταν και με καλούσε να τον ζήσω, μόνο που πια ήταν αργά, πολύ αργά ίσως, για αυτό αγαπημένη, ζήσε εσύ ευτυχισμένη, για να μπορώ κι εγώ ικανοποιημένος να φύγω απ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο. Τέτοια αγάπη, τόση λάμψη, τέτοιο θείο πάθος, μόνο κοντά σου  μπόρεσα να βρω. Ζήσε λοιπόν  ευτυχισμένη, αγαπημένη μου  Σάρα. Σάρα Χαίρε !»

 

 

 

 

 

 

 

 

Σωτήρης Ε. Γυφτάκης
Συγγραφέας
Από το βιβλίο "ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ"

Διαβάστηκε 315 φορές
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πολιτιστικο Σωματειο «οι κορυφαιοι»

Ποιοι Ειμαστε

Το mcnews.gr είναι ένα site, που φιλοδοξεί να δώσει στους αναγνώστες του αντικειμενική και ανεξάρτητη ενημέρωση, χωρίς υπερβολές, παραποιήσεις και σκοπιμότητες...

Διαβάστε περισσότερα