«Διαφωνώ» έρχεται ad hoc να θυμίσει τα μαύρα χρόνια της Χούντας στην Ελλάδα. Έρχεται να προκαλέσει στους νέους της εποχής μας να αφήσουν για λίγο το τάμπλετ, να διαβάσουν στο χαρτί για την τραγική περίοδο που έζησαν οι έντιμοι , δημοκρατικοί πολίτες της χώρας τους, και να αντιμετωπίσουν ως ενεργοί πολίτες την πολιτική ζωή, ώστε ο φασισμός να μην επαναληφθεί ποτέ!
Ο τολμηρός τίτλος του βιβλίου με μόνο το ρήμα «Διαφωνώ» ξαφνιάζει τον αναγνώστη, όχι όμως και εκείνον που γνωρίζει τον συγγραφέα. Προϊδεάζει μάλιστα για το περιεχόμενό του, το οποίο αρχίζει με την χαρακτηριστική αφιέρωση : « σ’ εκείνους που διαφωνούν στεντόρεια με ό,τι μικραίνει τον άνθρωπο».
Ο «εις Πάτρας γράφων» Σταμάτης Αλαχιώτης, Ομότιμος καθηγητής Γενετικής, π.Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών και π.Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, πέραν της ακαδημαϊκής και ερευνητικής του δραστηριότητας, αρθρογραφούσε στο ΒΗΜΑ για 25 χρόνια, και τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με την Λογοτεχνία. Το «Διαφωνώ» είναι το τέταρτο βιβλίο του. Περιλαμβάνει 40 κεφάλαια με ιδιαίτερα εκφραστικούς τίτλους, ενώ από τους «λογισμούς» στην αρχή του βιβλίου αναδύονται χαρακτηριστικές ανθρώπινες αλήθειες.
Στην μαύρη περίοδο της Χούντας (1967-1974) πολλοί νέοι γνώρισαν μια τραγική καταπίεση, αλλά κατάφεραν να αντισταθούν δυναμικά και να μην υποχωρήσουν. Ένας από αυτούς είναι και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, που μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης παίρνει λίγη γεύση της ανώμαλης εκείνης εποχής, και - όπως σημειώνει ο συγγραφέας-, ίσως αποφύγει ευκολότερα την υφέρπουσα αποφορά και της δικής του! Γιατί ο άνθρωπος δεν παραδίδεται στη μοίρα του, αγωνίζεται, νικά , νικιέται , σηκώνεται και αρχίζει πάλι, καθώς η ζωή του είναι μια διαρκής πάλη.
Ο πρωταγωνιστής Πρόδρομος Βλαχίδης, νεοσύλλεκτος στο στρατόπεδο της Κορίνθου,στην καρδιά της Χούντας, και στη συνέχεια νεοδιόριστος καθηγητής σε Γυμνάσιο, προβληματίζει τον αναγνώστη με την προσωπικότητα και τις αντιδράσεις του στις οδυνηρές περιπέτειες που δοκίμασε βιώνοντας την τοξική ατμόσφαιρα του χουντικού συστήματος στην Ελλάδα. Άνθρωπος του βιβλίου, μοναχικός και στοχαστής, ήθελε να μιλά ελεύθερα και δύσκολα τον φίμωναν. Ονειρευόταν έναν κόσμο ανώτερο. Τον ενοχλούσε η αναξιοπρέπεια, η στενοκεφαλιά των εξουσιαστών, ο φόβος των εξουσιαζομένων, αλλά και το βόλεμα των οσφυοκαμπτών, και διαφωνούσε έντονα και ανοικτά μέχρι τα γεράματα, που και με αυτά διαφωνούσε. Οι γνωστικοί με δημοκρατικές ιδέες τον θαύμαζαν, οι ξιπασμένοι και προσκυνημένοι τον χλεύαζαν, και ο ίδιος αναρωτιόταν και δεν έμαθε ποτέ τι είναι ο κανονικός άνθρωπος.
Στο σχολείο δίδασκε τα παιδιά ότι τα πολλά εγώ, μετρούν μηδέν, γιατί το κάθε εγώ αφαιρεί από το εμείς, κι έτσι μικραίνουμε όλοι, γινόμαστε ανεύθυνοι και μικρόψυχοι. Αντίθετα όσο κονταίνουν οι εγωισμοί τόσο ψηλώνουν τα εμείς. Ο Πρόδρομος δεν είχε χαρακτηριστεί επισήμως αριστερός ή αναρχικός. Μόνο παράτολμες σκέψεις έκανε και δεν μπορούσε να ανεχθεί την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του ανθρώπου. Έτσι, διαφωνούσε, διαφωνούσε ριζικά με όσα ζούσε. Τις διαφωνίες του διηγείτο στον παιδικό του φίλο του Δημοτικού, που έγινε δάσκαλος μετά τον στρατό και θα τις έκανε, όπως ο ίδιος έλεγε βιβλίο..
Εξαιρετικά αξιόλογο το πόνημα του Σταμάτη Αλαχιώτη και ιδιαίτερα διδακτικό για τους νέους, τον χαρακτήρα, τις αξίες και τα ιδεώδη τους. Λογοτεχνικά γραμμένο ελκύει τον αναγνώστη, και συγκινεί με τις σκληρές θύμισες του χουντικού παρελθόντος της χώρας μας.
Ομ. καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγ.Παρασκευής.
