Το ρολόι χτυπούσε αστα- μάτητα: - Σήκω παιδί μου, η ώρα πήγε εφτά. Δεν ακούς το ξυπνητήρι σου; Θα αργήσεις πάλι στο σχολείο. Το πρωινό ξύπνημα δεν ήταν και ότι καλύτερο για το μικρό Αργύρη.
Είχε γίνει συνήθεια να αργεί πλέον όλες τιs πρώτες ώρες. Πράγμα που δε χαροποιούσε ιδιαίτερα ούτε τους γονείς του, ούτε τη δασκάλα του. Σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι του, πλύθηκε, ντύ- θηκε, μπήκε σαν σίφουνας στην κουζίνα, πήρε την τσάντα του, άνοιξε την εξώπορτα, καβάλησε το ποδήλατο του και βουρρρρρρρρρρρρρρρρ....................
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Εύα Πετροπούλου-Λιανού
Συγγραφέας
Εκδόσεις Όστρια - 2014
