Αρκεί, η απογοήτευσή σου να μη σε κάνει να δείξεις την πλάτη σου στην κοινωνία και να αποσυρθείς. Μην κλειστείς στο εαυτό σου. Όποιος παλεύει έχει ελπίδες. Ο τροχός για να κινηθεί θέλει τη δική σου δύναμη. Ο πλανήτης σπαράσσεται από δική μας ευθύνη. Σε λίγο θα πάρετε εσείς οι νέοι τη σκυτάλη και με τη λάμψη σας θα φωτιστεί ο δρόμος που οδηγεί στην ελπίδα, την αισιοδοξία , την επιτυχία και την ευτυχία.
Εμάς μας ξέρεις : είμαστε όλο ελαττώματα. Ψεύτες, ασυνεπείς, χωρίς αυτοσεβασμό, άτακτοι, απείθαρχοι, πραγματικοί ειδωλολάτρες, ανήθικοι, εγωιστές, «πολύξεροι» και με το θράσος μας για όπλο, ζητάμε από σας επιτακτικά να είστε ειλικρινείς, συνεπείς, πειθαρχικοί, ηθικοί κλπ., κλπ., ξεχνώντας ότι μόνο το παράδειγμα διδάσκει, κι εμείς είμαστε κακό παράδειγμα για σας.
Έχουμε όμως και άλλα : Δεν ομολογούμε την άγνοιά μας για πολλά, δεν παραδεχόμαστε τα κενά του μυαλού και της ψυχής μας, είμαστε ψωροεγωίσταροι. Το ποιά είναι η θέση μας για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την ειρήνη, την ελευθερία, το βλέπεις αν ρίξεις μια ματιά ολόγυρα. Αν ήταν κρυστάλλινη, ξεκάθαρη κι όχι ελαστική – κατά τα συμφέροντα μας- δεν θα είχαμε ούτε πολέμους (που και οι επιτιθέμενοι τους κάνουν στο όνομα των πιο «υψηλών ιδανικών»), ούτε φτώχεια, ούτε φυλετικές διακρίσεις , ούτε εγκληματικότητα, ούτε ανεργία, ούτε την αλλοτρίωση κάθε μορφής.
Αυτά όλα είναι αποτελέσματα της δικής μας ασυνέπειας , της ψευτιάς και της μοναδικής μας ικανότητας, να διαστρεβλώνουμε τα πάντα ώστε να δικαιολογούμε αυτό που κάνουμε.
Αυτόν τον κόσμο βρήκαμε και δεν μπορέσαμε να τον αλλάξουμε . Εσείς αυτά βλέπετε και φτάνετε, καμιά φορά στα άκρα.
Έτσι, την άλλη φορά - μούπες - που πήγε να σου μιλήσει κάποιος για την εκκλησία τον σταμάτησες, θυμίζοντας του τις ασκήμιες πλήθους εκπροσώπων της. Θυμίζοντας του ακόμη άλλη συνήθεια της – συχνάκις επαναλαμβανόμενη – να περιφέρει ανά την επικράτεια εικόνες αγίων, εκμεταλλευόμενη το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών και αυξάνοντας την ήδη αμύθητη περιουσία της απ΄ το βαλάντιο τους. Ως και παπάδες ξεσηκώθηκαν γι΄αυτό , ευτυχώς…
Εσύ και οι φίλοι σου αυτά βλέπετε και γεμίζετε πίκρα, απογοήτευση, αβεβαιότητα και αγανάκτηση με τη υποκρισία που είναι διάχυτη ολόγυρα. Και γινόσαστε επαναστάτες. Και θέλετε να γκρεμίσετε τις κολόνες του σημερινού οικοδομήματος, έστω κι αν θαφτείτε κι εσείς μαζί του. Αυτή η οργή έχει φωλιάσει στην ψυχή σας. Αν όμως υπάρχει ελπίδα για όλους μας, απ΄ αυτήν την οργή θα προέλθει. Απ΄ αυτήν την επανάσταση. Στηρίζομαι σε σένα. Οι επαναστάτες κινούν τον τροχό της ιστορίας. Αφού διψάς για την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την τιμιότητα, είσαι σε καλό δρόμο.
Εμείς - δυστυχώς – δεν έχουμε ούτε δύναμη, ούτε το κύρος να σας δώσουμε κάτι γνήσιο. Οι ήρωες κι οι μάρτυρες της γενιάς μου σχεδόν αφανίστηκαν. Απ΄ αυτούς που μείνανε άλλοι μπήκαν στο περιθώριο, άλλοι ψιλοπαλεύουν κι άλλοι για να «πετύχουν», αφομοιώθηκαν και έγιναν εξαρτήματα της μηχανής…
Κάπως έτσι σερνόμαστε, «δειλοί, βουβοί κι άβουλοι αντάμα…» που λέει κι ο Βάρναλης στους «μοιραίους».
Εσείς ξέρετε πολλές απ΄ τις ατέλειές μας. Αν όμως πιστεύετε ότι είμαστε λίγο χρήσιμοι, ότι μας έχει μείνει κάποια ανθρωπιά, κάποια συναίσθηση του χρέους, κάποια ψήγματα αλήθειας και σεμνότητας, βοηθήστε μας ν΄ αγκαλιάσουμε την ελπίδα και να σπρώξουμε λίγο ακόμα το κάρο στην ανηφόρα.
Να ξέρεις μόνο ότι κι εμείς προδοθήκαμε και μάλιστα πολύ άσχημα. Βγάζω απ΄ τη βιβλιοθήκη μου και σου διαβάζω ένα κομμάτι απ΄ τη «Διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. της 7 ης Δεκ. 1965, πριν περίπου σαράντα χρόνια, τότε που είχα την ηλικία σου και τις δικές σου ανησυχίες.
«Η νέα γενιά πρέπει να ανατραφεί με το πνεύμα της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, του σεβασμού και της αμοιβαίας κατανόησης με σκοπό να προάγει την ισότητα των δικαιωμάτων σε όλους τους ανθρώπους και σε όλα τα έθνη, τον αφοπλισμό και τη διατήρηση της ειρήνης και της παγκόσμιας ασφάλειας».
Αντί να μας αναθρέψουν με ειρήνη, δικαιοσύνη , ελευθερία, σεβασμό και κατανόηση (αυτοί οι μεγάλοι της γης) όπως ακριβώς διεκήρυσσαν, γέμισαν την ψυχή μας με απογοήτευση με τους τόσους και τόσους τοπικούς πολέμους που ποτέ δεν σταμάτησαν, σκορπίζοντας τον τρόμο και τον πόνο στο Βιετνάμ, στην Κορέα, στην Αφρική , στον δεκαετή πόλεμο Ιράν-Ιράκ, στην Κύπρο, στη Γιουγκοσλαβία, στην Παλαιστίνη, στην Τσετσενία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ που σε λίγο θα ισοπεδωθεί είτε βρεθούν όπλα είτε βρεθούν προφάσεις γιατί στο τραπέζι έχει μοιραστεί η πίτα και τα πετρέλαια. Και λίγο πιο κάτω, στο δυστυχισμένο Σουδάν που ο λιμός και ο εμφύλιος ( για τα πετρέλαια κι εκεί) έχουν προγράψει για φέτος 3,2 εκατ. ότι θα πεθάνουν (στοιχεία ΟΗΕ). Σκέψου ότι ο ίδιος ο Κόλιν Πάουελ (Υπ. Εξωτερ Η.Π.Α) είπε : «ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη τραγωδία στον κόσμο σήμερα από αυτήν του Σουδάν» .
Μην σε ζαλίζω όμως άλλο. Έχουμε και γιορτάδες. Χρόνια Πολλά, χρόνια πιο καλά κι εύχομαι να ΄χεις πιο πολύ κουράγιο από μένα να σηκώσεις το φορτίο, που σου ανήκει και να ΄χεις τη δύναμη και την τύχη να παραδώσεις στους νέους, αργότερα, έναν κόσμο πιο καλό απ΄ αυτόν που παίρνεις από μας.
Έχεις την αγάπη και τον θαυμασμό μου. Κράτα τις ιδέες και την επαναστατικότητά σου και μην ξεχνάς : τα δικά σου παιδιά πρέπει να γίνουν καλύτερα από σένα και γι΄ αυτό ν΄ αγωνιστείς.
Χρίστος Σαββάκης
Συγγραφέας
Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό τα «Δικά μας Φτερά» τεύχος ΝΟΕ-ΔΕΚ/2002
