Ένα αγόρι, ένα κορίτσι.
Η ζωή τα πιάνει απ’το χέρι και τα οδηγεί,
Συναντιούνται, βαδίζουν μαζί.
Οι σκέψεις, τα όνειρα ενώνονται, γίνονται ένα.
Δικά μου, δικά σου.
Μα ο κοινός δρόμος τελειώνει. Ένας εδώ, άλλος εκεί.
Και τα όνειρα διαλύονται,
Και οι σκέψεις χωρίζουν,
Άνθρωποι νέοι, άνρθωποι νέοι,
Που γίνονται δικοί.
Βάσανα, πόνοι, χαρές και λύπες,
Ο ένας στη σκέψη του άλλου,
Ο πόνος στου πόνος μου κι η χαρά μου χαρά σου.
Κι οι δρόμοι ξανασμίγουν, κινούνται μαζί,
Για λίγο, μα χωρίζουν πάλι.
Απ’τη ζωή σου καινούριες ζωές
Κι απ’την ψυχή μου καινούριες ψυχές.
Ταξίδι χωρίς σκοπό, χωρίς προορισμό
Σε δρόμους παράλληλους
Όνειρα και σκέψεις γραμμές που πλησιάζουν η μία
Την άλλη, ενώνονται, απομακρύνονται.
Ένα παιχνίδι χωρίς χαρά.
Μια μάταιη αναζήτηση ευτυχίας
Και η ζωή τραβά το δρόμο της παρασέρνοντας δύο ψυχές.
Αναζητούν παρηγοριά, δυο λόγια αγάπης, ελπίδας
Μα οι δρόμοι παραμένουν κλειστοί.
Πολλές προσπάθειες, άσκοπος αγώνας,
Αγώνας μέχρι τέλους,
Μέχρι που ο δρόμος θα τους οδηγήσεις ψηλά
Εκεί όπου όλες οι σκέψεις
Θα γίνουν μία.
Και τα όνειρα δε θα έχουν αξία πια,
Είναι αργά!
Δύο παιδιά, δύο καρδιές, δύο πουλιά
Πετούν ψηλά!
Ταξιδεύουν μαζί!
Για πάντα!
Γιώτα Γαρυφάλη
Εκπαιδευτικός