σαν κλωστή , σαν βραχιόλι της Άνοιξης,
ξορκισμός, σταθερός και αρχέγονος
για τις μαύρες τις μέρες ,που θα 'ρθουν.
Τώρα πλέον βραδιάζει νωρίς
-σκοτείνιασε η ψυχή μας-
τις βδομάδες μετρούνε οι άνεργοι
και τα χρέη αυτοί που ορίζουν.
Χελιδόνι δεν ξαναφάνηκε ,
τα μπουμπούκια εδώ δεν καρπίζουν
ο αέρας ξεραίνει το πρόσωπο
και σκυμμένοι ανθρώποι, βαδίζουν.
Ο χειμώνας ζεστός –δεν εχιόνισε
ξηρασία στο νου και στη γη μας -
η χαρά και το γέλιο μας χάθηκαν
ταξιδεύουν σ' άγνωστες χώρες..
Τα μυαλά σκουριασμένα και βρώμικα
σταματούν στο <<εγώ >> και το <<θέλω>>
καταστρέφουν τη γη και τη θάλασσα
κι ο κόσμος μας..... ένα... <<μπορντέλλο>>
Γιάννης Γερογιάννης
Ποιητής-Εκπαιδευτικός
