να περιμένω τα όνειρα που δεν προσμένω
ο χρησμός να μη βγει.
Αμμογυαλάδα και οι άγκυρες που βουτάνε
όλο στα ίδια νερά, στα ίδια λιμάνια,
σέρνουν φύκια λίγο πριν σκουριάσουν
κι αν τριφτούνε σε βράχο, φέγγει η γυαλάδα
το μέταλλο ζει.
Αμμογυαλάδα γίναμε ένα,
στα χιλιάδες κομμάτια σου να μοιάσω,
να μοιραστώ στους πόντους,
στα μάτια των πολλών
στο άπειρο να ηδονηθώ.
Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Ποιητής
Από την ποιητική συλλογή «Από πέτρα και σάρκα»
Εκδόσεις ΒΕΡΓΙΝΑ (2012)