Η νύχτα σα βασίλισσα περιφρονεί τη ρώμη.
Μία ουγγιά χαμόγελου για να βρω, το ελπίζω.
Δεν βλέπω πλέον όνειρα, μα φθονερούς βραχνάδες.
Φυσά βαρδάρης μέσα μου, μα έξω νηνεμία.
Νοικοκυρές τριγύρω μου, μα γω θωρώ φονιάδες.
Ελπίδες φέρνει κι η βροχή, ενδόμυχα καμία.
Την άνοιξη προσμένω πια, μα έρχεται χειμώνας.
Κάλπικος ειν' ο ουρανός και τ' άστρα του επίσης.
Περάσαν μόνο δυο βραδιές, μου φάνηκε αιώνας.
Κρυώνει η αγκαλιά σφοδρά με ψέμα αν την ντύσεις.
Θα δώσει την σκυτάλη της η νύχτα προς την μέρα.
Θα φέξει ο ουρανός ξανά σαν γνήσιος ήλιος αντάρτης.
Θα νιώσω πάλι μέσα μου τον απαλό αγέρα.
Θα πάψει να με τυραννά το βράδυ ο εφιάλτης.
Γεράσιμος Μοσχόπουλος
19/09/2024 22:58μμ
Αθήνα
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.