Έγιν ΄ο Θεός ο Έρως που επεμβαίνει στη ζωή μας
και τις σχέσεις κουμαντάρει με το άλλο ήμισύ μας.
Τον λατρεύουμε με πάθος, τον φοβόμαστε με δέος
κι ας μας προκαλεί εντάσεις όταν γίνεται χυδαίος,
όπως: Έξαρση, κακία, οίστρο, παιδεμό και φθόνο,
απογότεψη και κόμπλεξ, ζήλεια, τρέλα κι όχι μόνο.
Σε αντίθεση με τούτα, όταν είναι αμοιβαίος
είναι μούρλια, είναι γλύκας, είν ΄ένας Θεός σπουδαίος
γιατί βγάζει δημιουργία, εφορία και γαλήνη,
ευτυχία, αγιοσύνη, χαρά και μεγαλοσύνη.
Είναι Θεός χωρίς αρχές, δόγματα και κανόνες
γλυκύπικρος κι ανίκητος σ΄άπαντας τους αιώνες.
Συγχρόνως είν΄πανέξυπνος γιατί αναγνωρίζει
τους μοχθηρούς και βρωμερούς και δεν τους προσεγγίζει.
Τις περισσότερες φορές είναι κεραυνοβόλος,
ελάχιστες βραδυφλεγής και πάντα ονειροπόλος.
Όπου αποτύχει, αδιάντροπα θα ξαναεπιχειρήσει
κι " ο έρωτας με έρωτα περνά...." θα τραγουδήσει..
Έχει αμέτρητες μορφές, από ευλογημένος
μέχρι την πιο χειρότερη που είν΄ "ο αρρωστημένος".
Και πάντα μένει το όνειρο το μαγικό της νιότης,
Το άλυτο μυστήριο κι ο μέγας ζωοδότης.
Παύλος Πολυχρονάκης
Ποιητής
