Ψυχή των αστέρων ποτέ μη μ’αφήσεις
Να ζω ναυαγός στ΄ άγριου κόσμου την ξέρα.
Τα όνειρα σάρκα γυρεύουν κι αέρα
Μετάξι δυο στήθια στη γη μια πατρίδα:
Nα ζω ναυαγός στ΄ άγριου κόσμου την ξέρα
Ψυχή μου αρνούμαι απ΄ όταν σε είδα.
Μετάξι δυο στήθια στη γη μια πατρίδα
Κι η φύση σαν πρώτα αγνή και ωραία:
Ψυχή μου αρνούμαι απ΄όταν σε είδα
Η χάρη των πάντων να μοιάζει τυχαία.
Κι η φύση σαν πρώτα αγνή και ωραία
Τα χέρια μονάχα ζητάνε να δίνουν:
Η χάρη των πάντων να μοιάζει τυχαία
Πεθαίνει Καλή μου στις ρίζες του κρίνου.
Τα χέρια μονάχα ζητάνε να δίνουν
Γυμνές αγκαλιές σ΄όσα βλέπουνε κι όχι:
Πεθαίνει Καλή μου στις ρίζες του κρίνου
Το μαύρο εγώ με την τρύπια του απόχη
Γυμνές αγκαλιές σ΄όσα βλέπουνε κι όχι
Οι άγγελοι απλώνουν σκορπώντας τα σκότη
Το μαύρο εγώ με την τρύπια του απόχη
Ψαρεύει η Γοργόνα σ΄αβύθιστη νίοτη.
Οι άγγελοι απλώνουν σκορπώντας τα σκότη
Φτερούγες γιατρειάς του παντάνακτα πόνου
Ψαρεύει η Γοργόνα σ΄αβύθιστη νίοτη
Βουτώντας μες στ΄άχρονο αίμα του χρόνου.
Φτερούγες γιατρειάς του παντάνακτα πόνου
Πυρρόξανθε Ήλιε ξανά ν΄αναστήσεις
Βουτώντας μες στ΄άχρονο αίμα του χρόνου
Η αγάπη λυτρώνει τα λάθη της ζήσης.
Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος
Ποιητής
Από την ποιητική συλλογή “Ελάχιστος Αιθέρας-Ποιητική Πορεία 2001-13”
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
