κι έκαψε τα γυμνά κλωνάρια της αμφιβολίας.
Το πρωί ένας άλλος άνεμος παίζει
με τα μαλλιά σου.
Ενας άλλος ήλιος φωτίζει το πρόσωπό σου.
Κι εγώ σαστισμένος σε κοιτώ και σωπαίνω,
σα να μην έχω τίποτα να πω, σα να μην
ξέρω τι να πω.
Θέλω να σου προσφέρω ένα λουλούδι
σαν βεβαιότητα,
να σου απαγγείλω ένα δικό μου ποίημα
την ώρα
που τα δάχτυλά σου θα ξεκουμπώνουν
την ψυχή μου
και θα παίρνουν όλη τη δίψα και όλη τη
γεύση
του ώριμου ροδάκινου που χρόνια
το συντηρούσα,
αφήνοντας επάνω μου χρυσή αλυσίδα
από Κυριακές.
Κώστας Χελμός
Ποιητής
Από το Πολιτιστικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Δευκαλίων ο Θεσσαλός»
Τεύχος 43 - 2014
